ผมปล่อยเวลาให้ไหลผ่านไปโดยไม่รีบร้อน  

ผมเสียบคาอยู่ในตัวไอ้โอ๋ยาวนาน เราทั้งสองไม่มีท่าทีจะผ่อนลง

  ผมกอดจูบเพื่อนคนนี้ของผม และนึกในใจว่า มันแปลกนะ

  ผู้หญิงบางคนนอนด้วยไม่ผูกพันแล้วจบไป ไม่ติดใจไม่คิดอะไร

  แต่บางคน นอนด้วยกันทีเดียว ทั้งหลงทั้งรัก

  แล้วผมเป็นคนใจง่ายมากมาย 

 ตอนนี้ผมพยายามนึกถึงซาย่า หรือเจน

  แต่สมองผมขณะนี้มีแต่ความจำกะโอ๋เท่านั้น...

"ก้อง..." โอ๋จับหน้าผมมามองตรงๆ ไอ้โอ๋มันมองชนิดทะลุถึงหัวใจผมเลย

"ครั้งนี้....ขอเป็นครั้งสุดท้ายระหว่างเรานะ เราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน

  โอ๋ตัดสินใจจะเป็นแฟนเอ็มแล้ว"

ไอ้โอ๋ทำผมช้อคได้อีก ลำควยผมยังอยู่ในตัวมันเลย

 แต่มันสารภาพความจริงออกมาแล้ว จะให้ผมทำยังไง

  สิ่งที่โอ๋พูดคือสิ่งที่ผมควรทำ หากเรายังมีไรต่อกันอยู่

  ไอ้โอ๋คงไม่เต็มที่กะไอ้เอ็ม

   ถูกแล้ว..ผมต้องออกมายืนเป็นเพื่อนมันทั้งสอง 

 แต่....ผมเสียดายโอ๋เหลือเกิน เราสนิทกันเกินเพื่อนไปมากแล้ว

  อยู่ๆจะให้ตัดใจขายขาดมันก็น่าจะลำบาก

  ผมไม่ได้รับปากโอ๋หรอกครับ....

   "โอ๋ แก...เอ่อ ชั้นก็ชอบแกนะ ไม่อยากเสียแกไปเหมือนกัน

  แต่ถ้าแกตัดสินใจแล้ว ชั้นจะเป็นเพื่อนแกตลอดไป

  รักไอ้เอ็มมันมากๆนะ ไอ้เอ็มมันชอบแกจริงๆ...

  มีไรชั้นจะอยู่ข้างแกนะโอ๋"

   ผมจูบมันหนักแน่นส่งท้าย มันบอกโอ๋หลายอย่างในจูบครั้งนี้

  สำหรับโอ๋แล้ว น่าจะถูกต้อง ไอ้เอ็มถึงตัวไอ้โอ๋ก่อนผม

  ผมควรเลิกควรพอได้แล้ว...

   "ติ๊งต่อง...."

   ผมถึงกับสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงกดกริ่ง...

   ใครวะ?? ถ้าเป็นเก๋หรือแม่...ก็มีกุญแจนี่หว่า ใครจะมาตอนนี้...

   ผมถอนตัวออกจากโอ๋ บอกโอ๋ให้ไปเข้าห้องน้ำอีกห้อง

 ล้างตัวให้เรียบร้อย ส่วนผมก็ใส่กางเกงในแต่งตัวแล้ว

  จัดการทุกอย่างในห้องให้เรียบร้อยก่อนมาเปิดประตู

   "ไอ้เหี้ย รอมึงช้ามาก ทำไรอยู่วะ..."

   "อ้าวมึง....ไอ้เอ็ม....มาทำเชี่ยไรเนี่ย..." 

ไอ้เอ็มไม่ได้ตอบอะไร เบียดแทรกตัวเดินเข้าห้องผมมา

   "เหี้ย... ไอ้เหี้ยก้อง...... โอ๋มาหามึงจริงๆด้วย 

  มิน่า...กูโทรไปหา ไม่รับสายซักที...."

   ไอ้เอ็มเห็นข้าวของไอ้โอ๋ที่โต๊ะกินข้าว สมุดหนังสือ

 แม้กระทั่งกระเป๋าของไอ้โอ๋มัน ผมจำนนด้วยหลักฐาน

  ไอ้เอ็มหันกลับมามองหน้าผมแบบกินเลือดกินเนื้อ 

  แต่ก่อนที่ผมจะพูดไร โอ๋เปิดประตูออกมาจากอีกห้อง

  สภาพโอ๋เหมือนกับตอนมาหาผมเป๊ะ

  ไม่มีร่องรอยของเกมกามกะผมเหลืออยู่เลย

   "อ้าว...เอ็ม ก็บอกว่าเดี๋ยวบ่ายนัดกันไง"

   "แล้วเช้ามาหาไอ้ก้องเนี่ยนะ...โอ๋ทำไมทำงี้อ่ะ..."

   แล้วยังไม่ทันไร ไอ้เอ็มก็ออกผลุนผันจากห้องด้วยความไม่พอใจสุดๆ

  โอ๋ร้องเรียกไอ้เอ็ม แต่ไม่ทัน...มันลงลิฟท์ไปแล้ว 

 โอ๋มายืนร้องไห้ที่ลิฟท์ ผมพาโอ๋เข้าห้องเพื่อไปตั้งหลักกันใหม่

  ผมสงสารไอ้โอ๋มาก ผมก็เป็นเพื่อนเหี้ยของไอ้เอ็มจริงๆ

  แต่ผมเข้าใจไอ้เอ็มมันเหมือนกัน

  ถ้าผู้หญิงของผมอยู่ในห้องผู้ชายสองต่อสอง ผมคงเป็นแบบไอ้เอ็ม

   "โทรไปเหอะ ลองดู ถ้าไม่รับค่อยว่ากันใหม่"

   ซึ่งแน่นอน....ไอ้เอ็มกดทิ้ง กว่าครึ่งชั่วโมง..โอ๋พยายามไม่ต่ำกว่าสิบหน   

จนผมบอกโอ๋ว่า โอ๋เอาสมุดของผมกลับบ้านไปก่อนเลย

  แล้วค่อยมาคืนวันจันทร์ ผมขับรถไปส่งโอ๋ที่บ้าน

  ก่อนกลับมาแล้วผมกดโทรหาไอ้เอ็ม 

 แน่นอน....ไอ้เอ็มก็กดทิ้งเหมือนกัน ถ้าจะหาคนผิดสักคน

  ผมว่าน่าจะเป็นผมที่เสือกเป็นมือที่สาม ผมนอนกะโอ๋

 แต่ผมก็ไม่ได้ผิดคำพูดกะไอ้เอ็ม

   วันเวลาอันอึมครึมระหว่างเราสามคนผ่านไปอีกหลายอาทิตย์

  พวกเรากำลังจะสอบ Final เทอมต้นในอีกสองอาทิตย์ข้างหน้า

   วันนี้ผมเดินผ่านโต๊ะประจำของโอ๋ ไอ้โอ๋ยังคงนั่งที่เก้าอี้ตัวเดิม

  วันนี้มันนั่งคนเดียวไม่มีเพื่อนคนไหน มือโอ๋หายดีแล้ว

  ผมเดินเข้าข้างหลังและเอามือผลักหัวเพื่อนผมเหมือนเดิม โอ๋หันหน้ามา

   "เมื่อไหร่มึงจะเลิกผลักหัวกูวะ"

   สรรพนามที่โอ๋เรียกผมจะเปลี่ยนตามสถานที่และเวลาที่เราเจอกัน

  แต่จากน้ำเสียง สีหน้า แววตา ไอ้โอ๋เหมือนมีเรื่องไม่สบายใจ 

   "กูนั่งนะ"

โอ๋พยักหน้า ผมนั่งตรงข้ามกะเธอ

   "มึงกำลังต้องการกู...ใช่มั๊ย??"

   ไอ้โอ๋มองหน้าผม

   "ไอ้เอ็มยังไม่คุยกะโอ๋เลยอ่ะ เสียใจจัง มันควรฟังเราอธิบายหน่อย"

   "เชี่ยนี่...แม่ง จะถือทิฐิไปถึงไหนวะ เออ...มา...เดี๋ยวช่วย

   เดี๋ยวบ่ายวันนี้นัดกันไปนอนหอไอ้แจ๊บ อ่านหนังสือ ถ้าเจอจะคุยให้"

   จริงๆคือไม่ใช่เรื่องอ่านหนังสืออะไรมากมาย

  เรานัดกันไปดูหนังโป๊ที่หอไอ้แจ๊บ ข่าวว่ามันได้แผ่นญี่ปุ่นมาใหม่

  เราก็เลยนัดสุมหัวตามประสาเด็กหนุ่ม

  ผมบอกไอ้แจ๊บว่าไม่ต้องบอกไอ้เอ็มว่าผมจะไปเย็นนี้

  ไอ้แจ๊บบอกว่าชวนไว้แค่สองคนเท่านั้นแหละ

   เกือบหกโมงผมไปถึง  

ไอ้แจ๊บมามาเปิดประตูให้

  และไอ้เอ็มก็นั่งอยู่ในห้องจริงๆ

   "ไอ้เอ็ม แม่งหายหัวเลยนะมึง"

   ไอ้เอ็มพอเห็นหน้าผม มันลุกขึ้นทันที 

   "เฮ้ย..แจ๊บ กูกลับหละ..."

   "ไอ้เชี่ยเอ็ม...มึงก็ดูไปดิ จะชักว่าวก็ควักออกมาเลย

  ห้องกูเดี๋ยวมีไอ้ป๋องรูมเมตกูกลับมาก็หมดแล้ว มีแค่นี้แหละ

  มึงก็เพื่อนกันไม่ใช่เหรอวะ" ไอ้แจ๊บพูดขึ้นมา

   "ตอนนี้ไม่ใช่ กูไม่มีเพื่อนที่แทงกูข้างหลัง"

   "แทงเหี้ยไร...ไอ้เอ็ม เรื่องวันก่อนใช่ปะ มึงมาเลย กูจะเล่าให้ฟัง"

   "ไม่ต้องเล่า กูเห็นอยู่แล้ว ทุกอย่างไม่มีไรสงสัย ชัดเจน ไอ้เหี้ยก้อง

  กูขอให้มึงเลิกยุ่งกะโอ๋แล้วใช่มั๊ย"

   ยิ่งพูดยิ่งเสียงดังทั้งสองคน

  ไอ้แจ๊บชักกลัวๆว่าเดี๋ยวผมกะไอ้เอ็มคงชกกัน

  มันเลยเปิดหนังโป๊เสียงดังกว่าเดิม

   "เหี้ย.. มึงสองตัวเลิกเถียงกัน แม่งกำลังจะเย็ดนางเอกแล้ว กูจะดู

  เชี่ยเอ๊ย...มึงอยากทะเลาะกันก็ไปที่อื่น"

   ผมหยุดก่อน ผมไม่มีอารมณ์มาดูหนังกะไอ้แจ๊บแล้ว

  ผมว่าต้องเคลียร์ไอ้เอ็มก่อนเลย ไม่งั้นผมว่า

 เราสามคนคงต้องเลิกเป็นเพื่อนกันหมด

   "ไอ้เอ็ม....ขอร้อง มึงลงมาคุยกะกูหน่อย แดกข้าวยัง มากูเลี้ยง

  ไอ้แจ๊บไปด้วยป่ะ"

   "พวกมึงไปให้หมด....กูจะชักว่าว"

   ผมลงมาข้างล่างหอมัน อาหารเย็นของเราไม่ได้ยุ่งยาก

  ผมชวนมันกินก๋วยเตี๋ยว

  สิ่งหนึ่งที่นักกีฬาแบบผมกะไอ้เอ็มมีคือความเป็นคน..รู้แพ้รู้ชนะ

  และพวกเราเป็นผู้ชายกันเพียงพอ

   "มึง ไอ้เอ็ม... ฟังนะ เราเป็นเพื่อนกันมานานล่ะ

   นอนกะผู้หญิงด้วยกันก็เคยมาแล้ว 

 ไม่มีไรต้องปิดบังกัน ขอร้องนะ.. ไอ้เหี้ย หยุดเดี๋ยวนี้ มึงจะไปไหน

  นั่งลงฟังกูก่อน เดี๋ยวถ้ามึงคิดว่าไม่พอใจ..ค่อยต่อยกู คืองี้..

 วันนั้นกูไม่ได้นัดไอ้โอ๋ และไอ้โอ๋ก็ไม่ได้นัดกู

   มันไม่สบายใจเพราะเรียนไม่ทัน มือมันเจ็บมึงก็รู้ มันจดไม่ได้

  มันก็ขอมาลอกงานกูเพราะกูเรียนห้องเดียวกะมัน 

 แม่มันมาส่งตอนเช้า และที่มันชักช้าเพราะมันยังเขียนหนังสือไม่ได้

  ต้องถ่ายรูปเอา ส่วนที่มันนัดมึงช่วงบ่าย...กูไม่รู้

   โอ๋บอกกูแค่ว่าเดี๋ยวจะรีบไปธุระตอนบ่าย 

  มึงจะให้กูทำไงลองบอกกูดิ ถ้าไอ้โอ๋มันมายืนหน้าบ้าน

  ไล่ไอ้โอ๋แม่งกลับบ้านเหรอ แม่ง...มันใช่เหรอมึง..

  กูก็ต้องให้มันเข้ามาใช่ป่ะ.."

   "เชี่ยมึง กูอ่ะ...ชอบมันจริงจัง กูชอบมันมากกว่าไอ้เจนอีก

  ชอบมากกว่าฟ้า กูชอบมัน กูรักมัน กูขอมึงแล้วไอ้เชี่ยก้อง

  มึงเข้าใจหรือเปล่า แล้วมึงยังจะเหี้ยอีก ก็โทรหากูสิวะ"

   "กูก็รู้ไง กูเข้าใจ มึงจะให้โทรเหี้ยไร มีเรื่องไรต้องโทร

  โอ๋มันแค่ขอมาขอลอกงาน ก็ไม่มีไร วันนั้นโอ๋มันวิ่งตามมึงไปนะ

  แต่มึงลงลิฟท์ไปแล้ว  

ไอ้เหี้ยเอ๊ย... โอ๋มันร้องไห้เสียใจชิบหายเลย

  มึงแม่งก็...นะ...ควายจริงๆ กูขับรถไปส่งไอ้โอ๋ที่บ้าน ไม่มีไร

  ไม่ไปไหนต่อ กูล่ะสงสารมัน เมื่อบ่ายนี้ก่อนเรียน 

 กูก็เจอมัน หน้าตาไม่สบายใจ 

 มันบอกกูคำแรกเลยว่ามึงยังไม่ยอมคุยกะมัน งอนเหี้ยไรวะ

  ผู้ชายนะเว้ย..."

   ไอ้เอ็มหยุดพูด มันไม่ยอมมองหน้าผม ผมด่าแม่งต่อไป

   "กูจะบอกมึงเพิ่ม วันนั้นกูเล่าให้โอ๋ฟังถึงวันที่มันเข้า รพ.

  กูบอกว่าเลือดที่อยู่ในตัวมัน...เป็นเลือดมึง ไม่ใช่เลือดกู

   ไอ้โอ๋มันก็ยังงง...คิดว่ากูคือคนให้เลือด

   โอ๋มันดีใจมากนะที่มึงให้เลือดมัน แล้วมึงเองแหละที่เหี้ย

  ถ้ามึงเจอโอ๋บ่ายวันนั้น มันจะยอมเป็นแฟนกะมึง..."