บทที่ 5 กลับสู่หมู่บ้าน

หลู่เซิงมิได้ล่วงรู้ถึงคดีฆาตกรรม แต่ก็บอกได้ว่ามีบางสิ่งผิดปกติ

ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากที่ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้า พลังหยินในเมืองก็ทวีความรุนแรงขึ้น

•

หลังจากสองชั่วโมง หลู่เซิงก็เดินทางมาถึงหมู่บ้านหลิวเยว่

อย่างไรก็ตาม นางมิได้รีบร้อนที่จะเข้าไปในหมู่บ้าน นางนั่งอยู่ที่กระท่อมที่พังทลายตรงทางเข้าหมู่บ้าน

นางรอจนกระทั่งแสงสุดท้ายของค่ำคืนดับลงก่อนที่จะเคลื่อนไหว นางเดินออกจากกระท่อมอย่างสบายๆ และมุ่งหน้าไปยังตระกูลหลู่

ที่ตระกูลหลู่ ทุกคนยังคงตื่นอยู่ ยกเว้นเพียงแต่เด็กเล็กที่สุด หลู่เจียงและหลู่ซิน

ด้วยการสูญเสียเงินห้าร้อยตำลึง หลู่ต้าหัวยังคงโกรธเคืองหลู่เซิงที่ถูกกล่าวหาว่าหลบหนี

ฮูหยินหลิวและหลู่หนิงรู้สึกกระวนกระวาย

ศพของหลู่เซิงอยู่ในทะเลสาบ ตามหลักเหตุผลแล้วมันควรจะลอยขึ้นมาแล้ว แต่นางกลับยังมิได้เห็นมัน

พวกนางได้ยืนยันหลายครั้งว่าหลู่เซิงตายแล้วจริงๆ

คนตายจะหนีไปได้อย่างไร?

พวกนางค่อนข้างกังวล

ในตอนแรกฮูหยินหลิวต้องการให้หลู่เซิงตาย เพื่อที่หลู่หนิงจะได้แต่งงานกับคนจากสกุลฉู่

จากนั้น นางก็จะโยนความผิดให้กับการยกเลิกการหมั้นหมายของนางกับต้วนเจิ้น ซึ่งทำให้นางฆ่าตัวตาย

อย่างไรก็ตาม เมื่อศพหายไป แผนการของนางก็มิอาจดำเนินต่อไปได้

ยิ่งไปกว่านั้น สกุลฉู่มิได้ต้องการหลู่หนิง แม้ว่าหลู่เซิงจะหายตัวไปก็ตาม

นางมิรู้ว่าไอ้โง่คนใดได้บอกสกุลฉู่ว่าหลู่หนิงมิได้เป็นบุตรีที่แท้จริงของตระกูลหลู่

ขณะนี้ ฮูหยินหลิวเต็มไปด้วยความเกลียดชังและความตื่นตระหนก

นางกลัวว่าผู้อื่นจะค้นพบสิ่งที่นางและบุตรสาวของนางได้กระทำลงไป

หากการกระทำของพวกนางถูกค้นพบ ชีวิตของพวกนางก็จะพังพินาศ

ภายใต้กฎหมายของแคว้นซวนเย่ว มีเพียงโทษเดียวสำหรับความผิดฐานฆาตกรรม นั่นคือโทษประหารชีวิต

ในห้องอีกห้องหนึ่ง หลู่หรันผู้ซึ่งมิค่อยกลับบ้านนั่งอยู่ด้วยดวงตาที่เอ่อคลอไปด้วยน้ำตา ดวงตาของเขามิได้จดจ่ออยู่กับสิ่งใด

ก่อนที่มารดาของเขาจะเสียชีวิต นางได้สั่งให้เขาดูแลน้องสาวของเขาให้ดี

อย่างไรก็ตาม ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาโกรธเคืองที่บิดาของเขาได้แต่งงานกับฮูหยินหลิว แม้ว่าจะยังมิได้ผ่านพ้นหนึ่งปีนับตั้งแต่การเสียชีวิตของมารดาของเขา

สิ่งนี้ได้ส่งผลให้เขาไม่อยากกลับบ้าน เขาอยากจะใช้เวลาของเขากับพวกอันธพาลมากกว่า

เมื่อไม่กี่วันก่อน เขาไม่ได้อยู่ในหมู่บ้าน เมื่อเขากลับมาในวันนี้ เขาได้รับแจ้งว่าน้องสาวของเขาหายตัวไป

เขาติดตามชาวบ้านและได้ค้นหาไปทั่วทั้งหมู่บ้านแล้ว เขายังได้ไปยังภูเขา แต่เขาก็มิได้พบร่องรอยของน้องสาวของเขา

มีผู้คาดเดาว่านางได้หนีไปยังเมืองเพื่อตามหาต้วนเจิ้น แต่ต้วนเจิ้นเพิ่งกลับมายังหมู่บ้านในวันนี้

หลู่หรันได้ไปยังตระกูลต้วนเพื่อสอบถามเกี่ยวกับน้องสาวของเขา แต่ต้วนเจิ้นอ้างว่าเขาไม่ได้พบนาง

ต้วนเจิ้นเป็นชายที่หยิ่งผยอง แม้ว่าเขาจะไม่ชอบหลู่เซิง เขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องโกหก

หลังจากนั่งอยู่ครู่หนึ่ง หลู่หรันก็ลุกขึ้นยืนอย่างกะทันหัน เขาตัดสินใจที่จะออกไปตามหานาง

หลู่เซิงเพิ่งก้าวเข้าไปในลานบ้านของตระกูลหลู่ เมื่อนางได้ยินเสียงเปิดประตู นางรีบไปซ่อนตัวอยู่ด้านหลังห้องครัว

นางเห็นร่างผอมบางเดินออกมา มันเดินออกจากลานบ้านและมุ่งหน้าไปยังทางเข้า

จากความทรงจำของเจ้าของร่าง หลู่เซิงรู้ว่าห้องนั้นเป็นของพี่ชายของนาง หลู่หรัน

ดังนั้นร่างสีดำนั้นจึงควรเป็นของหลู่หรัน

เขาจะไปที่ใดในยามเช่นนี้?

นางขมวดคิ้วและครุ่นคิดว่านางควรติดตามเขาไปหรือไม่

อย่างไรก็ตาม นางก็จำได้ว่านางมีงานที่สำคัญกว่าที่ต้องทำ ซึ่งทำให้นางล้มเลิกความคิดที่จะติดตามเขา

ตระกูลหลู่มิได้ร่ำรวย อาจกล่าวได้ว่าพวกเขาค่อนข้างยากจน

ฮูหยินหลิวและหลู่ต้าหัวพักอยู่ในห้องหนึ่ง หลู่เจียงและหลู่ซินพักอยู่อีกห้องหนึ่ง หลู่หรันมีห้องของตนเอง ในขณะที่เจ้าของร่างและหลู่หนิงพักอยู่ในห้องเดียวกัน

บ้านเป็นกระท่อมมุงจากที่ทำจากโคลนและหญ้า

มันแย่กว่าบ้านไม้ไผ่ของอาจารย์นางในภูเขาเสียอีก

เมื่อหลู่หรันอยู่ห่างออกไปพอสมควร หลู่เซิงก็หยิบยันต์ออกมาและติดมันไว้ที่ตนเองเพื่อทำให้นางล่องหน