คุณนายขี้เหงากับไอ้พร้าวคนงาน ตัดหญ้าเลี้ยงควายกลางวันไม่พอ กลางคืนยังต้องเอาสากไปตำ..น้ำพริก!!ให้คุณนายกินอีก....
คุณนายขี้เหงากับไอ้พร้าวคนงาน ตัดหญ้าเลี้ยงควายกลางวันไม่พอ กลางคืนยังต้องเอาสากไปตำ..น้ำพริก!!ให้คุณนายกินอีก....
NCเสียงครางข้ามรั้ว.สาวข้างบ้านเลยมาขอลอง
เช้าวันใหม่ พร้าวออกไปตัดหญ้าเหมือนทุกวัน กล้ามแน่น เหงื่อซึม เสื้อไม่ใส่ กางเกงขาสั้นๆ ที่เป้าเริ่มตุงแบบไม่มีเยื่อใยจะเก็บ
“พร้าวววว! เสร็จยังจ๊ะ?”
เสียงคุณนายตะโกนมาจากครัว ไม่นานไอ้พร้าวก็เดินเข้าไปหา พร้อมกับเสียงจานแตก… และเสียงครางเบาๆ ที่ดังหลุดออกมาเหมือน “ลืมปิดไมค์”
แต่คนที่แอบได้ยินทุกวันก็คือ **นังแตงกวา** สาวข้างบ้านวัยยี่สิบกว่าๆ หน้าเฉี่ยว ผิวเข้มแบบสาวไร่ ก้นงอนเป็นกระด้ง ตาคม ขี้เอา และร่านเงียบ
วันต่อมาเธอเอามะละกอใส่ตะกร้ามาฝาก เห็นพร้าวกำลังเก็บฟ่อนหญ้า เหงื่อหยดติ๋งๆ
“โอ๊ย…มึงน่ะพร้าว มึงจะหล่อหื่นใส่ใครทุกเช้า? คนมันใจบางนะ!” แตงกวาวางตะกร้า แล้วเดินเฉียดไหล่พร้าว ขยี้ตาใส่
พร้าวยิ้มมุมปาก “อยากลองก็เข้าบ้านมา…อย่ามัวแต่เหล่”
**เสียงมันล่อใจยิ่งกว่าเพลงลูกทุ่ง**
แตงกวาเดินก้าวยาวๆ เข้าบ้านคุณนาย มือถือมะละกออยู่ แต่ใจคิดถึงอย่างอื่น
พอเปิดประตูครัวมาเท่านั้น…ก็เจอคุณนายกำลังใส่เสื้อกล้ามตัวเดียว ผ้าถุงหลุดลุ่ย ขาอ้าพาดโต๊ะเตี้ย
ในมือยังถือ “สากตำครก” อยู่เลย แต่มันเปื้อนน้ำอะไรบางอย่างที่ไม่ใช่น้ำพริกแน่นอน…
“อุ๊ยตาย…หนูขอโทษค่า…เห็นประตูไม่ได้ล็อก ก็เลย—”
“เข้ามานี่เลยอีแตง!”
คุณนายหัวเราะในคอ “เห็นหมดละไม่ใช่เหรอ มึงอยากลองก็เข้ามาเลย อย่ามาอาย!”
พร้าวโผล่เข้ามาทางหลัง เดินมาเช็ดเหงื่อบนหน้าผากแตงกวา แล้วกระซิบ “กูจะให้มึงลองของร้อน...”
แตงกวาโดนจับนั่งบนตักคุณนาย กลายเป็นแซนวิช ใต้ถุนบ้าน หัวเธอพิงอกคุณนาย ส่วนด้านล่าง…เจ้าสากของพร้าวมันเริ่มขยับเข้าไปหาช่องทางร้อนระอุ
**เสียงหอบครางดังพึมพำ...**
**“อื้อออ…เบาๆ ก่อนสิ มันทั้งคับทั้งแน่น ฮืออออ”**
คุณนายลูบผมแตงกวาเหมือนปลอบลูก “อย่ากลัวนะ มันอุ่นดี อีหนูเดี๋ยวก็ติดใจ…”
พร้าวจับสะโพกเธอไว้แน่น กดสะโพกตัวเองเข้าไปเรื่อยๆ
“แน่น…แน่นชิบหาย! ของใหม่แม่งโคตรฟิต!”
แตงกวาสั่นทั้งตัว ร่างกระตุก น้ำตาซึมปนเสียงคราง “โอ๊ยยยย พร้าว! พร้าวมึงอย่าเพิ่งกระแทกแรง กูไม่เคย!”
คุณนายหัวเราะลั่น “ไม่เคยแต่ร่อนสะโพกเก่ง! อย่ามาอายเลย!”
เสียงกระแทกเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ
**พั่บ! พั่บ! พั่บ!**
กระดานไม้สั่นระริก อากาศใต้ถุนเริ่มร้อนจัดจนแมวยังไม่กล้าเข้ามาใกล้
คุณนายจันทร์เองก็นัวเนีย บางทีเธอก็ลุกมานั่งทับหน้าของพร้าวให้แตงกวานั่งตัก บางจังหวะก็ผลัดกันขย่มเหมือนแข่งม้า
“เร็วอีก! เร็วอีก! กูจะเสร็จแล้ว อ๊าาาาาา!!!”
พร้าวแสบก้น แต่ก็สะใจ เขากระแทกเต็มแรง ท่ากึ่งนั่งกึ่งยืน มือบีบนมทั้งสองคนไว้คนละข้าง
คุณนายกับแตงกวากอดกันแน่นเหมือนเพื่อนสาวต่างวัยที่กำลังขึ้นสวรรค์พร้อมกัน
“พร้าวววววววว แตกใส่ท้องกูเลย! อย่าหลุดออกมานะมึง!!”
**พรวดดดดด!!!** เสียงแตกพร้อมกับเสียงหอบหายใจ จบซีนสามคนในความเร่าร้อนที่ทำเอาฝาโอ่งยังสั่น
หลังจากนั้น
แตงกวานอนพังพาบอยู่ข้างคุณนาย มือยังจับมือกันแน่น เหงื่อท่วมทั้งตัว
“อีแตง…มึงอยู่ต่อเลยมั้ย เอากับไอ้พร้าวต่อ จะได้ไม่ต้องแย่งกูตำ กินให้อิ่มแล้วกลับบ้านมึง” คุณนายเสนอ
แตงกวาหอบหายใจ พูดสั้นๆ ด้วยเสียงแหบพร่า “หนูไม่กลับบ้านละวันนี้…ขออยู่ตำต่อจนเย็นเลย…”