บทที่ 69

ตอนเจ้ามังกร

เวนเดินขึ้นบันใดไปจนสุด เขามองเห็นแอ่งน้ำกว้างและท้องฟ้าสีคราม แสงแดดสาดส่อง กระทบผิวน้ำ เขาคิดถ้ำนี่ทะลุออกข้างนอกได้แต่เหตุใดถึงมีม่านเวทย์ปิดกั้น

เสียงชายหนุ่มถาม “ผู้ใดเข้ามาถิ่นของข้า”

 “ข้าน้อยมีนามว่าเวน”

 “เจ้าชายแห่งวังภูผา”

 “เหตุใดท่านไม่ปรากฏกาย”

“อยากเจอข้าด้วยเหตุใด”

 “ข้าต้องการกำไลเกร็ดเงิน”

แล้วเสียงหัวเราะก็ดังขึ้น “55555555555”แอ่งน้ำเริ่มมีการเคลื่อนไหว แล้วทันใดนั้นมังกรตัวใหญ่ได้โผล่ขึ้นจากน้ำ ร่างยาวสีเงินสว่างจ้า 

“หากอยากได้กำไลเกร็ดเงิน เจ้าต้องเอามันออกจากตัวข้าให้ได้”

เวนตกใจเล็กน้อยไม่คิดว่าป่าต้องห้ามจะมีมังกรเทพอาศัยอยู่ เขามองร่างมังกร รู้ทันที่ว่าแค่เกร็ด 1 เกร็ดก็สามารถช่วย  วิวได้

“ข้าน้อยล่วงเกินทางแล้ว”

มังกรสีเงินจะพ่นได้ทั้งไฟและน้ำแข็ง การต่อสู้ใช้เวลานานถึงสองวัน เวนได้รับบาดเจ็บแต่มังกรสีเงินกลับสนุกกับการต่อสู้ 

“เจ้าสู้ข้าไม่ได้หรอก”

เวนหายใจถี่ด้วยความอ่อนล้า เขาคิดนี้ถ้าพลังไม่ถูกปลดไปครึ่งหนึ่ง สงสัยเราต้องใช้

เวนยืดตัวขึ้น “ข้าสู้เจ้ามาเป็นเวลา 2 วันแล้ว ทำให้ข้ารู้ว่าท่านไม่ได้เก่งกาจอะไรหนักหนา”

มังกรพูด “เจ้าเด็กปากดี”

เวนพูด “ท่านคิดว่าจริงมั้ย ก่อนที่ข้าจะเข้ามาที่นี่ข้ามีพลังเวทย์เกินขีดจำกัด แต่เมื่อย่างกายเข้าดินแดนต้องห้ามพลังเวทย์ข้าถูกผนึกไว้ครึ่งหนึ่ง ท่านลองคิดดู ถ้าข้าไม่ถูกผนึกพลังไว้ข้าคงชนะท่านได้ง่ายดาย”

เจ้ามังกรเทพโกรธมาก “เจ้าเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ช่างดูถูกข้ายิ่งนัก ได้ข้าจะปลดผนึกพลังเจ้าแล้วเรามาสู้กันใหม่”

เวนยิ้มด้วยมุมปาก เขาคิด ล่วงเกินท่านแล้วเจ้ามังกรเทพ

แค่ลมหายใจมังกรเทพปะทะร่างของเวน เขาก็ได้รับพลังกลับคืนมาทันที

เจ้ามังกรเทพพูด “เรามาสู้กันใหม่”

การต่อสู้ได้เกิดขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้เวนรวดเร็วและว่องไวมาก สู้กันได้อย่างงดงาม คมดาบของเวนได้ฟันไปที่เจ้ามังกรเทพ แต่เวนกลับยั้งดาบนั้นไว้ ทำให้แค่มีร่องรอยบนเกร็ดเท่านั้น เจ้ามังกรหยุดต่อสู้ทันที

เจ้ามังกรพูด “เหตุใดไม่ลงดาบ นี้อาจเป็นโอกาสเดียวที่เจ้าจะได้กำไลเกร็ดเงิน”

เวนพูด “หากกำไลเกร็ดเงินต้องแหลกด้วยชีวิตของท่าน ข้ายอมสละชีพตายพร้อมกับคนที่รักดีกว่า” แล้วเจ้ามังกรก็แปลงร่างกลายเป็นชายหนุ่มรูปงาม ผมยาวสีทอง

                “เพราะความรักไม่ใช่หรือที่เจ้าทำแบบนี้ เมื่อมีโอกาสเหตุใดไม่คว้ามัน อย่างนั้นเจ้าคงต้องกลับมือเปล่า”

เวนก้มหน้า “ขออภัยที่ล่วงเกินท่าน”

เขาหันหลังเดินกลับ เขารู้ดีว่าถ้าเขาฆ่าหรือทำร้ายเจ้ามังกรเทพ ท่านการุณจะต้องถูกตัดสินโทษจากเหล่าอาวุโสเทพแน่นอน และนี้คือเหตุผลที่ต้องผนึกพลังของผู้ที่เข้ามาครึ่งหนึ่ง เจ้ามังกรเทพยืนมอง เขาหายตัวไปขวางหน้าเวน

                “เอาไป เกร็ดนี้ของข้าเจ้าทำมันมีรอยแล้ว ข้าไม่ต้องการ” เขายืนเกร็ดให้เวนแล้วหายตัวไปทันที

 “อย่าให้ข้าเจอเจ้าอีก ข้ารู้ว่าเจ้าใช้เล่ห์กับข้า แต่ก็สนุกดี ได้ลองใจเจ้า.....55555 ”

เวนพูด “ขอบคุณเจ้ามังกรเทพ” แล้วเกร็ดเงินก็ได้กลายเป็นกำไลเกร็ดเงินทันที เวนเดินออกจากถ้ำแต่ตอนนี้เวนได้โผล่มายังจุดเริ่มต้น เขาเห็นองครักษ์ยังคงยืนค่อยเขาอยู่ ทั้ง 2 ดีใจมากเมื่อเห็นเวนเดินออกมา 

ฟางพูด “องค์ชาย”

องค์ชายพูด “ข้าไม่เป็นไร กลับวังเถอะ” ตามร่างกายเขามีแต่บาดแผล 

ฟางพูด “เหตุใดแผลขององค์ชายไม่หายละ”

องค์ชายพูด “แดนต้องห้ามย่อมมีกฎ ข้าไม่สามารถต่อสู้กับเทพมังกรได้ด้วยพลังครึ่งหนึ่ง การที่ข้าใช่เล่ห์กลย่อมได้ผลที่ตามมา แผลแค่นี้ยังน้อยไป”