หลินฉวยโอกาสที่เพื่อนผมลังเลนิดเดียว

 หยิบกางเกงขึ้นมาใส่ คว้าเสื้อวิ่งออกนอกห้องไป

 เพื่อนผมทั้งสองคนคว้ากางเกงมาใส่กันอุตลุด

 บ่นด้วยท่าทางเสียดายกันงึมงัม

ไอ้อาร์ตบ่น.. "ใครวะ...ขัดกูได้"

เพื่อนผมใส่กางเกงได้เร็วไม่ต่างจากตอนถอด......

ผมแอบหัวเราะด้วยเหตุผล 3 อย่าง....

 ข้อแรกหัวเราะดีใจที่เมียผมรอด...ข้อที่ 2

 หัวเราะเพราะความลับที่ผมรวมหัวกับเพื่อนๆไม่แตก และข้อสุดท้าย....

 ไอ้อาร์ตใส่กางเกงทั้งๆที่ยังไม่ได้ถอดถุงยางออก.....

ไม่นาน เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมา.. เฉลยว่า ใครเป็นคนกดกริ่ง....

"พี่หลิน...แล้วพี่เจ กับเพื่อนๆล่ะคะ"

 เสียงดรีมนั่นเอง.......เสียงหลินตอบกลับ "พี่เจเมาหลับไปแล้ว

 เพื่อนเค้าแบกขึ้นไปที่ห้องเดี๋ยวก็ลงมา"

"เหรอคะ?" เสียงดรีมใกล้ห้องเข้ามา

 พวกเพื่อนๆผมเร่งสปีดการแต่งตัวกันสุดชีวิต 

...และก็เรียบร้อยก่อนที่ดรีมจะโผล่หน้ามาที่ขอบประตู

"พี่เจเป็นไงบ้างคะ?" ดรีมถามขึ้นมาเมื่อพ้นประตูห้องเข้ามาแล้ว

"เอ่อ...ก็..หลับไปแล้วครับ...สงสัยดื่มมากไป" 

ไอ้โก้ตอบอย่างปกติเกินเหตุ ขณะที่ไอ้อาร์ตยืนบิดไปมาอยู่ข้างหลังโก้

"....อืม....แปลกจัง...ทุกทีไม่เคยเห็นพี่เจ ดื่มมากจนเมา" เสียงดรีมลอยๆ

"เอ่อ...งั้น...พวกพี่กลับเลยละกันนะ...นี่ก็ดึกมากแล้ว" ไอ้โก้บอก...

 ไอ้อาร์ตรั้งไว้ว่า "ไม่อยู่เป็นเพื่อนคุยกับน้องเค้าหน่อยเหรอ?"

 ผมดูท่าทางไอ้อาร์ตแปลกๆตั้งแต่เจอดรีมแล้ว

 สงสัยว่าจะชอบดรีมจริงๆแฮะ ดูขัดๆเขินๆ ยังไงพิกล...

 แต่ไอ้โก้มันทำท่าไม่อยากอยู่แล้ว ผมเข้าใจความคิดของมันดี

 ก็คบกันมาเป็นสิบๆปี....คนเยอะมากความ เดี๋ยวเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมา

"ไว้พี่มาเที่ยวใหม่ละกัน....ไปละ" ว่าแล้วไอ้โก้ก็เดินออกจากห้อง

 ตามด้วยไอ้อาร์ต แล้วก็หลินเดินลงไปส่ง ดรีมก็ตามหลินลงไปอีกคน

 เหลือผมนอนใจเต้นตุ้มๆต่อมๆอยู่ในห้องคนเดียว.....

"เฮ้อ.....อออ...." ผมถอนหายใจยาว "นี่มันอะไรกันวะนี่...." ผมพูดกับตัวเอง 

นึกถึงความวุ่นวายที่ตัวเองมีส่วนก่อขึ้นมาเมื่อกี๊นี้....

 ไม่ทันที่ความคิดจะหยุดดี เสียงของหลินกับดรีมก็เดินขึ้นมากัน

 ผมก็เลยหลับต่อ.....

"กินกันยังไงให้เมาหลับได้คะนี่?" เสียงดรีมลอยใกล้เข้ามา

 รู้สึกได้ว่ามีคนนั่งลงบนเตียง

"ไม่รู้สิ สงสัยดื่ม มากไปมั้ง?" เมียผมตอบอ้ำอึ้ง....

"....พี่หลิน....พี่ไปเอาผ้ามาเช็ดหน้าพี่เจหน่อยสิคะ...เผื่อจะดีขึ้น"

 เสียงดรีมบอก

"เอ่อ...จ้ะ...ได้ๆ...ดีเหมือนกัน" หลินบอกพร้อมกับออกไปเอา

 ผ้าชุบน้ำในห้องน้ำ

"....พี่เจ...." ดรีมกระซิบข้างหู "ดรีมรู้นะ...ว่าพี่ตื่นอยู่..."

 ผมยังแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ หลับต่อ

 ทำให้ดรีมหยิกเข้าที่แขนผมเต็มแรง

 จนผมเผลอร้อง "โอ๊ย!!!" ออกมาเบาๆ

"พี่เล่นอะไรคะนี่?" ดรีมถามเสียงเขียว

 ผมได้แต่เงยหน้ายิ้ม "แหะๆๆ" แบบคนสำนึกผิด....

"ไม่รู้ล่ะ...ไม่มีคำตอบที่ดี ดรีมเอาตาย"

 ดรีมขู่ผมก่อนที่จะดันตัวผมให้หลับต่อไป

 เพราะเมียผมเข้ามาแล้ว.....

ผ้าชุบน้ำเย็นๆค่อยๆเช็ดที่หน้าเบาๆ.... 

ผมหลับตาฟังเมียผมกับดรีมคุยกัน

"นี่มัน....เกิดอะไรขึ้นกันแน่คะ....พี่หลินอย่าปิดบังดรีมนะ...

ดรีมรู้ว่าต้องมีเรื่อง ไม่งั้นดรีมไม่มาหรอก" ดรีมพูดออกมา

 ทำเอามือหลินที่เช็ดหน้าให้ผมอยู่ หยุดชะงัก....

"เอ่อ...." หลินหยุดนิ่งไปนาน ดรีมก็ไม่เร่งรัด ต่างคนต่างเงียบ

 จนหลินพูดขึ้นมา... "พวกเพื่อนพี่เจ...เค้า....เอ่อ...เค้าปล้ำพี่.."

 สิ้นเสียงตอบของหลิน ทำเอาดรีมพูด "อะไรนะ?!!" เสียงดัง....

หลินเล่าให้ดรีมฟังว่า พวกอาร์ตกับพวกโก้เคยได้หลินครั้งนึงแล้ว

 ตอนที่ผมไม่อยู่บ้าน และตอนนั้นหลินดื่มไวน์ไปหลายแก้ว

 ค่อนข้างจะเมาเลยเผลอตัวไป... ครั้งนี้พวกเพื่อนๆจะเอาอีก

 ตอนแรกที่พวกเพื่อนผมชวน...หลินเองก็สับสน....

ไม่รู้ว่าอยากให้เป็นแบบนั้นหรือเปล่า แต่พอจะทำจริงๆ

 หลินก็เปลี่ยนใจไม่ยอม พยายามห้ามแล้ว แต่พวกนั้นไม่ฟังเสียง.....

แค่เมียผมเล่าคร่าวๆ ผมก็รับรู้ได้ว่า 

ดรีมต้องจับต้นชนปลายถูกแล้วแน่ๆ เพราะดรีมเป็นเด็กฉลาดมาก

 แค่ที่หลินอ้ำอึ้งไม่พูดเมื่อตอนเช้า แล้วก็ผมที่ทำตัวไม่ปกติ

 ดรีมก็คาดได้ว่าคืนนี้จะมีปัญหา แล้วก็โผล่มาทัน

 ผมรู้ว่านี่ไม่ได้บังเอิญแน่นอน และผมก็รู้แล้วว่าเด็กคนนี้ "ไม่ธรรมดา"

"ถ้าดรีมมาช้ากว่านี้อีกนิด... พี่คงโดนพวกเพื่อนๆ...ไปแล้วล่ะ"

 หลินพูดกับดรีม ทำเอาผมนึกเถียงในใจว่า 

"ไม่หรอก...ต่อให้ดรีมไม่โผล่เข้ามา ผมก็ยอมความแตก

 ลุกขึ้นห้ามเองอยู่แล้ว....."

"ดรีม.....พี่ไม่ได้เป็นคนดีนักหรอกนะ...พี่ผิดกับพี่เจตั้งหลายครั้ง"

 หลินบอกดรีมเบาๆ "2 เดือนที่ผ่านมา พี่มีอะไรกับผู้ชายตั้งหลายคน

..." หลินบอกดรีมเบาๆ "ตอนไปพัทยา พี่ก็มีอะไรกับพวกโชค

..." แล้วก็กับเพื่อนพี่เจ 2 คนนั้นอีก"

"...เอ่อ...คือ..." ดรีมอ้ำอึ้ง ผมว่าดรีมคงนับเอา เด่น เข้าไปอีกคน

 เพราะว่าหลินไม่รู้ว่า โดนเด่นเข้าไปครั้งนึงด้วย...

"โธ่....พี่หลินคะ....ถ้าจะโทษ ต้องโทษดรีมถึงจะถูก เรื่องพวกโชคน่ะ

 ดรีมผิดเอง..." ดรีมแสดงความรับผิด... 

"แล้วก็นะ.... ตามที่พี่เล่ามา...เรื่องเพื่อนๆของพี่เจ..

พี่ก็เมาไม่ใช่เหรอคะ?...อย่าคิดมากเลย... พี่ไม่ได้เป็นคนทำเองซะหน่อย" 

ดรีมปลอบต่อ.... ทำเอาผมนอนนิ่ง ฟังอย่างตั้งใจ

"ตอนที่พี่ดูหนังโป๊นะ...พี่จะมีความรู้สึกมากๆเลย

 ตอนที่เห็นฉากผู้หญิงโดนรุม หลินเริ่มเปิดใจบอกดรีม "พี่คิดว่าพี่ชอบ....

 แต่พอลองเข้าจริงๆ...มันไม่ได้ให้ความสุขพี่....มันตื่นเต้น แต่พอผ่านไป

 พี่ก็รู้สึกไม่ดี" หลินบอกออกมา

"ทำไมพี่หลินไม่คุยกันกับพี่เจล่ะคะ?" ดรีมแนะนำ

"พี่กลัวว่าพี่เจจะรับไม่ได้น่ะ.... " หลินบอก แต่ดรีมก็สวนขึ้นมา

"ไม่แน่นะคะ... พี่เจ อาจจะเข้าใจก็ได้..."

 ว่าแล้วผมก็รู้สึกได้ว่าผิวหนังตรงแขนโดนดึงขึ้นมาบิดอีก

 ไม่ต้องสงสัยเลย ฝีมือดรีมแน่ๆ

"......ไม่เป็นไรหรอก...พี่ยังสารภาพกับพี่เจ ตอนนี้ไม่ได้จ้ะ"

 หลินพูดแบบโล่งๆ "พี่อาจจะต้องทำผิดกับพี่เจอีก"

 เมียผมพูดออกมาทำเอาผมหูผึ่ง....

"ทำอะไรล่ะคะ?......ถ้ารู้ว่าผิด พี่ก็อย่าทำสิคะ" ดรีมห้าม

 แบบเดียวกับที่ผมห้ามอยู่ในใจเลย

"คือ.... มันเป็นเรื่องที่ค้างคาใจพี่อยู่น่ะ...ดรีมไม่เข้าใจหรอก....

 แต่ว่า...ไม่เกิน 2-3 วันนี้หรอก พี่จะทำให้มันถูกทุกอย่าง

 แล้วพี่จะเริ่มต้นใหม่......ถ้าพี่เจเข้าใจพี่นะ" หลินบอกน้ำเสียงเศร้าๆ...

 แต่ดรีมกลับพูดอย่างร่าเริง.... "พี่เจ เค้าเข้าใจพี่แน่นอน ดรีมรับประกัน

 พี่สาวดรีมน่ารักขนาดนี้ ไม่มีทางที่พี่เจ จะไม่เข้าใจหรอกค่ะ"

 ว่าแล้วผมก็โดนหยิกอีกทีอย่างแรง ซึ่งผมเตรียมตัวไว้แล้วว่าโดนแน่

 มันเป็นเหมือนคำขู่ของดรีมว่า "ถ้าไม่เข้าใจ.... มึงโดน..."

"ขอบใจดรีมมากเลย" หลินพูดเสียงดีขึ้น

 ก่อนที่จะไปส่งดรีมกลับบ้าน แล้วก็ขึ้นมานอน......

ผมตื่นอยู่ในขณะที่หลินนอนอยู่ข้างๆ เอาแขนคล้องแขนผมไว้ข้างนึง

 ผมนึกถึง เรื่องที่หลินบอกว่า "จะทำเรื่องที่ค้างคาใจก่อน"..... 

"แล้วอะไรคือเรื่องค้างคาใจที่ว่า...." ผมคิดไปเรื่อยๆ

 แล้วก็หลับไป....จนเช้า...

"อุ๊ย!!!" เสียงแรกรับอรุณของเช้าวันใหม่ เป็นเสียงตกใจเล็กๆของหลิน

 จากการที่ผมหอมเมียผมฟอดใหญ่ "อะไรคะ?..หอมแก้มซะแรงเชียว"

 หลินหันมาถาม ผมก็ไม่ได้ตอบอะไร แค่ยิ้มเฉยๆแล้วก็ลงนั่งกินข้าว

หลินอยู่ในชุดสูทสีขาว กางเกงขายาวสีขาวเข้าชุด แลดูขรึม....

 ดูเป็นนักธุรกิจหญิงมืออาชีพทีเดียว

"วันนี้มีนัดลูกค้าเหรอ?..." ผมถาม

"เอ่อ...ค่ะ..." หลินตอบหลบหน้า ทำเอาผมอดสงสัยไม่ได้

"จะขายบ้านหลังไหนเหรอ?" ผมถามเหมือนทุกที แต่หลินตอบว่า 

"เพิ่งไปดูครั้งแรก ยังไม่รู้ค่ะ" แล้วก็ก้มหน้าก้มตาทานข้าวเช้า

 ผมเลยไม่ถามต่อ คำพูดที่ว่า "เรื่องค้างคาของหลิน" ก้องอยู่ในหัว

 ผมนึกในใจ "....ไม่ยอมบอก... ตามไปดูเองก็ได้..."

เมื่อกินข้าวเสร็จ ผมก็ขับรถออกไปหน้าหมู่บ้าน

 แอบรถในซอยที่ดูดีแล้วว่า หลินไม่เห็นแน่ถ้าขับรถผ่านมา

 ระหว่างที่รอก็โทรหาไอ้โก้ เคลียร์เรื่องเมื่อคืนเป็นอันดับแรก.....

"ฮัลโหล...." เสียไอ้โก้งัวเงียรับสาย

"กูเอง" ผมตอบ "กูจะโทรมาคุยเรื่องเมื่อคืน..." ผมบอกต่อ... 

"เรื่องของพวกมึงกับเมียกู...มันจบแล้วนะโว้ย!!!" ผมบอกไปชัดเจน

 มันก็ตอบกลับมา "กูรู้แล้วๆ...มึงไม่ต้องย้ำหรอก" ทำเอาผมงง

 ว่าทำไมมันง่ายแบบนี้วะ...