นิยายเรื่องนี้จะเล่าถึงความรักของเทพผู้พิทักษ์กับมนุษย์ เมื่อเทพผู้พิทักษ์เลือดบริสุทธิ์เพียงคนเดียวที่มีพลังแตกต่างจากเทพคนอื่น ๆ พลังนี้แข็งแกร่งช่วยปกป้อง รักษาผู้ที่อ่อนแอได้ เขาเกลียดมนุษย์แต่กลับต้องมาปกป้องมนุษย์ผู้หนึ่งเพราะศิลาเพลิงในตำนานได้ปรากฏขึ้น ความรักได้ก่อกำเนิดพร้อมกับภัยสงครามที่จะกลืนกินโลกมนุษย์ ภัยแห่งปีศาจเงามืดที่กำลังจะถูกปลดปล่อย ความหายนะก่อตัวขึ้นทั่วทุกดินแดน
บทที่ 7
ตอน เพราะเจ้า
ห้องรักษาตัว
เวนนอนรักษาตัวอยู่บนเตียง บาดแผลมากมายบนตัวเขาเริ่มหาย ท่านอาก็ให้เขาทานยาเพื่อฟื้นฟูกำลัง
“เจ้าเสี่ยงมากรู้มั้ย” ท่านอาพูด
เวนพูด “เจ้ามังกรไม่ได้โหดร้ายอย่างที่ตำนานกล่าวไว้ ท่านเพียงแต่ไม่มีอิสระที่ได้พบเจอใคร ท่านสามารถฆ่าข้าได้หลายครั้งแต่ก็ไม่ทำ ข้ารู้ว่ายากที่จะเอาชนะท่านได้ด้วยพลังแค่ครึ่งเดียว จึงต้องใช้เล่ห์กล”
“แต่ท่านก็เดาออก กำไลเกร็ดเงินนี้ท่านมอบให้โดยที่ข้าไม่ได้แย่งชิงมันมา”
“ขอบใจเจ้ามากที่ไม่ทำร้ายเจ้ามังกรเทพ”
“ข้าคงไม่ทำให้ท่านการุณเดือดร้อนมากไปกว่านี้" ท่านอายิ้ม
เวนถาม “ข้ามีข้อสงสัย”
ท่านอามองหน้าเวนแล้วพยักหน้า “ข้อสงสัยอันใด”
“ก่อนที่ข้าจะเข้าไปในถ้ำนั้น ข้าได้พบเด็กสาวคนหนึ่ง เมื่อข้ามอบป้ายหยกของท่านการุณให้นาง นางไม่ค่อยพอใจเท่าไร”
“เธอคนไหนจะพอใจได้อย่างไรกันกัน ป้ายหยกผ่านทางนั้นเพื่อให้ลูกได้กลับมาเจอนางอีก แต่ท่านการุณกลับมอบให้เจ้า นั้นหมายว่าท่านการุณเลือกที่จะไม่เจอนางอีก”
“ทำไม”
ท่านอาพูด “ทำไมนั้นหรือ ที่จริงแล้ว ท่านการุณถือกำเนิดจากมนุษย์”
เวนมองหน้าท่านอา “บิดาของท่านการุณคือ”
“ใช่ เจ้ามังกรในตำนาน แต่ด้วยความรักต้องห้าม มนุษย์กับเทพมังกรไม่อาจรักกันได้ ถูกขัดขวางกีดกันทุกทาง ตอนนั้นเทพเจ้ามังกรได้ทำทุกอย่าง เช่นเจ้าเพื่อความรัก เจ้ามังกรหนี้ออกจากวังบาดาล เพื่อจะครองรักกับนางบนโลกมนุษย์ เมื่อนางตั้งครรภ์ท่านการุณ เจ้าบาดาลก็ตามตัวพวกเขาเจอ ตอนนั้นเจ้ามังกรต่อสู้กับบิดา ทำให้เกิดความเดือดร้อนบนโลกมนุษย์มากมาย แต่ก็ไม่สามารถต้านทานพลังแห่งบิดาได้” ท่านอาเงียบ
เวนมองท่านอาที่เดินไปยืนที่หน้าต่าง เขาจ้องมองดอกไม้และผีเสื้อที่โบยบิน ก่อนจะพูดต่อ
“นางผู้เป็นมนุษย์ ได้ใช้ร่างของตัวเองที่อุ้มท้องท่านการุณเพื่อขัดขวางการลงโทษของบิดา ด้วยความเมตตาเจ้าบาดาลเห็นแก่เด็กที่อยู่ในครรภ์ จึงยอมที่จะไม่ถอดเกร็ดของเจ้ามังกร แต่กลับลงโทษจองจำบุตรของตนให้พิทักษ์แดนต้องห้ามตลอดกาล ส่วนนางขอพิทักษ์อยู่เคียงข้างเขาในดินแดนต้องห้ามนั้นเช่นกัน หากนางจะอยู่กับเขาต้องดื่มเลือดของบุตรที่ถือกำเนิดจากนาง ถึงจะพิทักษ์เขาได้ เมื่อท่านการุณถือกำเนิด นางก็ได้ไปพิทักษ์ปากถ้ำนั้นเพื่อหวังจะได้เจอคนที่รักอีกครั้ง นางเลี้ยงดูท่านการุณในดินแดนนั้นเพียงลำพัง มีเพื่อนเป็นสัตว์ นางไม้ ภูติเท่านั้น แต่นางก็ไม่เคยได้เจอกับเจ้ามังกรเลย แม้แต่ท่านการุณเองก็ไม่เคยได้เจอบิดาของตน”
เวนถาม “ทำไมท่านการุณถึงได้ออกจากป่าเพื่อไปเป็นเทพผู้อาวุโสได้”
“เพราะเจ้าไง” เวนมองหน้าท่านอา “เจ้าคิดว่าเหตุใดท่านการุณถึงผูกชะตาเทพกับเจ้า ครั้งที่เจ้าเกิด ร่างกายเจ้าบอบบางเป็นแค่ดวงแก้วที่ล่องลอย และรอวันแตกดับ บิดาของเจ้าได้ลงไปยังบาดานเพื่อของเลือดเจ้ามังกรเพื่อมารักษาเจ้า”
“แต่ถูกปฏิเสธ” เวนพูด
“ใช่”
“แล้วทำไมหลานถึงยังรอด”
ท่านอาเล่าต่อ “มารดาของเจ้า ได้เข้าไปยังป่าต้องห้ามเพื่อจะขอพบเทพเจ้ามังกรที่ถูกจองจำไว้ แต่ไม่เป็นผล เพราะนางไม่สามารถปล่อยให้แม่ของเจ้าเข้าพบได้ หากนางปล่อยแม่ของเจ้าเข้าไปพบเขา นางจะถูกพลาดความรักที่มีอยู่ก็คือท่านการุณ นางไม่อยากเสียลูกชายเพียงคนเดียวได้ แต่ใครจะรู้ว่าท่านการุณในช่วงวัยหนุ่มคึกคะนอง บ่อยครั้งที่เขาหนีออกนอกป่าต้องห้าม ไปพบผู้ใดนั้นข้าไม่รู้ แต่ท่านการุณเลือกที่มอบเลือดให้เจ้าและยอมถูกออกจากป่าต้องห้ามไม่สามารถกลับเข้ามาได้อีก และนั้นคือที่มาของป้ายหยกแผ่นนั้น ตั้งแต่นั้นท่านการุณก็ถูกฝึกฝนเส้นทางของเขาไม่ง่ายเลย กว่าจะถึงจุดนี้ได้ พ่อและแม่ของเจ้าเปรียบกับสหายและครอบครัวของเขา พวกเราจึงเลือกเขาเป็นผู้อาวุโสสูงสุด”
“ชะตาข้าเกิดมามีแต่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน” เวนพูด
ท่านอาจับไหล่เวน “แต่ตอนนี้เจ้าสามารถทำให้ชะตานั้นเปลี่ยนเพื่อทุกคนได้”
เวนมองท่านอา เมื่อท่านพูดเสร็จก็เดินจากไป ทิ้งให้เวนคิด ข้าสามารถทำให้ชะตานั้นเปลี่ยนได้ ชะตานั้นหรือ เวนถอนหายใจ
