NC สอนวิชาที่ท้ายไร่

วันต่อมา...

สายบ่ายแดดแรงจนควายยังหลบเข้าร่ม

พร้าวถอดเสื้อโยนทิ้งไว้บนโขดหิน แล้วกระโจนตูมลงบ่อน้ำท้ายไร่

น้ำใสเย็นเฉียบ…แต่กล้ามเนื้อที่เปียกโชกกลับร้อนฉ่า

เสียงน้ำซ่าๆ ไม่ได้ดังแค่เพราะลม…แต่เพราะมีคนแอบมองอยู่ใต้ต้นกระท่อมน้อยใกล้บ่อ

ใช่แล้ว…คุณนายจันทร์ในชุดผ้าถุงคาดอก

ยืนซ่อนตัวหลังพุ่มไม้ ผ้าพันไหล่สีครีมหลุดร่นจนเห็นเนินเนื้อขาวๆ วับๆ แวมๆ

สายตาเธอจ้องพร้าวที่กำลังฟอกสบู่…ตรงนั้น…ตรงท่อนลำที่เธอเคยขย่ม...แรงเหลือเกิน

มือใหญ่ถูวน ซอกซอนแบบไม่รู้ว่ามีคนมองอยู่

แต่เธอรู้…รู้ดีว่าเห็นแล้วมัน “คันยิกๆ ในอก” ขนาดไหน!

“โอ๊ยย…มันน่าแกล้งจริงวุ้ย ไอ้พร้าวเอ๊ย!”

คุณนายเดินลงบ่ออย่างเงียบ…เท้าค่อยๆ แตะน้ำ

ผ้าถุงปลิวขึ้นเล็กน้อยจนเห็นปลายขาเนียนลอยขาวตัดกับผิวน้ำขุ่นๆ

พร้าวสะดุ้งเมื่อเห็นเงาเดินมา

“คะ…คุณนาย? ลงมาทำไมครับ?”

“ก็มาดูว่ามึงถูสะอาดรึยัง…หรือจะให้กูช่วยถูให้ดีล่ะ?”

พร้าวกลืนน้ำลาย น้ำตาแทบเล็ด

คุณนายเดินเข้ามาใกล้…ใกล้จนไหล่เกือบแตะ

กลิ่นสบู่กับเหงื่อแดดบ้านๆ มันยิ่งกระตุ้นหัวใจ

“ถ้าจะถู ก็ต้องถูให้หมด...ตั้งแต่คอ ยันหลัง...ยัน...แนวชายพุงนี่ล่ะ”

มือขาวๆ ของคุณนายจับสบู่แล้วลูบผ่านไหล่ของพร้าว

ฟองสบู่แตกตัวเป็นหยดบางๆ ลากลงมาตามแนวกล้ามอก

เธอลูบวนช้าๆ พร้อมเสียงหายใจที่เริ่มถี่ขึ้น

มือกำสากกะเบือที่เริ่มแข็ง รูดขึ้นลง มองหน้าลูกจ้างหนุ่มไปด้วย

“มึงไม่เคยให้ใครถูแบบนี้ล่ะสิ…”

“คะ…ครับ…แต่มัน…มันเสียวๆ”

“ไม่ต้องกลัว…กูเชี่ยวชาญเรื่องนี้ ขนาดสากยังเคยจับ มึงมันแค่…หน่อไม้สดๆ”

บ่อน้ำเริ่มสั่น...ทั้งจากคลื่น และจากแรงขยับใต้น้ำ

คุณนายไม่พูดเปล่า…ลูบไปถึงแผ่นหลัง

แล้วแกล้งลื่นล้มใส่พร้าว เสียง “ตู้ม!” ดังสนั่น

สองร่างกระแทกกันจมในน้ำ

เมื่อโผล่ขึ้นมา…ก็อยู่ในท่าแนบแน่น แนบเนื้อ เนื้อชนเนื้อ น้ำหยดลงใบหน้าทั้งสอง

เธอจ้องตาเขา ก่อนจะกระซิบ…

“สากมึงตำใส่รูกู...แล้ว”

พร้าวหน้าแดง ตัวสั่น แต่ตาก็เริ่มวาว

มือของเขาคลึงแขนเธอเบาๆ อย่างไม่รู้ตัว

น้ำในบ่อเหมือนจะร้อนขึ้นทันที

"อร๊ายยย ไอ้พร้าว ตำแรงๆ อ๊าาาาา"

คุณนายจันทร์ต้องเกาะไหล่เขาไว้ สากแข็งกระทุ้ง แทงตั่บๆจนน้ำกระเพื่อม

"อูยยยคุณนาย"

"กูไม่ไหวแล้ว ไปที่อื่นเถอะพร้าว อ๊าาา กูเสี้ยนรูอะ"

หลังจากบ่อน้ำท้ายไร่สะเทือน คุณนายจันทร์ก็ลากพร้าวขึ้นกระท่อมปลายนา

ฝนตั้งเค้า…ลมแรง…เสียงฟ้าร้องครืนๆ ประหนึ่งพญาอินทร์จะลงมาดูด้วยตัวเอง

บนกระท่อมไม้ไผ่เก่า เสื่อผืนเก่าๆ กับกลิ่นฟางแห้งคลุ้งเต็มห้อง

พร้าวนั่งหอบแฮ่กๆ เสื้อยังไม่ใส่ กล้ามเนื้อยังเปียกปอนจากน้ำบ่อ

คุณนายยืนอยู่ตรงหน้าประตู มือคาดเอว ผ้าถุงเปียกแนบลำตัวเห็นทรวดทรงชัดยิ่งกว่าตอนไม่ใส่

“มึงอยากตำรู..กูอีกใช่มั้ย?”

“ครับ…ถ้ามันเป็นคำสั่งของคุณนาย ผมจะทำให้ถึงที่สุดเลยครับ!"

คุณนายเดินมาช้าๆ เสียงฝีเท้าเบาบางแต่แรงใจเต็มเปี่ยม

มือหนึ่งคว้ากระสอบป่านเก่า มาวางเป็นเบาะตรงกลางกระท่อม

"มากูจะสอนวิชาให้มึง ไอ้พร้าว"

“วิชานี้มันอาศัยจังหวะ อาศัยแรง อาศัย...ความกล้า”

พร้าวกลืนน้ำลาย แต่ก็เดินเข้าหาเธอช้าๆ

มือเขาแตะไหล่คุณนาย

ลูบลงมาอย่างระวัง…จากไหล่ถึงข้อพับแขน

สัมผัสเนียนละเอียดของหญิงสาวที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาก่อน

มันทำให้ใจพร้าวเต้นแรงกว่าเสียงฟ้าร้องข้างนอก

คุณนายจับมือเขามาทาบหน้าอกตัวเอง…แล้วพูดเสียงพร่าๆ ว่า

“ตำมันตรงนี้แหละ...แต่ตำลึกๆน๊า เอาให้น้ำ...กูออก!”

พร้าวก้มลงแนบหน้ากับไหล่ของคุณนาย สูดกลิ่นหอมจางๆ จากสบู่และเหงื่อ

มืออีกข้างค่อยๆ โอบรอบเอว…ดึงเธอเข้ามาใกล้

ร่างของทั้งสองแนบกัน

ผ้าถุงเริ่มหลุดลงอย่างไม่มีใครตั้งใจ

เนื้อชนเนื้อ…เสียงลมหายใจชัดเจนราวกับอยู่ในโพรงไม้กลางป่า

“มึง…เสียบเข้ามาสิ”

พร้าวไม่ตอบ แต่เขากดจูบลงบนไหล่เธอเบาๆ

มือทั้งสองข้างแนบแผ่นหลังแล้วค่อยๆ พาเธอลงนอนบนกระสอบป่าน

เธอไม่ขัดขืน มีเพียงสายตาที่พร่ามัวกับเสียงครางเบาๆ ที่เล็ดลอดออกมา

ไอพร้าวก้มลงเลียเม็ดกระสันคุณนาย มันดูดเม็ดจ๊วบบบ ก่อนจะลุกขึ้นจับแก่นกายยัดรูแม่ม่ายคนสวย

"อะ อ๊าาาา แน่นจังเลยคุณนาย"

"ตอดสากมึงดีมั้ย"

"ตอดตุบๆเลยครับ อ่าห์"

ไอ้พร้าวจับเจ้านายยกล้อ เขาตอกอัดรูเธอเน้นๆ ปากก็ดูดขาดูดตีนเธอไป

"อูยยย เสียวรู.. โอ้ววว ไอ้พร้าวมึง"

เสียงคุณนายจันทร์ครางระงม น้ำอยากเธอไหลเยอะมาก มันทำให้เธอยิ่งเสียว พร้าววางขาเธอลงแล้วจับอ้า กระแทกกระทั้นสุดแรง จนสาวใหญ่ร้องเสียงหลง

"อื้อ อ๊าาาาา น้ำ..ห... น้ำ...ห...กูออกแล้ว อ๊าๆๆๆๆๆ"

เธอกระตุกเฮือกๆ ไอ้พร้าวชักกายออก มันยืนคร่อมเธอ สาวท่อนลำจนน้ำพุ่งกระจายเต็มหน้าเธอ

"โอ๊ยยย คุณนาย โอ้วววววว"

----------------

ลมหายใจทั้งคู่ร้อนจัด

ฝนเริ่มตกลงมาตรงหลังคาไม้ไผ่ เสียงหยดน้ำตีกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อที่เริ่มดังขึ้นมาอีกครั้ง

ทุกแรงขยับคือบทเรียน

ทุกจังหวะกระแทกคือการซักซ้อม....

กระท่อมโยกเบาๆ พร้อมเสียงไม้ลั่นกรอบแกรบ…

เสียงคุณนายดังแผ่ว

“พร้าว…เอ็งนี่มัน...พร้าวจริงๆ!!”

“จะให้ตำอีกกี่ครก ผมก็ไม่ถอยครับคุณนาย!”