ตอนที่ 29: เจอเฟิงอวี้หลินอีกครั้ง

หัวหน้าคนดูแลนิ่งไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็จ้องเธอสองวินาที เด็กหนุ่มคนนี้ดูเหมือนคนขัดสนเงินตรงไหนกัน

ใบหน้าเขาซีดขาว แต่แผ่รัศมีเย็นเยียบออกมาแถมการลงมือเมื่อครู่ก็ดูไม่เหมือนคนที่ต้องการเงินเลยสักนิด แต่ถ้าเขามาเพื่อเงินจริง ๆ ก็ดีเหมือนกัน

หัวหน้าคนดูแลมองหยกล้ำค่าในมือ มันเป็นสิ่งสำคัญมาก และคุณชายตรงหน้าก็คงไม่คิดจะคืนให้ง่าย ๆ

“คุณชาย สิ่งนี้...” เขาเหลือบมองคนที่มากับเขา แล้วมองเธอด้วยสีหน้าลังเล “ของสิ่งนี้สำคัญกับพวกเรามาก…”

“ของที่สำคัญขนาดนั้น ถึงกับถูกขโมยได้เชียว” หลิงจื่อยิ้มบาง ๆ มองเขาด้วยสายตาเย้ยหยันเล็กน้อย “ถ้าคุณให้เงินรางวัล ผมจะคืนมันให้”

จริง ๆ แล้ว สิ่งที่เธอสนใจคือสิ่งที่อยู่ ภายในหยกชิ้นนี้

เนื้อหยกใสจนมองทะลุได้ มีเส้นสีเขียวอ่อนพาดผ่านอย่างบางเบา งดงามราวกับสะกดจิตคนให้หลงใหล

มันน่าจะช่วยฟื้นฟูร่างกายของถังหยวนได้ เธอจึงต้องยื้อเวลาไว้ก่อน ตอนนี้เธอกำลังเรียกถังหยวนอยู่

“โจรคนนั้นฉวยโอกาสช่วงวุ่นวายขโมยของไป ทุกคนในห้องจัดแสดงมัวแต่มองของอื่นกันอยู่ ของชิ้นสุดท้ายยังไม่ได้ขึ้นแสดงเลย” เขาอธิบายอย่างลำบากใจ

“งานจัดแสดง” หลิงจื่อเลิกคิ้วเล็กน้อย หรือว่ามีสมบัติหายากอะไรขึ้นแสดงอีก

เธอไม่รู้ว่าถังหยวนไปไหน ตอนนี้ทั้งสองอยู่ห่างกันเกินไป จึงรู้สึกถึงกันไม่ได้

“ใช่ เจ้านายของเรานำหยกชั้นดีและระดับสุดยอดกลับมาจากพม่า แล้วเชิญแขกคนสำคัญมาช่วยประเมิน”

“อ้อ...” มุมปากของหลิงจื่อยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย ดูเหมือนว่าเธอจะตัดสินใจมาถูกวัน

ไม่กี่นาทีต่อมา พวกเขาก็มาถึงสถานที่จัดงาน มันเป็นห้องรับรองภายในโรงแรมแห่งหนึ่ง ตกแต่งหรูหรา ไม่ได้มีบรรยากาศโบราณอย่างที่หลิงจื่อคาดไว้

ที่แท้การพนันหินก็จัดในสถานที่หรูหราแบบนี้ด้วย

“ผู้จัดการเฉิน” พอเดินถึงหน้าประตู ก็มีคนวิ่งเข้ามากระซิบข้างหูเขาอย่างระมัดระวัง หัวหน้าคนดูแลก็คือผู้จัดการเฉิน

“เขาก็มาด้วย” ผู้จัดการเฉินขมวดคิ้ว “ทำไมเขาถึงมาที่นี่ แล้วเถ้าแก่ล่ะ”

“เถ้าแก่กำลังต้อนรับข้างใน ได้ยินว่าเขามาเพราะหยกวิญญาณ”

ผู้จัดการเฉินหันไปมองหลิงจื่อ แล้วพูดกับลูกน้องว่า “ไปเอาเงินหมื่นหยวนมาที”

“ครับ” ลูกน้องมองหลิงจื่อด้วยความแปลกใจ ก่อนจะรีบเดินจากไปทำตามคำสั่ง

หลิงจื่อเล่นกับหยกในมือไปพลาง รับรู้ถึงคลื่นพลังของถังหยวน สายตาเธอเย็นลงเล็กน้อย ก่อนจะแตะต่างหูเบา ๆ “ถังหยวน เจ้าอยู่ไหน รีบกลับมาได้แล้ว”

“ท่านจื่อ ข้าอยู่ในห้องโถง ที่นี่มีของกินอร่อยเต็มไปหมด ข้ายังอยากกินอยู่เลย”

“มาก่อน เดี๋ยวกินแก่นพลังจากหยกนี่ก่อนแล้วค่อยไปหาอย่างอื่นกินต่อ”

“ได้ ข้ากำลังจะไป อีกห้าวินาที”

หลิงจื่อหันไปยิ้มให้ผู้จัดการเฉิน “ไม่ให้ผมเข้าไปดูหน่อยเหรอ”

“คุณชายอยากเข้าไปหรือครับ” เขานิ่งอึ้ง หรือว่าคุณชายจากตระกูลลึกลับคนนี้ก็อยากมีส่วนร่วมด้วย

“อยากเปิดหูเปิดตานิดหน่อย” เธอยิ้มจาง ๆ แล้วเดินเข้าไปในงานพร้อมหยกในมือ

ทันใดนั้น ถังหยวนกลับมาที่ต่างหูของเธอ ทุกคนที่อยู่แถวนั้นนึกว่าเป็นแค่แสงวูบหนึ่งเท่านั้น

“ถังหยวน เจ้าว่าหยกก้อนนี้เป็นยังไงบ้าง”

“พลังเต็มเปี่ยมสุด ๆ เลย ท่านจื่อ ท่านไปเอามาจากไหนขอรับ ข้าอยากกินมันมากเลย อ๊าววว…”

“ถังหยวน เจ้าคือกู่ อย่าเลียนเสียงเสือสิ มานอนนิ่ง ๆ ตรงนี้ ไม่มีใครเห็นเจ้าอยู่แล้ว”

ถังหยวนกระโดดลงมาแล้วนอนพิงอยู่บนหยกชั้นยอดชิ้นหนึ่ง

“ท่านจื่อ ข้าต้องดูดซับให้ครบสิบห้านาทีนะ ถึงจะหมด”