ผมตามเข้ามากดล้อคประตูห้อง  

ผมคงต้องสั่งสอนเอินอีกแบบแล้ว ผมถอดกางเกงออก

   "มึงออกไปนะ...ไอ้เหี้ยก้อง ไอ้สัตว์ มึงอย่ามายุ่งกะกู"

   เอินถอยหลังไปจนติดกำแพง ผมตามมาดึงขาเอิน

 ลากตัวเธอมากลางที่นอน มือเอินตบตีข่วนทุบชก

  ผมสวนกลับโยการตบหน้าเธออีกทีอย่างแรง  

จนริมฝีปากเธอเลือดไหล เอนทำทุกอย่างเพื่อให้ผมปลดปล่อยเธอ

  แต่มันสายไปแล้ว ผมเคยสงสารเอินมาก

  แต่ผมเพิ่งรู้ว่า...ผมคือไอ้งั่งที่โดนเธอหลอก

   "อีเอิน..มึงขอกูดีๆก็ได้ แต่มึงมาหลอกกู ทำแบบนี้กะกู

  มึงต้องเจอแบบนี้"

   เอินยังคงตบตีผมอยู่ ดิ้นรนสุดชีวิต  

เกิดมาผมไม่เคยข่มขืนใครเลย 

 แต่ครั้งนี้..ผมคงสั่งสอนอีเอินสักหน่อย ผมใส่ถุงยางอย่างรวดเร็ว

  ผมเชื่อว่าผัวอีเอินไม่น่าจะปลอดภัยนัก

  จากนั้นผมทุบที่หน้าขาทั้งสองของเอินอย่างแรง

 จนขาเอินไม่มีแรงที่จะถีบผมอีก ผมจับมันอ้าออก

  หีเอินที่ผ่านการใช้งานมาบอกผมว่าเมื่อกี้ไอ้เชปล่อยน้ำเข้าตัวเธอ

   ผมจับลำควยที่พร้อมรบเข้าประจำที่

  ความนุ่นนวลที่ผมเคยเปิดบริสุทธิ์ของเอิน

ไม่มีอยู่ในหัวของผมวันนี้เลยแม้แต่น้อย ผมแทงพรวดเดียวเข้าลำตัว

 แม้มันจะเข้าไปแค่หัว เอินอ้างปากค้างร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด

  ก่อนที่เธอจะดิ้นอีกครั้งเพื่อให้ควยผมหลุดออกไป

  ผมกดลงหนักหน่วงอีกครั้ง

  มันพุ่งเข้าในตัวเอินจนกระแทกปากมดลูกเต็มแรง

  เอินสะดุ้งด้วยความเจ็บ ตาถลนเหลือกลาน

  ความแน่นหนาของเอินยังไม่เปลี่ยนแปลง

 แม้ว่าเอินจะผ่านผู้ชายต่อจากผมมาอีกกี่คนก็ไม่รู้

    มือของเธอยังคงราวีผมไม่เลิก จนครั้งนึงเธอตบหน้าผมได้เต็มๆ

  ผมตบเธอกลับอย่างรุนแรงไม่แพ้กัน  

เลือดออกจากปากของเอินมากขึ้น  

ผมกดมือเธอทั้งสองข้างลงบนที่นอน

 และเริ่มซอยเข้าออกข่มขืนเอินอย่างรุนแรง

   เอินเพิ่งโดนผมเปิดซิงไปเมื่อวานนี้เอง

  หีเธอยังมีสภาพใหม่แม้จะโดนผัวมันและเสี่ยง้วนเอาไปบ้างแล้ว

  แต่เอินยังคงแสดงความเจ็บปวดจากการบุกทะลวง

อย่างไร้ความปราณีของผม

   "โอ๊ย ไอ้เหี้ย มึงออกไป มึง....เหี้ย ออกไป ฮือๆๆ"

   ผมไม่ได้ยินเสียงใดๆ ผมกดลำควยซอยเข้าออกเต็มที่

  เอินยังคงไม่หมดแรง ส่วนล่างบิดสะบัดเพื่อให้ผมหลุดออกไป

  แต่ไม่สำเร็จ ผมก้มลงกอดตัวที่อ่อนนิ่มของเธอ

 กลิ่นตัวเธอวันนี้...ไม่ใช่เอินในวันที่ผมเปิดซิง 

 มีกลิ่นของกัญชาติดตามตัว เธอเป็นงี้ไปได้ไง เพียงแค่คืนสองคืนเท่านั้น  

ผมยังกระแทกเอินไม่นับ

  เมื่อเอินโดนปลายควยกระแทกเข้าที่มดลูกของเธอ

อย่างหนักหน่วงไร้ปราณีไประยะหนึ่ง

  เธอก็หมดแรงสู้และอ่อนแรงลงอย่างชัดเจน

  มันยิ่งทำให้ผมจัดการกับเธอง่ายขึ้นไปอีก

  ผมตะแคงตัวเอินและยังทิ่มแทงแบบไม่ยั้ง ทุกลูกทุกดอกเข้าเต็มๆ

  มือที่ไม่ต้องจับเอินก็มาบีบนมของเธอแทน

  แต่ครั้งนี้การบีบขยำรุนแรงเต็มไปด้วยความแค้น

  เอินตอนนี้ได้แต่ร้องไห้และยอมรับการกระทำของผมโดยจำใจ

   ผมพลิกตัวเอินให้คว่ำหน้าลงคลานสี่ขา แต่ทันทีที่หลุดออก

  เอินลุกขึ้นวิ่งหนีไปทางประตูห้อง 

 ผมตามไปจับตัวเธอไว้ทันก่อนถึงประตู เธอถุยน้ำลายใส่ผม

  ผมตบหน้าเอินอีกทีก่อนที่จะโยนเธอกลับมาที่เตียง

   "อีเหี้ย.. มึงแม่ง...ฤทธิ์มาก..."

   ผมจับมันไว้ได้ เอาเข่ากดขามันไว้ และเอามือจับมันไว้

  แค่มือเดียวของผม เอินก็สู้ไม่ได้แล้ว

  ผมเอาอีกมือมาจับแท่งควยจ่อปากทางและกดสุดแรงอีกครั้ง 

"โอ๊ย ไอ้เหี้ย พอแล้ว ไอ้เหี้ยก้อง เดี๋ยวคืนของให้... พอแล้ว กูเจ็บ"

   "เจ็บเหรอมึง.. อีเอิน...มึงจะคืนไรกู มึงให้ผัวมึงไปขายแล้ว

  มึงจะใช้กูคืนยังไง อย่างมึงโดนกูข่มขืนอีกกี่ทีก็ไม่พอ"

   ผมไม่ฟังคำขอร้องของเอิน

  ผมจับเอินยกขาขึ้นแล้วสอดเข้าไปอีกทีอย่างไม่ปรานี

  ผมเพิ่งสังเกตว่าเธอเลือดออก

  แต่ตอนนี้ผมไม่มีความสงสารใดๆหลงเหลือ ในท่านี้ผมอัดเต็มที่

  เอินร้องเจ็บตลอดเวลา ผมว่าคงเจ็บมาก

  ควยผมธรรมดาก็เจ็บมากอยู่แล้ว นี่โดนข่มขืนมันคงเหลือคณานับ

   ท่านี้ลำควยมันครูดกะหีของเอินอย่างมาก ผมเสียวมากขึ้นตามลำดับ

  ควยผมสู้กะเอินโดยไม่มีการอ่อนข้อให้เลย

   ผมพลิกตัวเอินคลานสี่ขาอีกครั้ง ครั้งนี้เอินไม่มีการโต้แย้ง

  ผมสอดรวดเดียวมิดลำ เธอร้องลั่น

 พยายามหนีไปข้างหน้าเพื่อให้ผมหลุด

  แต่ผมดึงเอวเธอไว้และซอยหนักหน่วงเต็มที่

  จนมันทะลวงได้ถึงมดลูกและผมก็กระแทกเข้าชนมดลูกสุดแรงไม่ยั้ง

   ท่านี้ปกติก็ตึงมากอยู่แล้ว

  แต่วันนี้โดนข่มขืนน่าจะถึงขั้นฉีก

   เอินเงียบไปแล้ว ผมได้ยินแต่เสียงสะอื้นเบาๆ

 ผมไม่สนใจและเร่งซอยในระยะสุดท้าย ก่อนปล่อยน้ำแตกเต็มถุงยาง

   ผมดึงถุงยางออกแล้วม้วนยัดลงในเป้ของผม

  มันอาจเป็นหลักฐานเอาผิดผมได้

   เอินพังพาบนอนคว่ำหน้าลงที่นอนเก่าๆนั้น

  เลือดออกจากช่องทางของเธอ ก็น่าจะเป็นเช่นนั้น

 เพราะเธอยังใหม่อยู่สำหรับเรื่องพวกนี้

   "มึงแต่งตัวได้แล้ว ไปหาตำรวจกะกู"

   ผมโยนเสื้อกางเกงให้เอินใส่ 

   "อย่างเดียวที่กูช่วยมึงได้คือมึงต้องพูดความจริงว่าเกิดอะไรขึ้นกะมึง

  เอาไอ้เหี้ยเชเข้าคุกคนเดียว แต่ถ้ามึงไม่ไปกะกู

  มึงต้องหนีไปจนสุดขอบฟ้า กูจะล่ามึง..."

   เอินใส่เสื้ออย่างลำบาก

  ที่หน้าอกเธอเต็มไปด้วยรอยแดงเป็นนิ้วมือจากการบีบขยำอย่างหนัก

  เธอเจ็บปวดไปทั้งตัวจากการต่อสู้กับผม น้ำตาของเอินไหลออกมา

   "มึงกินยาบ้าใช่มั๊ย อีเอิน"

   เธอพยักหน้าช้าๆ อะไรทำให้เธอเป็นอย่างนี้นะ

  วันที่ผมนอนกะเธอครั้งแรก เธอไม่เป็นอีตัวร้ายขนาดนี้เลย

  ตอนนี้ผมไม่อยากรู้แล้ว เอินตัดสินใจไปหาตำรวจกะผม

   "ถ้ามึงอยากฟ้องตำรวจว่ากูข่มขืนมึง...ก็เอาเลย 

  แต่มึงไม่มีหลักฐาน กูใส่ถุงยาง 

 แต่ถ้าเค้าจะตรวจช่องคลอดของมึง หลักฐานคือของไอ้เช

  ถ้ามึงฟ้องตำรวจ กูจะแจ้งความกลับหาว่าใส่ร้ายกู

  แล้วมาดูกัน...ใครจะลำบาก"

   ผมก็ขู่มันไปงั้น ผมเองก็ไม่แน่ใจว่าผมจะติดคุกด้วยมั๊ย

  เอินเล่าให้ร้อยเวรฟังในวันนั้นว่า เธอโดนไอ้เชล่อลวง

  ให้เธอกินยาบ้ามาแล้วประมาณ 1 อาทิตย์ (ก่อนที่เธอจะเสียตัวให้ผม)

  เธอเอายาบ้า 10 เม็ดส่งให้ตำรวจ บอกว่าเธอโดนบังคับให้เสพ

  และเธอโดนบังคับให้ไปขโมยของผม 

   "ผมเคยได้ยินเพื่อนบ้านพูดเรื่องนี้มาครั้งนึงแล้ว

  แสดงว่านี่น่าจะซ่องสุมยาบ้าจริงๆ ผมจะจัดกำลังไปจัดการ"

   แต่ตำรวจยังช้ากว่าเฮียง้วน... 

ทันทีที่ผมกลับมาคอนโด ผมโทรหาพี่อร เล่าเรื่องทั้งหมดให้พี่อรฟัง

  พี่อรโกรธมากและโทรหาเสี่ยง้วนทันที

  เสี่ยง้วนแม้จะทำเรื่องแนวเทาๆหลายเรื่องแต่ไม่เคยโกงใคร

  เฮียง้วนสั่งให้ไอ้ดำไปตามล่าไอ้เชเอาคอมมาคืนผมให้ได้

  วันรุ่งขึ้นไอ้เชก็โดนไอ้ดำจับตัวได้และส่งตำรวจไป

ในฐานะพ่อค้าเอเย่นต์ยาบ้า 

 คอมผมก็กลับมาแต่เงินเหลือแค่ 5 หมื่น อีก 5

 หมื่นมันจ่ายหนี้ให้ไอ้ดำไปแล้ว

  เฮียง้วนบอกให้ไอ้ดำคืนผมมาทั้งหมดให้ครบแสน 

   สำหรับเอินแล้ว นั่นคือครั้งสุดท้ายที่ผมได้เจอเธอ

  ผมหวังแค่ว่าเธอต้องเลิกทำแบบนี้อีก

  เธออาจไม่โชคดีถ้าเป็นคนอื่น

  พี่อรเล่าว่าเอินเลิกเรียน ลาออกจาก ม 6 มาขออยู่ในสังกัดเฮียง้วน

  ซึ่งงานที่เธอทำคือเป็นนางโชว์แบบเดียวที่ทำกับผม

 เพียงแต่เธอเปลี่ยนผู้ชายไปทุกวันและเธอเรียนไม่จบ

ผมยังคงสงสัยจนถึงวันนี้ว่าตกลงอะไรเป็นเหตุ

ที่ทำให้เอินกลายเป็นคนแบบนี้ไปได้ 

น่าเสียดายเอินเหลือเกิน...

   หลังจากการโชว์ครั้งนั้นแล้ว

  ผมรู้สึกว่าผมไม่ควรไปยุ่งเกี่ยวกะวงการนี้จริงๆ  

ผมห่างๆจากพี่อรออกมา

  แม้พี่อรจะพยายามโทรมาตามผมไปทำงาน "แบบเดิม" อีก....

   "เจนนนน......เดี๋ยวก่อน รอก่อน"

   ไอ้เพื่อนนอกสายตาที่ยังอยู่ในสายตาของผมเสมอ เราห่างกันไปมาก

  แต่ผมยังคิดถึงเจนและแอบดูมันอยู่ห่างๆ

  แม้คืนนั้นจะเป็นคืนเดียวที่เรามีอะไรกัน

  แต่ผมยังห่วงหาและโหยหาเจนอยู่เสมอ ผมยังไม่เข้าใจว่า

  ทำไมเธอต้องห่างเหินผมขนาดนี้ 

 แม้เราไม่เป็นแฟนแต่เป็นเพื่อนกันก็ได้

   ผมวิ่งเข้าไปหาเจนและดึงแขนเธอไว้ เจนหันหลังมาตามเสียง

  พอเห็นผมก็สะบัดมือ แต่ผมจับเจนไว้แน่น

   "เดี๋ยวก่อนสิ..เจน คุยกันก่อน"

   "อย่าเพิ่งเลยก้อง นะ ปล่อยเจนเหอะ พี่ทหารรอรับเจนกลับแล้ว"

   "น่าคุยแป๊บเดียว..."