แค่เริ่มต้นยัดท่อนควยเข้าไปเล็กน้อยเท่านั้น

แวมไพร์สาวหวีดร้องออกมาทันที

 เนื่องจากช่องคลอดของเธอที่ฟิตแน่นอยู่มาก

 ต่อให้มีน้ำรักไหลเยิ้มมากแค่ไหน

 แต่การจะยัดท่อนควยใหญ่โตเช่นนี้ลงไปมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยทีเดียว

 แวมไพร์สาวมองดูชายหนุ่มเบื้องล่างตอนนี้

เขาเองก็หน้านิ่วไปด้วยความเสียวไม่แพ้เธอ

 เมื่อเป็นเช่นนี้เธอก็ยิ้มอย่างมีเลศนัยก่อนจะทิ้งตัวพรวดลงไปทันที

 เล่นเอาเจ้าท่อนควยกระแทกไปถึงมดลูกดังกึก

 แถมเธอเองก็ต้องจุกแน่นไปหมด

 จนเธอต้องหวีดร้องออกมาเพื่อระบายความอัดแน่นที่อยู่ในกาย

 แต่เมื่อเธอได้ยินเสียงชายหนุ่มร้องออกมาคำหนึ่งเช่นกัน

 เธอก็อดหัวเราะไม่ได้

 เพราะเท่ากับว่าที่เธอลงทุนแกล้งเขาเมื่อครู่มันได้ผล

"เสียวไหม" เธอถาม

 ซึ่งคำตอบที่เธอได้รับกลับมาก็คือ

เสียงครางกระเส่าของเขานั่นเอง

 ดูท่าตอนนี้เขาคงพ่ายแพ้ในเกมส์กามต่อเธออย่างหมดท่าเสียแล้ว

และเมื่อเป็นเช่นนี้เธอก็ไม่จำเป็นต้องตรึงร่างเขาอีกต่อ

 แวมไพร์สาวดีดนิ้วเบาๆหนึ่งครั้ง 

เพียงเท่านี้ชายหนุ่มก็เป็นอิสระ

 และทันทีที่เขาเป็นอิสระจากเธอ

 เขาก็พลิกร่างเธอนอนคว่ำทันที

 ก่อนที่จะใช้มือทั้งสองข้างกดแขนของเธอแนบไปกับพื้น

 พร้อมกับกับตะบันควยเข้าไปอย่างรุนแรง

 ราวกับอดอยากมานาน ซึ่งแวมไพร์สาวก็ตอบโต้ทันควัน

 เธอยื่นขาสองข้างไปพาดบ่าของเขาทันที

 เพื่อจะแน่นแอ่นเนินหี

 รับการกระแทกอย่างป่าเถื่อนนั้นแบบเน้นๆ

"แรงๆเลยคะที่ร๊ากกก แรงๆเลยยยยย"

 เธอหวีดร้องอย่างเสียวซ่าน

 พร้อมกับขมิบตอดรัดใส่ท่อนควยที่กระแทกมานั้นอย่างรุนแรง

 เล่นเอานายอาร์ตต้องเหงื่อไหลออกมาอย่างสุดเสียว

 แต่ช่องคลอดที่ฟิตแน่น บวกกับการขมิบรัดอย่างรุนแรง

 ก็ทำให้เขารู้สึกสะใจกับการเย็ดครั้งนี้ไปอย่างไม่รู้ตัว

 เขากระเด้าสะโพกไปมาใส่ร่างงามนั้นอย่างเมามันส์

 ซึ่งเธอก็หวีดร้องออกมา

 ดูท่าเธอเองก็คงเสร็จสมไปเรียบร้อยแล้ว

ชายหนุ่มก้มลงไปมองหญิงสาวตรงหน้า

 ตอนนี้เธอหน้านิ่วเล็กน้อยแม้เธอจะเสร็จสมไปแล้ว

แต่อาการจุกแน่นก็ยังไม่หายไป

 เขาจึงก้มลงจูบใส่แวมไพร์สาวตรงหน้าอย่างดูดดื่ม

ราวกลับจะปลอบประโลมเธอให้หายจากอาการนั้น

 พร้อมกันนี้เขาก็ขยับเอวให้ช้าลงเธอจะได้ไม่ต้องเจ็บมาก

แต่เป็นแวมไพร์สาวเองที่เอามือไปเกาะกุมที่เอวของเขา

พร้อมกับครางเสียงกระเส่า "มะ....ไม่เป็นระ....ไร ข้า.....ทนได้"

เมื่อเป็นเช่นนี้เขาก็กระแทกควยใส่เธออย่างรุนแรงสะใจต่อทันที

 จนตอนนี้น้ำเงี่ยนที่พึ่งผลิตขึ้นมาใหม่

 ก็หลั่งไหลมารวมกับที่ลำควยเขาอีกครั้งจนมันบวมเปล่งเต็มที่

 เมื่อเป็นเช่นนี้ชายหนุ่มก็กระหน่ำแทงลงไปไม่ยั้ง

 และในที่สุดเขาก็ถึงที่หมายสมใจ

 น้ำเงี่ยนทั้งหมดก็ฉีดทะลักเข้าไปในมดลูกเธอจนหมด

 โดยที่เขาทิ้งร่างลงบนตัวหญิงสาวอย่างเหนื่อยอ่อน

 ซึ่งเธอก็ตอบสนองโดยการกอดเขาไว้แน่น

 และเมื่อเธอเห็นว่าลำควยที่ค้างอยู่ในช่องคลอดกำลังจะอ่อนลง

 เธอก็เลยจัดการขมิบตอดเจ้าท่อนควยนี้อีกครั้ง

จนมันค่อยๆแข็งขึ้นมาทันตา

ดูท่าการเย็ดของเธอและเขาคงไม่จบลงง่ายๆแน่

"เจ้าทำอะไรกับอาร์ต"

 วิเวียนเอ่ยถามก่อนจะจ้องมองร่างบางตรงหน้าอย่างเดือดดาด

 ตอนนี้ชายคนรักของเธอสลบไสลไปในอ้อมแขนของมันแล้ว

"ทำอะไร ...... ก็เย็ดกันอยู่นะสิ" 

เวโรนิก้ากล่าวยั่วโทสะฝ่ายตรงข้ามทันที ซึ่งก็ได้ผล

 พรีสสาวหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ 

"เย็ดกันในฝันแท้ๆแต่ก็ส่งผลมาถึงร่างจริงด้วยแหะ 

ให้ตายสิ ... ระบมหีชะมัด"

"แต่ก็มันส์จริงๆเลยนะ พ่อหนุ่มคนนี้เย็ดเก่งแถมควยก็ใหญ่อีก

 รู้แบบนี้ข้าจับเย็ดไปนานแล้วล่ะ"

 แวมไพร์สาวกล่าวยั่วโทสะคู่ปรับตรงหน้าต่อ

 พร้อมกับประครองร่างชายหนุ่มยืนขึ้น

 ซึ่งนั่นก็พร้อมกันกับความอดทนของพรีสสาวที่ขาดสะบั้น

 เธอรวบรวมพลังแสงพร้อมกับตวาดลั่นทันที

"นังแพศยา !!!" 

ว่าแล้วเธอก็ซัดหอกลำแสงใส่แวมไพร์สาวตรงหน้าทันที

 หอกลำแสงที่เวโรนิก้ารู้ซึ้งถึงอานุภาพดี

 แต่คราวนี้เธอกลับไม่คิดหลบ พร้อมกับยิ้มบางๆออกมาเล็กน้อย

ไม่กี่นาทีก่อนหน้า

"นี่นะเหรอรังของพวกมัน"

 มาโฮนเอ่ยขึ้นหลังจากที่มันและเวโรนิก้าพุ่งทะยานมาถึงบ้านไอ้ตุ๋นแล้ว 

"เงียบแบบนี้หรือมันจะหนีไปแล้ว"

"ไม่ใช่หนีธรรมดาด้วย เพราะดูท่ากำลังมีคนไล่ตามพวกมันอยู่"

 เวโรนิก้าเอ่ยขึ้นเมื่อสำรวจพบรอบเท้าของสโตนเฮดบนพื้น

"พวกเราหรือเปล่า" มาโฮนถามขึ้น

"ไม่รู้ แต่เรารีบตามไปดีกว่า" 

เวโรนิก้าเอ่ยตอบพร้อมกับรีบทะยานไปทันที

 แต่แล้วเจ้ามาโฮนก็เอ่ยขึ้นเสียก่อน

"เดี๋ยวเวโรนิก้า ........ ถึงยังไงข้าก็ขอพูดอีกครั้ง

 นังพรีสนั่นเป็นพรีสธาตุแสง รู้แบบนี้เจ้าจะทำยังไง"

"แล้วเจ้ารู้อะไรเกี่ยวกับธาตุแสงสว่างมั่งล่ะ" 

เวโรนิก้าหันมาเอ่ยถาม

"ธาตุแสงสว่างก็เป็นหนึ่งในสองธาตุพิเศษ

ที่อยู่นอกเหนือสาระบบ 5 ธาตุจักรวาล

 ที่ผู้ใช้ต้องเป็นผู้ที่เกิดมาพร้อมกับมีธาตุนี้

เป็นธาตุหลักเท่านั้น ไม่อาจจะฝึกได้

 ธาตุนี้ส่งผลกระทบต่อร่างกาย

ของเผ่าแวมไพร์อย่างเราโดยตรง

 แค่โดนพลังธาตุนี้เข้าจังๆ

ไปแค่ครั้งเดียวก็จะสลายทันที

 และว่ากันว่า ท่านอาลูคาร์ดในอดีต

ก็โดนสังหารด้วยเวทย์ธาตุนี้นี่แหละ"

"แล้วธาตุสายนี้ชนะหรือแพ้ทางธาตุสายไหนมั่งไหม"

 แวมไพร์สาวเอ่ยถามต่อ

"ไม่มี ...." เจ้ามาโฮนครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ก่อนจะเอ่ยตอบ

 ซึ่งแวมไพร์สาวก็ยิ้มน้อยๆรับคำตอบนั้น

"นั่นแหละ เราจะใช้ตรงนี้สู้กับมัน"

"โล่พิทักษ์ธาตุดิน"

แวมไพร์สาวร่ายเวทย์ดังลั่นทันที

 ชั่วพริบตานั่นโล่ทรงกลมสีน้ำตาลก็พลุดขึ้นกลางอากาศ

รับการโจมตีของหอกลำแสงทันที 

ก่อนที่แวมไพร์สาวจะร้องลั่นอีกรอบ

 โล่พิทักษ์ก็เบี่ยงตัวเล็กน้อยเบี่ยงเอาพลังหอกลำแสงพุ่งเฉียดไปอีกทาง

แม้ธาตุแสง จะเป็นธาตุที่มีพลังทำลายโดยตรงต่อแวมไพร์

 แต่เนื่องจากว่าไม่มีธาตุใดแพ้ทางธาตุนี้เลย

 ทำให้ตรงนี้กลายเป็นจุดอ่อน

 เวโรนิก้าก็เลยเรียกเอาเวทย์สายป้องกัน

ที่แข็งแกร่งที่สุดของเธอมารับมือ ซึ่งมันก็ได้ผล

 แม้ไม่สามารถรับการโจมตีได้ 100%

 แต่ก็สามารถเบี่ยงทิศทาง

 เพียงเท่านี้เวทย์ธาตุแสงก็ไม่อาจทำอะไรเธอได้แล้ว

"หึ !"

 สโตนเฮดสบถออกมาคำหนึ่งก่อน

จะพุ่งเข้าใส่แวมไพร์สาวตรงหน้าทันที

 แต่แวมไพร์สาวเองก็รู้จักกิตติศัพท์พาลาดินตรงหน้าเป็นอย่างดี

 เธอประครองร่างชายหนุ่มทะยานหลบไปอย่างรวดเร็ว

ก่อนจะเอ่ยเรียกดังลั่น

"เอาเลย มาโฮนนนนน!!"

พริบตานั้นฝูงนกที่ซุ่มแอบอยู่สองข้างทาง

ก็พุ่งทะยานออกมาโจมตีทันที

 วิเวียนที่อยู่ในวงล้อมพยามรวบรวมพลังเวทย์เข้ารับมือ

แต่ฝูงนกที่รุมตีอย่าง ต่อเนื่องก็ทำให้เธอไม่อาจรวมพลังเวทย์ได้

 ในขณะที่สโตนเฮดแม้จะตีฝูงนกพวกนี้แตกกระจายไปหลายตัว

 แต่มันก็กลับมารวมร่างกันใหม่พร้อมกับโจมตีเขาอีกรอบ

 จนในที่สุดทั้งคู่ก็ได้แค่ปัดป้องไปมาเท่านั้น

"แผนเจ้าไม่เลวว่ะเวโรนิก้า ตอนนี้เราเผ่นกันดีกว่า"

 เจ้ามาโฮนในร่างนกตัวหนึ่งแยกจากฝูงออกมาบอกกับเธอ

แต่แวมไพร์สาวยิ้มเหี้ยมก่อนจะเอ่ยตอบช้าๆ "ไม่ใช่เราว่ะมาโฮน"

"อัสนีบาตกัมปนาท !!"

เวทย์สายกัมปนาทเป็นเวทย์ระเบิดในรูปแบบหนึ่ง

 ที่ผู้ใช้จะอัดพลังเวทย์ใส่ร่างอีกฝ่ายให้กลายเป็นระเบิดเวลา

 ก่อนจะสั่งให้จุดตัวเองเมื่อไหร่ก็ได้ตามที่ผู้ใช้ต้องการ

 เพียงแต่เวทย์บทนี้มีเงื่อนไขอยู่หนึ่งอย่าง

ก็คือจะอัดใส่ลงไปได้เฉพาะเวทย์ ที่แพ้ทางกันเท่านั้น

และเมื่อสิ้นเสียงร่ายเวทย์ เจ้ามาโฮนก็ตาค้างตื่นตะลึง 

'นังนี้อัดเวทย์เข้ามาตอนไหน ..... หรือว่าตอนดาดฟ้า ......

 นังนี้มันวางแผนไว้แต่แรกแล้วเหรอ อ๊ากกกกก'

บรึม ! บรึม ! บรึม ! บรึม ! บรึม !

แต่เจ้ามาโฮนก็ไม่อาจหาคำตอบได้แล้ว

 เพราะตอนนี้ร่างของมันก็ระเบิดกระจุยกระจาย

 โดยเฉพาะตอนนี้มันกำลังอยู่ในร่างนก 

รัศมีการทำลายก็ยิ่งทวีคูนไปไกล

 และคนที่ได้รับผลกระทบนี้ไปด้วยก็ไม่พ้นพรีสสาว

กับเจ้าพาลาดินที่ตอนนี้พวก 

เขาไม่ต่างกับอยู่ทามกลางระเบิดนับพัน

 แรงระเบิดที่ดังต่อเนื่องเล่นเอาเศษดินเศษฝุ่นบริเวนนั้นฟุ้งกระจายไปทั่ว

เวโรนิก้ายิ้มเย็นยะเยือกอีกครั้งที่แผนทั้งหมดสำเร็จตามเป้าหมาย

 ก่อนที่แวมไพร์สาวจะพยุงร่างของชายหนุ่มทะยานหนีกลับไป

 "แฟรงค์กินส์ๆ !" เวโรนิก้าร้องดังลั่นทันทีที่กลับมาถึงบริษัท

 และเมื่อเจอหน้าเจ้าแวมไพร์ตัวนั้นเธอก็ส่งร่างชายหนุ่มให้มันทันที

 พร้อมกับเอ่ยถามถึงงานที่สั่ง 

"เครื่องข้ามมิติที่ข้าสั่งให้เปิดชาร์ทพลังงานถึงไหนแล้ว"