บทที่ 17 - คำสารภาพของหลู่ต้าหัว

หลู่เซิงคนเดิมอ่านหนังสือไม่ออก และหลู่หรันก็ไม่มีเหตุผลที่จะคิดว่านางจะสามารถเรียนรู้การอ่านได้ในสองสามวัน

เมื่อเขาเห็นคำว่า "หลู่ต้าหัว" บนจดหมาย เขาจึงคิดว่าจดหมายฉบับนี้ส่งมาถึงเขา

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็เปิดจดหมายและอ่านเนื้อหาโดยละเอียด

จดหมายฉบับนี้เขียนขึ้นในนามของฮูหยินหลิว ที่วิงวอนขอให้หลู่ต้าหัวหาทนายความให้นางและหลู่หนิง

นางขู่ว่าจะเปิดเผยความผิดในอดีตของหลู่ต้าหัว หากเขาปฏิเสธ และพยายามทำให้เขาหวาดกลัวด้วยประสบการณ์การติดคุก

จากน้ำเสียงของฮูหยินหลิว หลู่หรันบอกได้ว่าดูเหมือนนางจะตัดสินใจที่จะเป็นศัตรูกับบิดาของเขาอย่างเต็มตัว

เพียงแต่ว่า...

เขาไม่เข้าใจว่าบิดาของเขาได้ทำอะไรลงไป ที่ฮูหยินหลิวขู่เข็ญว่าจะทำให้เขาติดคุก

"จดหมายของใคร?"

ถึงแม้หลู่เซิงจะคาดเดาตัวตนของผู้ส่งได้แล้ว นางก็ยังตัดสินใจที่จะถาม

หลู่หรันจ้องมองหลู่เจียงและหลู่ซิน ก่อนที่จะตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า "หลิวเฉียน"

หลู่เจียงและหลู่ซินไม่ทราบชื่อของฮูหยินหลิว สิ่งนี้อธิบายถึงการที่พวกเขาไม่มีอารมณ์ความรู้สึกใดๆ เมื่อได้ยินสองคำนี้

หลู่เซิงเลิกคิ้วขึ้น "เขียนว่าอะไรบ้าง?"

"นางบอกว่า หากท่านพ่อไม่จ้างทนายความให้นาง นางจะเปิดเผยการกระทำของเขา"

"อ้อ" หลู่เซิงตอบอย่างแผ่วเบา

"นางต้องการที่จะออกไป? เป็นไปไม่ได้!"

"เดี๋ยวก่อน!"

เมื่อเห็นว่าหลู่หรันต้องการที่จะฉีกจดหมาย หลู่เซิงก็รีบเข้าไปห้ามเขา

"ส่งจดหมายให้ท่านพ่อในภายหลัง"

"ทำไม?" หลู่หรันเกิดความสงสัย "นางต้องการที่จะฆ่าเจ้า เจ้าไม่เกลียดนางรึ?"

"แน่นอนว่าข้าเกลียดนาง" หลู่เซิงยิ้ม "เพียงแต่ว่ายังมีเรื่องที่ยังสะสางไม่เสร็จ"

หลู่หรันไม่เข้าใจสิ่งที่นางกำลังคิดอยู่ แต่เขาก็ใส่จดหมายกลับเข้าไปในซองโดยไม่ทำให้มันเสียหาย

เมื่อเห็นผักสองจานบนโต๊ะ หลู่เซิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้ววางตะเกียบลง

ผักป่าผัดจานหนึ่ง รสชาติของมันขมเล็กน้อย จานชามมีซุปผักป่า และไม่มีน้ำมันเลย

หลู่เซิงมีอาหารอร่อยๆ อยู่บ้างในกำไลมิติของนาง ทว่านางไม่สามารถนำมันออกมาได้

ทันใดนั้น สายตาของนางก็กวาดผ่านลานบ้าน ซึ่งมีพื้นที่กว้างขวาง นางก็คิดได้ในทันทีว่านางสามารถสร้างสวนผักได้ที่นั่น

ทว่า ก่อนที่จะหาเงินได้ นางต้องเติมเต็มกระเพาะอาหารของนางเสียก่อน

เมื่อหลู่ต้าหัวกลับมา สีหน้าของเขาก็ซีดเผือด เมื่อเห็นจดหมายที่หลู่หรันส่งให้เขา

ในตอนกลางคืน หลู่เซิงปล่อยวิญญาณของฮูหยินเหอ และส่งนางไปยังห้องของหลู่ต้าหัว

ในวันรุ่งขึ้น ข่าวลือเรื่องประสบการณ์ขนหัวลุกของตระกูลหลู่ ก็แพร่สะพัดไปทั่วทั้งหมู่บ้านหลิวเย่ว์

เมื่อหลู่เซิงเห็นหลู่ต้าหัวในวันรุ่งขึ้น นางก็ตระหนักว่าใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว และดวงตาของเขาเหม่อลอย

นางยิ้ม ก่อนที่จะแสร้งทำเป็นกังวล "ท่านพ่อ มีอะไรเกิดขึ้นรึ?"

เมื่อหลู่ต้าหัวเห็นนาง เขาก็นึกถึงคำพูดของนาง และการปรากฏตัวของฮูหยินเหอเมื่อคืนก่อน หัวใจของเขาเริ่มเต้นแรง

"ข้า...ข้ามีธุระด่วนที่ต้องไปทำ!" เขาหยิบถุงเงินของเขา และยัดมันใส่มือของหลู่เซิง "มีเงินยี่สิบตำลึงอยู่ข้างใน เอาไปซะ"

เมื่อนางเห็นการจากไปอย่างตื่นตระหนกของเขา สีหน้ากังวลของหลู่เซิงก็หายไป นางจ้องมองถุงเงินในมือของนางด้วยสีหน้าเฉยเมย

หลังจากนั้นไม่นาน ข่าวเรื่องที่หลู่ต้าหัวยอมจำนนต่อความผิดของเขา ก็แพร่กระจายออกไป

อาชญากรรมของเขาในการทำร้ายฮูหยินเหอ โดยได้รับความช่วยเหลือจากฮูหยินหลิว ถูกเปิดเผย และแพร่กระจายไปทั่วทั้งหมู่บ้านหลิวเย่ว์ สร้างความตกตะลึงให้กับทุกคน

เมื่อหลู่หรันได้ทราบเรื่องนี้ เขาก็รู้สึกตกตะลึง

เขาคิดมาตลอดว่ามารดาของเขาเสียชีวิตด้วยอาการป่วย เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่านางจะเสียชีวิตด้วยน้ำมือของบิดาของเขา ร่วมกับคนนอกอีกคน!

หลู่หรันขังตัวเองอยู่ในห้องทั้งวัน และหลู่เซิงก็ไม่ได้ขอให้นางออกมาเช่นกัน

เขาต้องใช้เวลาในการย่อยเรื่องราวบางอย่างด้วยตนเอง

หลู่เจียงและหลู่ซินไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเขาทำตามคำสั่งของหลู่เซิง และถอนหญ้าอย่างเชื่อฟัง

ในขณะเดียวกัน ที่จวนฉู่

"ไม่คาดคิดเลยจริงๆ ที่คุณหนูหลู่จะใช้ชีวิตที่ขมขื่นเช่นนี้" ใบหน้าของฉู่หยุนเต็มไปด้วยความเห็นอกเห็นใจ

หลังจากที่นายท่านของเขากลับมา เขาก็บอกว่าคุณหนูหลู่ไม่ใช่เด็กสาวธรรมดา เขาต้องการให้ฉู่หยุนสืบสวน

ใครจะรู้ว่าผลลัพธ์ของเขาจะคล้ายกับของหัวหน้าหมู่บ้าน และการสืบสวนของเขาก็เปล่าประโยชน์

ถึงแม้ว่าความพยายามของเขาในการสืบประวัติของหลู่เซิงจะเป็นโมฆะ เขาก็ได้ยินมาโดยบังเอิญว่าหลู่ต้าหัวได้ร่วมมือกับฮูหยินหลิวในการฆ่าฮูหยินเหอ

หวังว่าการปรับแก้ครั้งนี้จะเป็นที่พึงพอใจของท่านนะคะ นายท่าน หากมีสิ่งใดที่ข้าควรปรับปรุงอีก โปรดชี้แนะข้าได้เสมอค่ะ