เธอก็ได้เห็นว่าใครกันที่เข้ามาในห้องขังของเธอ

 "คุณพ่อ คุณแองเจลล่า""

"สภาพดูไม่ได้เลยนะ นังเด็กเหลือขอ"

 แองเจลล่าเอ่ยปากเย้ยหยันเธอทันที 

ซึ่งวิเวียนก็ตอบโต้กลับ ด้วยการส่งสายตาใส่เธออย่างเคืองแค้น

 เพราะแองเจลล่านี่แหละ

 ที่เป็นคนสั่งให้พวกพรีสกลุ่มนั้น ทำร้ายอาร์ต

"พรุ่งนี้ก็จะถึงวันประหารเจ้าแล้วนะ วิเวียน"

 รอสเอ่ยขึ้นมาบ้าง

 "แต่ข้าจะให้โอกาสเจ้าแก้ตัวอีกครั้ง สนใจไหม"

 คำพูดประโยคหลังทำเอาวิเวียนต้องหันกลับมามองอย่างไม่เข้าใจ

 เมื่อเห็นหญิงสาวตรงหน้ามีท่าทีสนใจ รอสก็พูดต่อ

"ง่ายๆ ก็เหมือนทำดีลบล้างความผิด"

 พูดเสร็จรอสก็นั่งลงจ้องมองเธอตรงหน้า

 "แค่เจ้ารับปาก ยอมสานต่อภารกิจสังหารอาลูคาร์ด

 ข้าก็จะยอมปล่อยเจ้าไปทันที"

วิเวียนยิ้มน้อยๆ เพราะนี่คือสิ่งที่เธอคาดคิดเอาไว้แล้ว

 เธอจึงเบือนหน้าหนีผู้พูดตรงหน้า 

พร้อมกับเอ่ยความต้องการออกมา "ประหารวิเวียนซะเถอะค่ะ"

ทันทีที่พูดจบ สาธุคุณรอสก็เลือดขึ้นหน้าทันที

 แถมแองเจลล่าที่มาด้วยกันก็หัวเราะออกมาอย่างขบขัน

 เสียงหัวเราะของเธอนั้น

 ช่างเป็นตัวเร่งโทสะของสาธุคุณรอสเข้าไปอีก 

จนเขาทนไม่ไหว เอื้อมมือไปบีบปากวิเวียนอย่างรุนแรง 

"อย่างสำคัญตัวผิดไปนัก อีกระหรี่

 มึงนึกว่ากูมาที่นี่เพื่อง้อมึงเหรอ กูมาที่นี่

 เพราะต้องการพลังธาตุแสงของมึงเท่านั้นล่ะเว้ย"

"อ้าวๆ ใจเย็นสิคะคุณรอส"

 แองเจลล่าเห็นดังนั้นจึงเดินเข้ามาแยกทั้งคู่ทั้งที

 "เห็นไหมคะ ข้าบอกแล้วว่าวิธีของท่านมันไม่ได้ผลหรอก"

 เมื่อพูดจบแองเจลล่าก็ยิ้มร้ายออกมา

"เออ .... เชิญเจ้าจัดการได้เลย"

 สาธุคุณรอสรู้ความหมายของยิ้มร้ายนั้นเป็นอย่างดี

 เมื่อได้รับไฟเขียว แองเจลล่าก็ผงกหัวรับคำเล็กน้อง

 ก่อนที่เธอจะหันไปทางวิเวียน และเดินเข้าไปหาอย่างประสงค์ร้าย

"ภาพฝันลวงนิรันดร์"

แองเจลล่าร่ายเวทย์พิเศษเฉพาะตัว

 ก่อนจะแบมือทั้งสองข้างออกมา แค่พริบตา

 นิ้วทั้ง 10 ของเธอมีกระแสไฟฟ้าวิ่งพล่าน จนประกายไฟ

 สว่างวูบวาบเต็มห้อง ส่วนวิเวียนที่นั่งอยู่ เมื่อได้ยินชื่อเวทย์

 เธอก็ต้องหันมาด้วยความตกใจ เพราะตัวเธอ

 ก็เคยได้ยินกิตติศัพท์เวทย์บทนี้มาบ้าง

'ภาพฝันลวงนิรันดร์' เป็นเวทย์สายฟ้าระดับเลเวล 9

 ที่คิดค้นขึ้นมาจากแนวคิด

 เรื่องการนำเวทย์สะกดจิตของเวทย์โลกเก่า

 มาพัฒนาโดยประสานเข้ากับพลังธาตุ

 และจากการลองผิดลองถูกอยู่หลายร้อยปี ในที่สุด

 ตระกูลของแองเจลล่าก็คิดค้นมันขึ้นมาได้สำเร็จ

 พวกเขานำเวทย์สะกดจิตแบบเดิม 

มาประสานกับพลังธาตุสายฟ้า จนเกิดเป็นเวทย์บทนี้ขึ้นมา

 เวทย์สะกดจิตที่มีอานุภาพเหนือล้ำกว่าเวทย์เดิมๆเป็นไหนๆ

 ไม่มีใครที่สามารถทานทนได้ เพียงแต่มันมีข้อเสียอยู่เล็กน้อย

 ตรงที่เป็นเวทย์ละเอียดสูง คนที่จะใช้เวทย์นี้ได้

 จึงต้องเป็นผู้ที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นเวลานาน

 เวทย์บทนี้จึงสืบทอดกันลับๆในตระกูลของแองเจลล่าเท่านั้น

"ไม่ต้องกลัวนะ ไม่เจ็บหรอก" 

แองเจลล่าเอ่ยขึ้น ในขณะที่วิเวียนรู้ดีว่า 

กำลังจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เธอจึงดิ้นรนอย่างสุดกำลัง

 แต่เนื่องจากโดนกุญแจมือพันธนาการ

 เธอจึงไม่อาจจะขัดขืนได้เลย กว่าที่เธอจะรู้ตัวอีกที

 แองเจลล่าก็วางมือทั้งสองข้าง ลงมาบนขมับเธอแล้ว

 "อ้อ เมื่อกี้ข้าโกหกนะ" แองเจลล่าพูดกับเธอเบาๆ

 ก่อนที่วิเวียน จะมีหวีดร้องออกมาอย่างสุดเสียง

"แองเจลล่า !! ข้าต้องการให้เจ้า

 ลบให้หมดว่ามันเคยหลงรักเจ้าอาลูคาร์ดนั่น ลบให้หมด

 อย่าให้มันเคยจำได้แม้เพียงเศษเสี้ยว แล้วหลังจากนั้น

 เจ้าก็ค่อยป้อนข้อมูลเข้าไปใหม่ สำหรับมัน

 เจ้าอาลูคาร์ดคือสิ่งที่มันต้องกำจัดทิ้งเท่านั้น"

 สาธุคุณรอสเอ่ยความต้องการของตนขึ้นมา

 "อ้อ แล้วให้นางกลับมาเป็นเด็กที่น่ารักของข้าเหมือนเดิมด้วย"

แองเจลล่าพยักหน้ารับคำทันที ก่อนที่เธอจะเลื่อนนิ้วทั้ง 10 ไปมา

 ราวกับว่าเธอกำลังจัดดอกไม้อยู่อย่างไงอย่างงั้น 

ส่วนวิเวียนที่น่าสงสาร ได้แต่ร้องลั่นอย่างเจ็บปวดเกินจะทน

 จนกระทั่งเวลาผ่านไปหลายนาที 

แองเจลล่าถึงได้เข้าสู่ขั้นตอนสุดท้าย

 เธอจัดการจิ้มลงไปที่หน้าผาก ทำเอาวิเวียนร้องสุดเสียง

 ก่อนที่ร่างของเธอจะกระเด็นไป

 ถึงตอนนี้ทุกๆอย่างจึงได้สงบลงอีกครั้ง

"ปลดกุญแจมือนางซะ" สาธุคุณรอสเอ่ยสั่งการ

 เหล่าผู้คุมจึงเข้าไปจัดการทันที หลังจากนั้น

 สาธุคุณรอสจึงนั่งลงคุกเข่าเพื่อดูอาการของวิเวียน

"วิเวียนๆ" สาธุคุณรอสเอ่ยขึ้นพร้อมกับลูบหน้าเธอเบาๆ

 และทันทีที่เขาสัมผัสถูกเธอ วิเวียนก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมา

"คุณพ่อ" วิเวียนร้องลั่นก่อนจะผวาเข้ากอดชายตรงหน้า 

"คุณพ่อคะ แย่แล้ว เจ้าพวกแวมไพร์ได้ตัวอาลูคาร์ดไปแล้ว

"ข้ารู้แล้ว เจ้าใจเย็นๆ" สาธุคุณรอสถือโอกาสลูบผมเธอเบาๆ

"วิเวียนไม่ดี วิเวียนผิดเอง วิเวียนน่าจะฆ่ามันตั้งแต่แรก" เธอสบถเบาๆ

"เรื่องโทษตัวเองเอาไว้ที่หลัง ตอนนี้เราต้องหาทางแก้ไขก่อน"

"วิเวียนจะฆ่ามัน" เธอเอ่ยขึ้นพร้อมกับทวนประโยคนี้ไปมาหลายรอบ

 จะว่าไปเธอก็แปลกใจเล็กๆเหมือนกัน ที่อยู่ดีๆ

 เธอก็อยากฆ่าใครสักคนขึ้นมาได้ขนาดนี้

"ดีมาก" สาธุคุณรอสเอ่ยขึ้นพร้อมกับยิ้มเหี้ยมๆ

 คำคำนี้ไม่รู้ว่าเขาคิดจะให้ใครน่ะ ให้วิเวียนที่อยากฆ่านายอาร์ต

 หรือให้แองเจลล่าที่จัดการได้อย่างสมบูรณ์แบบ

"คุณรอสคะ !!" อยู่ดีๆวิเวียนก็เอ่ยขึ้น 

"เจ้าพวกแวมไพร์ได้ตัวอาลูคาร์ดไปแล้ว

 อีกไม่นานมันคงทำพิธีคืนชีพให้เขาอย่างสมบูรณ์แน่ ถึงตอนนั้น

 พวกเราจะไม่สามารถจัดการมันได้"

"แต่ถ้าเรามี 'เทวีพิราบขาว' ต่อให้เจ้าอาลูคาร์ดคืนชีพมาโดยสมบูรณ์

 มันก็ไม่ใช่คู่มือเราอีกต่อไป" วิเวียนเอ่ยอย่างมั่นใจ

 เพราะเท่าที่เธอเคยศึกษามา 'เทวีพิราบขาว' 

เป็นเวทย์ทางแสงเลเวลสูงสุด และในอดีตเมื่อพันปีก่อน

 ก็เป็นเวทย์บทนี้นี่แหละ ที่ใช้สังหารอาลูคาร์ด

"เทวีพิราบขาว" สาธุคุณรอสเอ่ยทวนชื่อนั้นเบาๆ

"แต่ปัญหาก็คือ วิเวียนในตอนนี้แม้จะได้พลังมาน่าของลินคอร์นมา

 แต่วิเวียนก็ไม่แน่ใจว่ามันจะพอสำหรับใจเวทย์นี้ได้ไหม

 ดังนั้นวิเวียนอยากจะขอคุณรอส

 ให้วิเวียนได้เย็ดกับพวกแวมไพร์เชลยที่เราจับได้

 ให้วิเวียนได้มีพลังมาน่ามากพอ เพื่อจะได้ใช้เวทย์นี้ได้นะคะ"

 วิเวียนเอ่ยจบพร้อมกับกล่าววิงวอน

 แต่สาธุคุณรอสก็ยังไม่ตอบอะไร มีเพียงรอยยิ้ม

 ที่ค่อยๆเผยออกมาเท่านั้น

"แล้วแกก็เลยยอมอย่างงั้นเหรอ" 

โบนกล่าวขึ้นอย่างเดือดดาดเกินขีดสุด

 "เลวมาก นี่แกกล้าถึงขนาดยอมทำทุกอย่าง

 แม้แต่ยอมให้นังแองเจลล่า ใช้เวทย์มนต์สะกดจิตเธองั้นเหรอ"

เมื่อถึงตอนนี้โบนก็สุดที่จะระงับอารมณ์ไหวแล้ว เขาเงื้อหมัดขึ้น

 ก่อนจะปล่อยมันออกไปอย่างสุดแรงเกิด

 โชคดีของรอสที่โบนยังพอมีสติอยู่บ้าง 

หมัดหมัดนี้จึงแค่พุ่งเฉียดหน้ารอส 

เข้าใส่ผนังที่อยู่ด้านหลังเท่านั้น และด้วยความแรงของหมัด

 ผนังทั้งแถบถึงกับร้าวจนแทบจะถล่มลงมา 

"แกทำกับเธอราวกับเธอเป็นสิ่งของ ทำไมแกไม่คิดมั่งห่ะ

 ว่าถ้าวันใดที่เวทย์มันคลายลง เธอจะเสียใจแค่ไหน !!"

"โบน" รอสเรียกชื่ออีกฝ่ายเบาๆ 

ก่อนจะแตะนิ้วไปที่หน้าอกอีกฝ่าย พริบตานั้น

 ประกายสายฟ้าก็สว่างแวบ

 จนถึงขนาดีดเอาร่างยักษ์ของโบนปลิวกระเด็นไปไกล

"โบน ในฐานะที่เจ้าเป็นเพื่อนสนิทข้า ข้าก็ไม่อยากขัดคอหรอกนะ ถ้าเจ้าจะเล่นบทพ่อที่แสนดี" รอสจัดการถูกมือไปมา ก่อนจะย่างสามขุมเข้าหาร่างของโบนที่นอนอยู่ตรงหน้า และเมื่อเห็นว่าโบนยังไม่สิ้นฤทธิ์ เขาก็จัดการปล่อยสายฟ้าเข้าใส่ทันที โดนเข้าไปสองดอกติดๆกันแบบนี้ สุดท้าย โบนก็สิ้นท่า และเมื่อเป็นเช่นนี้ สาธุคุณรอสก็พูดประโยคที่ค้างไว้ต่อจนจบ "แต่ข้าว่าเจ้าเลิกเล่นได้แล้ว !!"

"ไอ้ชาติชั่ว" โบนกร่นด่าอย่างโกรธแค้น แต่สาธุคุณรอสขบขันคำด่านี้เสียเต็มประดา

"ว่าข้าชั่ว แล้วเจ้าล่ะ มันต่างจากข้าตรงไหน"

 คำย้อนเรียบๆของสาธุคุณรอส 

ทำเอาโบนถึงกับสะอึก และหลังจากนั้น

 ภาพต่างๆในอดีตก็ผุดขึ้นมา 

จนตัวเขานิ่งเงียบไปในทันที เมื่อเป็นเช่นนี้

 สาธุคุณรอสจึงถือโอกาสตอกย้ำแทงใจดำเขาต่อ 

"ข้าจะทวนความทรงจำให้เจ้าดีไหม"

"ใคร !! เป็นคนพบตัววิเวียนเป็นคนแรก"

"ใคร !! เป็นคนบังคับขู่เข็ญเอาตัวนางมาจากพ่อแม่"

"และใคร ...... !! เป็นคนทำลายหมู่บ้านของนาง

 จนพ่อแม่นางต้องตายหมด"

"นั่นเจ้าเป็นคนสั่ง" โบนร้องเถียง

 สาธุคุณรอสหัวเราะในลำคอ ก่อนจะตอบกลับ 

"แต่เจ้าก็เป็นคนทำไม่ใช่เหรอ .... เจ้ากับข้า มันก็ไม่ต่างกันเลย"