ละครโรงเล็กของเรา ประกอบกับการจูบลูบไล้หมวยเล็กอยู่ไปมา

 เริ่มทำงานได้ผล เมื่อน้องกิ่งผ่อนคลายจากความเครียดจนเบาบางลง

 เธอเริ่มทนไม่ได้ กระโดดเข้ามาเล่นละครของเราด้วยตัวเธอเอง

 ด้วยการลุกขึ้นมานั่งยันสองแขนตัวเองไว้ด้านหลัง ทำท่าก้มหน้าไปคุยกับ 

หมวยเล็กตัวเอง ด้วยสีหน้าที่ดูดียิ้มแย้มมากขึ้น

 ในขณะที่มีศีรษะเรากำลังคลอเครียอยู่กับหมวยเล็กของเธอ

"เธอกล่าวหาพี่หลายข้อหาเลยนะหมวยเล็ก ช่างฟ้องด้วย"

"พี่ดู พี่กิ่งสิค่ะ ดุหมวยเล็กอีกแล้ว เห็นไม๊ค่ะ

 ทั้งที่พี่กิ่งเองเป็นคนพาพี่มาคุยกับ หมวยเล็ก 

แต่ว่าหมวยเล็กอีกแล้วอ่ะค่ะ ฮือ....ฮือ....ฮือ...."

"หมวยเล็กไม่อยากคุยกับพี่กิ่งเหรอจ๊ะ งั้นหมวยเล็กกระซิบบอกพี่

 เดี๋ยวพี่ไปบอกพี่กิ่งให้เองนะค่ะ.......อํอ.....จ๊ะ....จ๊ะ....จ๊ะ"

     เราทำท่าไปซบหมวยเล็กเพื่อฟังเสียงกระซิบ

 เพื่อเปิดโอกาสให้ตัวเองทำความเข้าใจโดยตรงกับเธอ

 โดยไม่ต้องเล่นละครผ่านหมวยเล็กอีก น้องกิ่งมีรอยยิ้มแล้ว

 เธอยิ้มดูเราเล่นละครโรงเล็ก แขนเธอยังท้าวไปข้างหลังทั้งคู่

 มองดูเราตาหวานฉ่ำ อำนวยความสะดวกเรากับหมวยเล็กเต็มที่

 เราจึงเห็นจังหวะเหมาะที่จะสลายความรู้สึกคับข้องใจของเธอออกไป

 แต่ก็ไม่ลืมจุมพิษหมวยเล็กให้เธอดูก่อนจาก

"หมวยเล็กฝากพี่มาบอกน้องกิ่งว่า

 พระเจ้าสร้างเธอมาเพื่อทำให้น้องกิ่งมีความสุข

 มีหน้าที่ต้อนรับตี๋น้อยผู้มาเยือน เธอไม่อาจทำผิดต่อพระเจ้าได้

 ไม่ว่าน้องกิ่งจะชอบหรือไม่ชอบก็ตาม

 หน้าที่ของหมวยเล็กก็ยังคงเดินไปตามมติสวรรค์อยู่ดี

 ไม่อาจทำตามใจกิ่งได้จริงๆ"

     น้องกิ่งนั่งฟังเราแล้วคิดตามอยู่ชั่วครู่ จึงได้พูดกับเราว่า

"กิ่งเข้าใจแล้วค่ะ

 หมวยเล็กรบกวนจิตใจกิ่งตามหน้าที่ที่พระเจ้าสร้างเธอมาให้เป็นแบบนั้น

 เธอทำหน้าที่ของเธอสมบูรณ์แบบ

 แต่กิ่งเองกับคิดบังคับฝืนใจเธอเพราะมโนธรรมของกิ่ง ถูกไม๊ค่ะพี่"

"ถูกต้องจ๊ะน้องกิ่ง"

     น้องกิ่งเอื้อมมือมาดึงตัวเราชึ้นไปนั่งขอบเตียงกับเธอ

 พร้อมกับกอดเราเอาหน้ามาซบที่อกเพื่อซึมซับความอบอุ่น

จากไออุ่นของเรา นับเป็นกอดแรกที่เธอให้กับเรา

"กิ่งขอขอบคุณพี่มากนะค่ะ แต่แปลกใจจัง

 ทำไมพี่ใช้วิธีการนี้จัดการกับกิ่ง

 ทำไมพี่ไม่ใช้ตี๋น้อยจัดการกับหมวยเล็กค่ะ หรือพี่มีอะไรในใจอยู่

 หรือตี๋น้อยไม่ต้องการค่ะพี่"

"ใครว่าล่ะจ๊ะ ตอนนี้ตี๋น้อยพี่ก็ประท้วงพี่

 เหมือนหมวยเล็กประท้วงน้องกิ่งนั่นแหละจ๊ะ

 พี่เจ็บปวดระบมที่ตี๋น้อยจนแทบขยับตัวไม่ได้ เจ็บไปหมดเลย

 แต่พี่ก็มีปัญหาเรื่องมโนธรรมแบบกิ่งเหมือนกัน

 พี่ไม่อยากฉวยโอกาสบุกรุกถ้ำทองของน้องกิ่ง

 ในขณะที่น้องกิ่งถูกหมวยเล็กกดดันอยู่

 พี่อยากได้น้องกิ่งแบบที่เป็นน้องกิ่งสมบูรณ์แบบ

 ที่ไม่ถูกแรงกดดันใดๆบังคับให้ทำ

 แต่พี่คิดว่าเราก็ไม่ควรกดดันตี๋น้อยกับหมวยเล็กมากไปเหมือนกัน

 เพราะตี๋น้อยเค้าก็บอกกับพี่ว่า เค้าไม่มีหน้าที่รักษามโนธรรม

 ฉะนั้นหน้าที่ใครก็หน้าที่มัน เค้าก็มีหน้าที่ของเค้าเหมือนกัน"

"ฟังดูแล้ว ถ้าเช่นนั้นเราควรปล่อยหมวยเล็กกับตี๋น้อย

 ให้ทำหน้าที่ของเขาตามมติสวรรค์อย่างนั้นหรือค่ะพี่"

"ไม่ว่าเราจะปล่อยหรือไม่ปล่อย เค้าก็ต้องเป็นแบบนั้น

 ปัญหานี้จึงตกอยู่ที่เรา ที่ว่าเรามีมโนธรรม เป็นมโนธรรมแบบไหน

 ถึงได้ขัดหลักธรรมชาติของหมวยเล็กกับตี๋น้อย"

"แปลว่าเราทำอะไรกับเขาไม่ได้เลย อย่างเช่น

 เค้าโหยหาพี่ที่รู้จักกับกิ่งเพียงชั่วคืนเดียวอย่างนั้นหรือค่ะพี่"

"พี่ว่านะ จริงๆแล้วเราทำอะไรกับเค้าได้

 แต่ให้เค้าทำผิดต่อหน้าที่ของเขาไม่ได้ หมายความว่า

 เราพอกำหนดทิศทางให้เขาได้ อย่างที่หมวยเล็กบอกว่า

 พี่กิ่งเป็นคนผิดที่เปิดหน้าต่างทิ้งไว้เอง แล้วไปโทษเค้า

 เพราะเค้าต้องทำหน้าที่ของเขาแบบนั้น"

"ฟังไปฟังมากิ่งเลยกลายเป็นคนผิดอยู่ดี"

"ความจริงมันเป็นเช่นนั้น แต่ถ้ามองลึกลงไปอีกชั้น หมายความว่า

 กิ่งเป็นผู้ปิดเปิดหน้าต่างของหมวยเล็ก ถ้ากิ่งไม่เปิดหน้าต่างนั้น

 หมวยเล็กก็ไม่มีภารระหน้าที่ที่ต้องทำ ใช่หรือไม่

 และในส่วนลึกของใจแล้ว

 กิ่งก็ไม่ได้คิดจะเปิดหน้าต่างให้หมวยเล็กออกมาดูโลกใช่หรือไม่

 ในเมื่ออุบัติเหตุมันเกิดขึ้นแล้ว เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้แล้ว

 เราจึงควรคิดในทางที่ดี ไม่ดีกว่าหรือ เช่น เป็นกรรมบันดาล

 กามเทพแผงศร ทำนองเนี๊ย ดีกว่าไปนั่งโทษหมวยเล็ก ใช่หรือไม่

 อูยยย.....เจ็บ"

     เราทิ้งท้ายบทสนทนาด้วยการเรียกร้องความสนใจจากน้องกิ่ง

 เอามือกุมตี๋น้อยแล้วร้องเจ็บ

"เจ็บมากเหรอค่ะพี่"

"เจ็บมากเลยจ๊ะ จากผลพวงของการเปิดหน้าต่างของน้องกิ่ง

 ที่ทำให้หมวยเล็กมารู้จักกับพี่นั่นแหละจ๊ะ"

"พี่พูดตรงจัง ทุกความผิดเลยมาตกอยู่กับกิ่งเพชร

 งั้นกิ่งจะชดใช้ความเสียหายที่กิ่งทำผิดพลาดให้พี่ละกันค่ะ

 แต่กิ่งไปอาบน้ำก่อนดีกว่านะค่ะ"

"ให้พี่อาบด้วยดิ......."

     น้องกิ่งยิ้มปนอายที่เราขออาบน้ำด้วย เธอไม่ปฏิเสธ

 เราลุกจากเตียงมาหยุดหน้าห้องน้ำ น้องกิ่งเริ่มแกะกระคุมเสื้อตัวเองออก 

มองเราแบบอายๆ แต่เธอก็ยินดีที่จะถอดให้เรามอง เราเองก็ถอดด้วย

 น้องกิ่งรีบหันหน้าหลบหันก้นมาหาเรา ขาวใสจริงๆกิ่งจ๋า

 เรารู้สึกอูยยยเจ็บ จำจะต้องเร่งรีดความเจ็บออกโดยเร็ว ขืนปล่อยไว้

 เวลาเล่นบทรักกับน้องกิ่งคงไม่สนุกแน่ๆ

 น้องกิ่งถอดจนหมดแต่ยังไม่ยอมหันหน้ามา เราจึงเดินไปหาเธอ

 ตี๋น้อยหัวเยิ้มไปด้วยน้ำรักชนถึงก้นเธอก่อนเราอีก

 เราโอบแขนไปกอดเธอข้างหลัง เอามือลูบไล้สำผัสน้องกิ่ง

 ได้จับบัวงานเธอเป็นครั้งแรกแต่ยังไม่เห็น

 ตี๋น้อยเราที่ได้ถูกฝึกมาบ้างจากสองสาว

 เริ่มรู้งานพาตัวเองมุดเข้าไปพาดซุกอยู่ในร่องก้นน้องกิ่ง เมื่อเป็นดังนี้

 มีหรือน้องกิ่ง

 หัวใจจะไม่กะเจิงเพราะการร่วมมือกระทำรักครั้งแรกกับผู้ชาย

 นอกจากเธอตัวแดงขนลุกแล้วยังเนื้อเต้นให้เห็น

 เรากอดกันในท่านั้นเล้วค่อยขยับเดินหน้าได้ระยะทางก้าวละหนึ่งฝ่ามือ

 จนเข้าไปอยู่ในห้องน้ำใต้ฝักบัว เรากระซิบข้างหูน้องกิ่ง

"ขอพี่ปลดปล่อยความเจ็บปวดของตี๋น้อยหน่อยนะกิ่ง"

     เธอพยึกหน้ารับ จากนั้นเราก็จูบบริเวรต้นคอติดช่วงกรามเธอ

 มือหนึ่งคลึงที่เต้า มือหนึ่งแหย่หมวยเล็กเล่น

 แล้วออกแรงดันตี๋น้อยที่อยู่ตรงร่องก้นน้องกิ่ง

 พร้อมกับมือที่เล่นอยู่กับหมวยเล็กช่วยคอยดึงลั้งตัวน้องกิ่งไม่ให้แรงดัน

 ข้างหลังผลักให้เธอต้องออกเดินไปข้างหน้า

 แล้วช่วยส่งอารมณ์ด้วยการเกร็งกล้ามเนื้อกอดรัดตัวน้องกิ่งแน่นขึ้นอีกนิด 

แต่ไม่ถึงกับให้เธอรู้สึกเจ็บ เพียงเท่านี้ ตี๋น้อยก็คลายพิษสงพ่นน้ำออกมา

 จากการที่เรากดหัวให้นิ่งอยู่ในร่องก้นนั้น

 อาการเจ็บทรมานที่ไข่ดันถูกพ่นออก

 พร้อมกับความเสียวซ่านที่เก็บกดมาหลายชั่วโมง เสียงน้องกิ่งอุทาน

 พร้อมหันหน้ามาหาเราในชุดวันเกิดเต็มที่ในครั้งแรก

"อุ๋ย.....พี่....."

"ตี๋น้อยคลายพิษสงออกมาแล้วซิจ๊ะ"

     เราพูดแบบคนหมดแรงที่คลายเครียดออกไป

 จนลืมสังเกตความงามน้องกิ่งที่หันมาหาแบบเต็มจอ

 น้องกิ่งหัวเราะแบบพอใจ

"ดีค่ะๆ กิ่งกำลังเครียด ไม่มียาคุม ไม่มีถุงยาง

 จะทำยังไงดี ตอนนี้โล่งเลย ฮิ ฮิ ฮิ"

    เรานึกถึงคำน้องหยกที่บอกถึงประโยชน์ใหญ่สองข้อ

ของการไม่ปักธงน้องกิ่ง อีกทั้งกำลังหายเครียด

 แล้วน้องกิ่งก็เปิดโอกาสให้พอดี เราจึงถือโอกาสพูดกับน้องกิ่ง

"พี่เข้าใจจ๊ะ พี่จะไม่พาตี๋น้อยมุดถ้ำทองน้องกิ่ง

 จนกว่าน้องกิ่งจะพร้อมเต็มร้อย ดีไม๊"

"ดีค่ะ ดีมากเลย กิ่งยังกลัวๆอยู่หลายเรื่องที่จะตามมา

 แล้วพี่จะทนได้หรือค่ะ"

"พี่ทนได้จ๊ะ แต่น้องกิ่งต้องให้พี่พบปะกับหมวยเล็กบ้างนะจ๊ะ"

"โธ่....พี่ขา ถึงตอนนี้แล้ว

 กิ่งยกหมวยเล็กให้อยู่ในความปกครองของพี่ไปเรียบร้อยแล้วค่า

 หมวยเล็กเค้าเชื่อฟังพี่ เค้าไม่เชื่อฟังกิ่ง

 ฉนั้นพี่อยากพบหมวยเล็กเมื่อไรที่ใหนเวลาอะไร

 ก็ตามใจปรารถนาเลยนะค่ะ พี่เป็นผู้ปกครองเค้าแล้วนี่ค่ะ ดีไม๊ค่ะ"

     เราตอบน้องกิ่งด้วยการโอบกอดแบบหน้าเต็มในชุดวันเกิดทั้งคู่

 เนื้อกับเนื้อเบียดกันตั้งแต่ศีรษะยันปลายเท้า อบอุ่นจัง

     จากนั้นน้ำฝักบัวได้ถูกเปิดให้ไหล เราทั้งคู่ปล่อยให้น้ำลดตั้งแต่ศีรษะ

 เพื่อชำระล้างความเหนอะหนะเร่าร้อนจากไฟราคะที่เผามาหลายชั่วโมง

 เราช่วยดูแลกันและกัน ช่วยกันสระ ช่วยกันขัด ช่วยกันถู

 สัมผัสในทุกที่ที่อยากทำ ปนเปิ้อนไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ

 บางคราวก็กอดรัดกันไปมา บางครั้งก็พรมจูบใส่กัน