"มึงแม่งโจทย์เยอะจริงๆน่ะรู้ตัวไหม

 ตอนนี้มีรายชื่อแวมไพร์ที่จะมาเย็ดมึงยาวเป็นหางว่าวแล้วน่ะ

 ไหนจะพวกที่กำลังจะข้ามมาจาก wonderland

 เพื่อเย็ดมึงโดยเฉพาะอีก กูว่าอีกแค่ 2-3 วัน

 รายชื่อรอบแรกคงทะลุ 500 แล้วว่ะ"

 เจ้าเบลลิคกล่าวเย้ยหยันเธออย่างสะใจ

ก่อนจะเอามือหยาบกร้านลูบใบหน้าขาวใสของอีกฝ่ายไปมา

 มันเชื่อว่าเมื่อได้ยินแบบนี้นางต้องหวาดกลัวลนลาน

ไม่เหลือคราบนังแวมไพร์ตีตราปากดีเหมือนก่อนแน่

"ท่าทางข้าจะเรตติ้งตกน่ะ

 ข้านึกว่าจะมีคนเข้าชื่อรอเย็ดข้า 500 ตัวภายในวันเดียว 

นี่ต้องรอไปถึง 2-3 วันเลยเหรอ"

 แต่มันก็คิดผิด

 อีนี่ไม่ว่าจะอยู่เวลาไหนมันก็ยังยียวนกวนประสาทมันได้เสมอจริงๆ

"ยังปากดีได้อยู่อีกน่ะ เวโรนิก้า คงเพราะยังแรงดีอยู่ล่ะสิ

 งั้นเรามาเพิ่มระดับก่อนหน่อยเป็นไง"

 เมื่อเห็นหญิงสาวทำหน้าสงสัยมันก็เอื้อมมือ

ไปหยิบของบางอย่างขึ้นมา แค่ดูก็รู้เลยว่ามันคือรีโมทอะไรสักอย่าง

 ที่หน้าปัดของมันมีตัวเลขดิจิตอลเลข 6 อยู่

 และพอเจ้าเบลลิคกดเครื่องหมาย + ที่อยู่ด้านข้าง

 ตัวเลขก็วิ่งไปสุดอยู่ที่เลข 10 

และเมื่อเจ้าเบลลิคกด enter เท่านั้นแหละ

"อ๊ากกกกก" เวโรนิก้าร้องอย่างเจ็บปวดทันที

 ควยเทียมทั้งสองหมุนควงเร็วขึ้นอีกหลายเท่า

 ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเจ้ารีโมทนั่นก็คือรีโมทควยเทียมพวกนี้นี่เอง

 ควยเทียมที่หมุนเร็วขึ้นมาอย่างบ้าคลั่งนั้น

ย่อมหมายความว่ามันจะทำให้เธอถึงจุดสุดยอดได้เร็วขึ้นอีกนั่นเอง

 และเมื่อร่องหีเธอกระตุก

 มันก็ปล่อยกระแสไฟฟ้าแรงสูงกว่าเดิมหลายเท่าเช่นกันใส่เธอทันที

 ทำให้เวโรนิก้าต้องร้องอย่างเจ็บปวดอีกครั้ง

"ฮ่าๆๆๆๆ สะใจจริงโว้ย มึงรู้สึกยังไงมั่งว่ะเวโรนิก้า

 ที่โดนของเล่นจากหน่วยวิจัยบนโลกนี้ที่มึงดูแลเล่นงานน่ะ"

"อืออออออออ" หญิงสาวไม่ตอบอะไรนอกจากครางในลำคออย่างสุดกลั้น 

เมื่อเจ้าควยเทียมทั้งคู่ทำงานเต็มกำลัง

 มันเลยสามารถส่งเธอถึงจุดสุดยอดอีกครั้งได้อย่างรวดเร็ว

 และเมื่อเธอใกล้จะเสร็จ เจ้าควยเทียมก็ปล่อยไฟฟ้าเช่นเดิม

 กลายเป็นว่าเธอต้องโดนช็อตต่อเนื่องนาทีต่อนาทีเลยทีเดียว

"อ๊ากกกกก"

 เสียงเธอร้องดังลั่นอีกครั้งพร้อมกับไฟฟ้า

จากควยเทียมที่ไหลเข้าสู้ร่างของเธอ

 ร่างของเธอกระตุกรุนแรงอย่างน่ากลัว เป็นเช่นนี้เหมือนทุกครั้ง

 แต่ว่าคราวนี้มีบางอย่างที่ต่างออกไป 'ปั้ง' เสียงระเบิดเล็กๆดังขึ้นทันที

 ก่อนที่เจ้าควยเทียมคู่นั้นจะหยุดการทำงานลง

"ข้ารู้สึกยังไงเหรอเบลลิค" เวโรนิก้ากลั่นใจตอบช้าๆ

 หลังจากพึ่งโดนซ็อตจนเหนื่อยอ่อนเมื่อครู่

"ข้ารู้สึกว่ามันเปราะไปหน่อยว่ะ คงเป็นเพราะมันหมุนแรงเกินไป

 ทำให้ข้าถึงเร็ว พอข้าถึงเร็วมันก็ต้องตัดสลับวงจรไปมา

 ทำแบบนี้หลายๆครั้งความร้อนมันก็ขึ้นสูงจนในที่สุดวงจรก็ไหม้

 ข้าว่าต้องไปลดระดับความแรงลงสักหน่อย

 แล้วก็ดูเรื่องการระบายความร้อนด้วย เป็นไง

 ที่ข้าพูดมาทั้งหมดเจ้าเข้าใจไหม แล้วอย่าลืมจดไปบอกแฟรงกินส์ด้วยล่ะ"

"อีเวรรรรรร" เบลลิคเลือดขึ้นหน้าทันที

 มันตรงเข้าไปกระชากควยเทียมอันใหญ่ออก

ก่อนจะเสียบเข้าไปใหม่อย่างแรง ทำแบบนนี้ซ้ำไปซ้ำมา

 เล่นเอาเวโรนิก้าครางดังลั่น

 แต่ดูเหมือนจะเป็นการครางเพราะความเจ็บปวดซะมากว่า

"มึงรู้ไหม ที่พวกกูอดทนรอมา 3 วันเนี่ย

 เพราะพวกกูอยากเห็นมึงในสภาพย่ำแย่ที่สุด

 กูอยากเห็นมึงอ่อนล้าไม่ได้พักผ่อน

 กูอยากเห็นมึงอดอยากจนร้องขอกินน้ำควย ทำไมว่ะ

 ทำไมมึงยังปากดีได้อยู่อีก

 มึงไม่หิวเหรอ มึงไม่อยากกินน้ำควยเหรอห่ะ"

ไอ้แวมไพร์ร่างอ้วนตะโกนอย่างบ้าคลั่ง

พร้อมกับเร่งซอยควยเทียมอย่างรุนแรงโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด

 ในขณะที่เวโรนิก้าเริ่มจะชินมั่งแล้ว 

เธอเลยรู้สึกเงี่ยนขึ้นมาแทน

 และแน่นอนยิ่งเจ้าเบลลิคซอยแบบนี้

มันทำให้เธอได้มีโอกาสน้ำแตกเป็นครั้งแรกใน 3 วันแน่ๆ

 เธอแอบยิ้มนิดนึงโดยไม่ให้เจ้าแวมไพร์อ้วนน่าโง่นั่นรู้

 ร่องหีเธอก็กระตุกเล็กๆบ่งบอกว่าน้ำเธอจะทะลักออกมาแล้ว

แต่แล้ว ....

เซ็นเซอร์อันเล็กๆที่ถูกฝังในหีของเวโรนิก้าก่อนหน้าทำงานทันที

 เซ็นเซอร์อันนี้เชื่อมโยงไปที่เก้าอี้ที่เธอนอนมาตลอด 3 วัน

 เพื่อคอยส่งสัญญาณว่าเธอจะน้ำแตกหรือยังเหมือน

กับเซ็นเซอร์ในควยเทียม และเจ้าเตียงนั้นก็ตอบสนองเซ็นเซอร์ทันที

 เข็มขนาดเล็กๆนับร้อยที่อยู่ใต้เบาะถูกเสียบขึ้นมาอย่างแรง

 เข็มที่ทั้งเล็กและยาวเมื่อเสียบทะลุเนื้อเข้ามา

มันสร้างความเจ็บปวดให้แก่เธออย่างมาก เล่มเดียวไม่เท่าไหร่

 นี่มันมีถึง 100 เล่มนี่สิ เล่นเอาเวโรนิก้าร้องลั่นทันที

"ฮ่าๆๆๆ สะใจกูจริงเว้ยยยย เวโรนิก้า มึงไม่มีวันได้เสร็จหรอก

 กูว่ามึงเลิกปากดีแล้วก็อ้อนวอนให้กูเย็ดมึงซะดีๆ อีเหี้ย"

เวโรนิก้าหายใจหอบอย่างแรงเพื่อหวังว่า

ลมหายใจของเธอจะปลดปล่อยความเจ็บปวดนี้ออกไปบ้าง

 ที่เจ้าเบลลิคพูดมาก็ถูก การไม่ได้นอนเลยตลอด 3 วัน

 มันทำให้เธอเหนื่อยล้าเป็นอย่างมาก ตอนนี้ตาเธอเริ่มลาย

 สมองเริ่มสั่งการไม่ได้ดังใจแล้ว แต่ไอ้ความเพลียไม่เท่าไหร่

 ความหิวกระหายนี่สิ

 เพราะพวกมันรู้ดีว่าแวมไพร์จะกินน้ำเงี่ยนผ่านหีและปากแทนเลือดได้

 พวกมันเลยไม่มีใครมาเย็ดเธอสักที

 พวกมันต้องการให้เธอเองต่างหากที่เป็นฝ่ายร้องขอให้เย็ด

 เพราะแบบนี้คงสะใจกว่าที่จะได้ยินประโยคนี้

จากแวมไพร์จอมเย่อหยิ่งอย่างเธอ และเธอเองก็รู้ดี

 การร้องของให้พวกมันเย็ดในเวลานี้เป็นสิ่งที่ควรทำที่สุดแล้ว

"จะว่าไปเจ้าก็หล่อไม่เบาน่ะเบลลิค" 

เธอเสียงอ่อนลงอย่างยอมแพ้ 

"โดยเฉพาะผิวใหม่ของเจ้ามันขาวใสไม่เบา

 ไม่เหมือนผิวเก่าที่กระดำกระด่างก่อนจะโดนข้าเผาน่ะ ฮ่าๆๆๆ"

แต่เธอคือ เวโรนิก้า ไอ้เรื่องจะมายอมสยบแบบนี้ไม่มีวันซะหรอก

"อัสนีบาตร 5 วิถี"

เบลลิคร่ายเวทย์ดังลั่นทันที พลังสายฟ้าระดับเลเวล 6

 ไหลมารวมกันที่ปลายนิ้วทั้ง 5 

แต่คราวนี้มันไม่ปล่อยออกมาตามอากาศ

 มันกลับรวมพลังอยู่อย่างนั้น

จนตอนนี้ประกายสายฟ้าส่องแสงแปล๊บๆไปหมด

 เมื่อรวมพลังได้ตามต้องการแล้วเจ้าเบลลิค

ก็ใช้มือข้างนั้นขยำไปที่เต้านมของเวโรนิก้าทันที

 กระแสไฟจำนวนมากไหลเข้าร่างเธอจนหมด

 กระแสไฟที่รุนแรงกว่าควยเทียมสองอันมือครู่มากมายนัก

 ร่างของแวมไพร์สาวกระตุกอย่างรุนแรงพร้อมกับความเจ็บปวดที่ถาโถม

 เสียงครวญครางของเธอดังลั่นราวกับจะขาดใจ

"พูดดีๆไม่ชอบใช้ไหมอีเวร ดี กูจะทำให้มึงจำวันนี้ไปจนตาย อีเหี้ย !!"

"ก๊า ๆๆๆๆๆๆ" เสียงร้องพร้อมกันของฝูงนกกาทำเอานายอาร์ต

ที่กำลังนั่งอยู่ในศาลาสะดุ้งโหยง เขาหันมองไปรอบก่อนจะแปลกใจเล็กๆ 

สวนแห่งนี้ที่มีคนเข้าออกอยู่เสมอแต่ตอนนี้ไม่มีใครเลย

 ตอนนี้มีเขาอยู่เพียงคนเดียว ! การต้องอยู่คนเดียวในที่แบบนี้

 เมื่อบวกกับเสียงร้องระงมของฝูงนกกานับพันที่มาจากไหนไม่รู้

 บรรยากาศมันก็ไม่ต่างอะไรเลยกับบรรยากาศในหนังสยองขวัญ

แต่ไม่ทันที่ชายหนุ่มจะคิดอะไรต่อ

 อยู่ๆเจ้านกกาตัวหนึ่งก็บินร่อนเข้ามาในศาลา

ก่อนจะมาเกาะเก้าอี้ไม่ห่างจากเขามากนัก

 ไม่แค่นั้นมันยังจ้องมาที่เขาเขม็งอีกด้วย

 นายอาร์ตถึงกับกลืนน้ำลายไปเฮือกใหญ่

 ก่อนจะนึกคำพูดมาปลอบใจว่ากำลังคิดไปเอง

 แต่ไม่ทันที่นายอาร์ตจะพูดอะไรเจ้านกนั่นก็ทำในสิ่งที่เขาแทบไม่เชื่อหู

"อยู่นี่เองเหรอว่ะไอ้เด็กเวร ให้กูตามหาตั้ง 3 วันเลยน่ะมึง"

"เฮ้ยยยยยยย !" นายอาร์ตร้องเสียงหลงหกล้มก้นกระแทก มันพูดได้ ! 

 เรื่องบ้าอะไรเนี่ยนกกาที่ไหนมันพูดได้ 

ไอ้นกนี่มันต้องเป็นนกผีแน่ๆ

 ว่าแล้วนายอาร์ตก็รีบลุกอย่างรวดเร็ว

ก่อนจะใส่เกียร์หมาจ้ำอ้าวออกไปทันที

แต่ไม่ทันที่นายอาร์ตจะออกไปพ้นศาลาดี

 ก็มีกลุ่มชายฉกรรจ์หลายคนพุ่งออกมาล้อมเขาไว้ทุกด้าน

 หนึ่งในนั้นก็พุ่งเข้ารวบนายอาร์ตทันที

ก่อนจะล็อกเขาไว้แน่นราวกับงูร้ายที่รัดเหยื่อไม่ปล่อยยังไงยังงั้น

"ไปกับพวกกู !!" เจ้าชายร่างยักษ์นั่นร้องลั่นก่อนจะแยกเขี้ยวใส่เขาทันที

 เท่านี้อาร์ตก็รู้แล้วว่าเจ้านกผีนั่น

 กับพวกคนที่ล้อมเขาไว้นี้มันก็คือพวกปีศาจที่เขาเจอในโกดังนั่นเอง

 ภาพอันน่าสยดสยองในโกดังนั้นผุดขึ้นมาในหัวเขาทันที

 ภาพของพวกปีศาจเหล่านี้ที่รุมดูดเลือดมนุษย์อย่างหิวกระหาย

 ภาพของศพนับสิบที่กองสุมเอาไว้ 

สัญชาติญาณร้องบอกเขาทันทีว่า ถ้าไม่ทำอะไรสักอย่าง

 แกต้องกลายเป็นศพแบบนั้นแน่ๆ