เวทย์บทนี้เป็นเวทย์เพลิงที่มีอานุภาพทำลายรุนแรงมหาศาล

 แวมไพร์ตนอื่นที่พุ่งเข้ามาโจมตีเธออย่างไม่ระวัง

 จึงโดนเวทย์ไฟบทนี้เผาร่างจนมอดไหม้กลายเป็นจุล

 

"ลูกแก้วกลืนตะวัน" หลังจากร่ายเวทย์ชุดแรกไปแล้ว

 เวโรนิก้าก็ร่ายเวทย์อีกชุดตามทันที

 ลูกแก้วสีแดงถูกปล่อยถึงบนฟ้า

 

 เพื่อดูดไฟเวทย์จากเวทย์ชุดแรกที่กำลังลามไปทั่วแอสการ์ด

 ขึ้นมารวมไว้บนฟ้าจนกลายเป็นลูกไฟขนาดมหึมา

 

"ดินแดนเพลิงพระกาฬ รวมศูนย์" เท่านั้นไม่พอ

 เวโรนิก้ายังร่ายเวทย์อีกชุดเป็นชุดสุดท้าย

 จนเกิดเป็นลูกไฟขนาดย่อม

 

ที่มีอานุภาพรุนแรงที่สุดในหมู่เวทย์เพลิงเลเวล 9 ด้วยกัน

 ก่อนจะเหวี่ยงลูกไฟนี้ขึ้นไปบนฟ้า

 เพื่อรวมเข้ากับลูกแก้วพลังเวทย์

 

 จนกลายเป็นลูกไฟขนาดยักษ์ที่มีอานุภาพเหนือชั้นเข้าไปอีก

 พร้อมกับหันหน้าไปยังเป้าหมายเบื้องหน้า

 

"ชอลลี่ !!" เวโรนิก้าตวาดลั่น ก่อนจะใช้มือควบคุม

 สั่งการให้ลูกไฟยักษ์นั่นพุ่งเข้าใส่ร่างน้ำของชอลลี่เต็มๆ

 จนเกิดเสียงระเบิดดังสนั่น 

 

ลูกไฟยักษ์ที่เกิดจากการคอมโบเวทย์ 3 ชุดนั้น

มีอานุภาพรุนแรงมหาศาล

 

 จนขนาดร่างน้ำยักษ์ของชอลลี่ก็ยังไม่อาจทนไหว

 แวมไพร์ชอลลี่ร้องโหยหวนลั่นก่อนที่ร่างน้ำนั้นจะสลายไป

 

แต่ก่อนที่จะมีการต่อสู้อีกครั้ง

 ชั่วขณะนั้นท้องฟ้าที่เคยสว่างก็เกิดมืดมิด

 พร้อมกับหยาดฝนจำนวนมากตกลงไม่ขาดสาย

 

 ไม่แค่นั้นหยาดฝนเหล่านี้ยังดับไฟเวทย์

ของเวโรนิก้าที่กำลังลุกไหม้ให้มอบดับลงในทันที

 บ่งบอกว่าฝนพวกนี้ไม่ใช่ฝนธรรมดา

 มันเป็นฝนเวทย์ที่ผู้ใช้มีพลังแกร่งกล้าเหนือกว่าเธอเสียอีก

 

"นึกว่าใครมามาอาละวาดในปราสาทของข้า เจ้าเองเหรอ เวโรนิก้า"

 

 เสียงพูดเรียบๆแต่แฝงไว้ด้วยพลังอำนาจมหาศาลดังขึ้น

 ก่อนที่ผู้พูดจะก้าวเดิมมาช้าๆ

 ชายผู้นี้มีลักษณะสูงโปร่งสง่างาม

 

 อีกทั้งมีเส้นผมที่ยาวสลวยสีทองเปล่งประกาย

 จนดูคล้ายกับเจ้าชายในเทพนิยายก็ไม่ปาน

 แต่ที่พิเศษก็คือชายคนนี้มีพลังมาน่าอัดแน่นอยู่มหาศาล

 

 จนเห็นเป็นไอสีเขียวเข้มพวยพุ่งออกมาจากร่าง

 และหนาแน่นจนขนาดฝนที่กำลังตกอย่างหนัก

 ไม่อาจจะสัมผัสกายเขาได้เลย

 

"ขอประทานอภัยเพคะ เจ้าชายทีโอดอร์"

 

 เวโรนิก้าคุกเข่าลงอย่างนอบน้อมต่อชายตรงหน้า

 ชายผู้ซึ่งเป็นเจ้าชายแห่งแวมไพร์

 ชายผู้ที่จะกลายเป็นราชาในอนาคต

 

 

"หวังว่าเจ้าคงมีเหตุผลดีๆน่ะเวโรนิก้า

 เพราะถึงแม้เจ้าจะเป็นลูกศิษย์คนโปรดของอาจารย์ข้า

 ก็ไม่ได้หมายความว่าข้า จะสังหารเจ้าตรงนี้ไม่ได้"

 

 อันที่จริงทีโอดอร์กับเวโรนิก้า

มีสายสัมพันธ์ที่แปลกประหลาด

 เพราะเวโรนิก้าถูกทำให้เป็นแวมไพร์โดยพ่อของทีโอดอร์

 

 ราชาแวมไพร์เลอเซอโร่

 อีกทั้งทั้งคู่ก็ยังมีอาจารย์คนเดียวกันซึ่งก็คือ

 ขุนพลแวมไพร์ลินคอร์นนั่นเอง

 

"หม่อมฉันมาด้วยเรื่องชิงตัวร่างกำเนิดใหม่

ของท่านอาลูคาร์ดเพคะ ...ตอนนี้

ทั้งอาณาจักรเรามีแต่ท่านทีโอดอร์เท่านั้นที่สามารถชิงตัวได้"

 

"ชิงตัว ?? จากแซงจูรี่ย์นี่น่ะนะ"

 

"เพคะ หม่อมฉันมีแผนการมานำเสนอ"

 

"แผน ?? แผนที่สามารถชิงตัวร่างกำเนิดใหม่

ของอาลูคาร์ดจากแซงจูรี่ย์นี่น่ะนะ"

 

 ทีโอดอร์พูดขึ้นอย่างไม่เชื่อหู

 ก่อนที่เขาจะเค้นเสียงเข้ม 

"ถ้าแผนนี้ฟังไม่เข้าท่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเจ้ารู้ไหม เวโรนิก้า !!"

 

เวโรนิก้าเดินตามหลังเจ้าชายแวมไพร์ไปช้าๆ

 โดยที่เธอจะต้องทิ้งระยะห่างจากเขาอยู่หลายเมตร

 เพราะถ้าขืนเธอเข้าใกล้เขามากกว่านี้

 

 ไอมาน่าสีเขียวเข้มที่เขาปล่อยอยู่ตลอดเวลานั้น

 คงจะทำให้เธอเงี่ยนจนสิ้นสติไปเป็นแน่

 

"ถึงแล้ว" เจ้าชายแวมไพร์เอ่ยขึ้น

หลังจากที่ทั้งคู่เดินตามทางมาได้สักพัก

 ก่อนจะผลักประตูบานใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าเปิดเข้าไป

 

'ห้องสรงน้ำ ??' เวโรนิก้าเอ่ยร้องในใจอย่างสงสัย

 เพราะทีแรกเธอนึกว่าเจ้าชายแวมไพร์ผู้นี้

จะพาเธอไปท้องพระโรงหรือห้องทรงงานมากกว่า

 

 เธอคาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าชายทีโอดอร์จะพาเธอมาห้องสรงน้ำ

 ที่แวดล้อมไปด้วยเหล่านางสนม

ที่เปลือยเปล่าในสระน้ำอยู่มากมาย 

 

 

 

แต่ไม่ทันที่เธอจะคิดอะไรต่อ

 เจ้าชายแวมไพร์ก็ปลดเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองออกจนหมด

 ก่อนจะลงไปแหวกว่ายในสระ

 

โดยที่นางสนมที่รออยู่รอบด้าน

 จะว่ายเข้ามาเพื่อปรนนิบัติเจ้าชายผู้นี้อย่างใกล้ชิด

 

"แปลกใจล่ะสิ ที่ข้าพาเจ้ามาห้องนี้

 แทนที่จะเป็นพวกท้องพระโรงอะไรพวกนั้น"

 ทีโอดอร์เอ่ยขึ้น

 

 "ก็ต้องโทษเจ้าที่มาขัดจังหวะข้าอาบน้ำเมื่อกี้

 ข้าก็แค่มาจัดการต่อให้เสร็จแค่นั้น

 ส่วนพวกแวมไพร์สาวเหล่านี้

 

 แม้พวกนางจะเป็นนางสนมของข้า

 แต่พวกนางก็เป็นทหารชั้นดี

ที่เชี่ยวชาญการทำสงครามเช่นกัน พูดต่อหน้าพวกนาง

 ก็ไม่ต่างอะไรกับพูดต่อหน้าขุนพลทั่วไปหรอก"

 

"แต่พูดถึงตัวเจ้าเวโรนิก้า ข้าเองก็ได้ยินเรื่องของเจ้ามาไม่น้อย"

 

 ทีโอดอร์พูดพลางเอนหลังพิงขอบสระ

 กางแขนออกอย่างสบายอารมณ์

 ปล่อยให้เหล่านางสนมเข้ามาปรนนิบัติ 

 

 

"แวมไพร์ตีตราสาวที่เป็นผลงานชิ้นเอกของอาจารย์ข้า

 เป็นแวมไพร์ที่สร้างผลงานไว้มากมายที่สุดในช่วงหลัง

 

 อีกทั้งพลังมาน่าของเจ้าก็มีมหาศาล

 ชนิดที่ว่าถ้าเจ้าฝึกพลังธาตุแค่ 2 สาย

 ปานนี้เจ้าคงเป็นแวมไพร์ชั้นขุนพลไปแล้ว"

 

"แค่ 2 สายมันน้อยเกินไปนี่คะ"

 

"งั้นเหรอ ...... แต่จะว่าไปข้าก็สงสัยมาตลอด

 แวมไพร์ตีตราอย่างพวกเจ้า 

จะคิดถึงช่วงหนึ่งที่เคยเป็นมนุษย์หรือเปล่า"

 

"ข้าทิ้งชีวิตมนุษย์ไปแล้วเพคะท่านทีโอดอร์"

 

"งั้นเหรอออออ !!" เสียงแวมไพร์สาวนางหนึ่งดังแหวดขึ้นมา

 เป็นแวมไพร์ชอลลี่นี่เอง

 ที่เดินเข้ามาในสภาพที่บาดเจ็บแค่เพียงเล็กน้อย

 

 นับว่าเวทย์ประจำตัวของนางกล้าแข็งไม่น้อย

 เพราะแม้นางจะพึ่งพ่ายแพ้มา

 แต่ก็ได้รับบาดเจ็บแค่เพียงนิดเดียว

 

"เสื้อผ้าที่เจ้าใส่อยู่มันของหญิงสาวชาวมนุษย์ไม่ใช่เหรอ"

 ชอลลี่เอ่ยขึ้น

 

 "เห็นแบบนี้ข้าว่า 

เจ้านี่ดูยังไงก็เหมือนมนุษย์มากกว่าแวมไพร์อยู่ดี

 ดังนั้นอย่าเชิดให้มากเวโรนิก้า เจ้ามันก็แค่นังหมูตัวเมีย

 ที่โดนพวกเราจับใส่ปลอกคอเท่านั้นแหละ"

 

"งั้นเหรอชอลลี่ งั้นช่วยบอกข้าทีได้ไหมว่าเจ้ารู้สึกยังไง

 ตอนที่พ่ายแพ้นังหมูตัวเมียแบบข้า"

 

 เวโรนิก้าหันมาตอบกลับใส่ชอลลี่อย่างเผ็ดร้อน

 ส่งผลในนางเลือดขึ้นหน้าเงื้อมือหมายจะจู่โจมทันที

 

 แต่ไม่ทันที่นางจะทำอะไร ทีโอดอร์ก็ตวาดลั่นเสียก่อน

 นางจึงต้องหยุดมือไปแค่นั้น

 

"เอาล่ะมาเข้าเรื่องเราดีกว่า เวโรนิก้า .....

 เจ้าบอกว่าเจ้ามีแผนชิงตัวร่างกำเนิดใหม่ของอาลูคาร์ดใช่ไหม

 งั้นเจ้าบอกข้ามาสิ ว่าเจ้าจะลอบเข้าเมืองแซงจูรี่ย์ได้อย่างไง"

 

 ทีโอดอร์เอ่ยถาม

 

"แผนของข้าไม่ใช่ลอบเข้าเมืองเพคะ .....

 แต่เราจะบุกโจมตีเมืองแซงจูนี่ย์โดยตรง !!"

 

สิ้นคำของเวโรนิก้า เหล่าแวมไพร์ในห้อง

ก็ต่างหันมาจับจ้องที่ตัวนางเป็นตาเดียว

 

 ก่อนที่ชอลลี่จะเป็นแวมไพร์ตนแรกหัวเราะดังลั่น

 ก่อนจะเอ่ยเย้ยหยันเวโรนิก้าในทันที 

 

"ฮ่าๆๆๆ นี่น่ะเหรอแผนที่เจ้าจะมาเสนอ สิ้นคิดจริงๆ"

 

"เจ้ารู้หรือเปล่าว่าตัวเจ้าพูดอะไรออกมา"

 

 แวมไพร์สาวที่ซุกกายอยู่ใต้วงแขนของทีโอดอร์เอ่ยขึ้น

 นางชื่อวิคตอเรีย

 เป็นนางสนมที่ทีโอดอร์โปรดปรานมากที่สุด

 

 เพราะนางเพียบพร้อมไปทั้งรูปโฉมที่งดงามเกินใคร

 อีกทั้งยังเป็นแวมไพร์

ชั้นขุนพลที่ฝีมือดีที่สุดคนหนึ่งอีกด้วย

 

"แซงจูรี่ย์เป็นเสมือนจุดศูนย์กลางของเหล่าพรีส

 ที่นั่นมีพรีสอาศัยอยู่นับหมื่น 

อีกทั้งการป้องกันของพวกมันก็แน่นหนา

 

 ชนิดที่ว่าต่อให้ยกแวมไพร์

มาทั้งมิดแลนด์ก็ไม่อาจจะโจมตีได้

 ทำให้ตลอดพันปีที่ผ่านมา

 

 นครแห่งนี้ไม่เคยถูกโจมตีสำเร็จเลยแม้แต่ครั้งเดียว

 แล้วเจ้าจะมั่นใจได้ยังไงเวโรนิก้า 

ว่าครั้งนี้เราจะโจมตีสำเร็จ"

 

"เพราะตอนนี้เรามีของอยู่ 3 

สิ่งที่จะทำให้มันสำเร็จยังไงล่ะ ...... และนี่คือสิ่งแรก"

 

 เวโรนิก้าพูดเสร็จก็หยิบของบางอย่างออกมา

 เป็น CD แผ่นหนึ่งที่มีขนาดเล็กกว่า CD ปกติเล็กน้อย

 สิ่งนี้ถูกเรียกว่า CD บันทึกความจำ

 

 ใช้สำหรับการถ่ายทอดความจำของตนให้ผู้อื่นได้รับทราบ

 และหลังจากนั้น แวมไพร์สาวก็นำแผ่น CD

 นี้ใส่ลงไปในเครื่องเล่นที่ตั้งอยู่ภายในห้อง 

 

จากนั้นภาพในแผ่น CD ก็ปรากฏ 

มันเป็นภาพของตัวเมือง

 แผนผังอย่างละเอียดทุกจุดทั่วทั้งเมืองแซงจูรี่ย์

 แถมด้วยภาพสไลด์

 

 ที่แสดงข้อมูลภายในต่างๆ

อันได้แก่ข้อมูลเรื่องระบบรักษาความปลอดภัย

 รวมไปถึงข้อมูลเคลื่อนย้ายกำลังพลล่วงหน้า

 

 

"นี่เป็นข้อมูลอย่างละเอียดของเมืองแซงจูรี่ย์

 ที่ข้าได้มาหลังจากดูดความทรงจำของพวกพาลาดิน"