บทที่ 72

ตอนแลกด้วยชีวิต

ท่านการุณหันมองท่านอาของเวนก่อนจะพูด

 “ข้าอยากให้ท่านไปหาหลานของท่าน”

แล้วท่านการุณก็ลอยตัวลงมายืนตรงหน้าของวิว ท่านอาโค้งคำนับแล้วหายตัวมาที่เวน

เขาเตือนสติเวน

                “อย่าทำให้เรื่องมันแย่ไปกว่านี้” เวนมองหน้าท่านอาด้วยสายตาที่โกรธ

 “ได้โปรดปล่อยทุกคนไป”วิวคุกเข่าต่อหน้าท่านการุณ

ท่านการุณยิ้ม “ข้าคิดว่า ข้าจะไม่ปล่อยเจ้ากลับเมืองมนุษย์ได้แล้ว”

เวนและทุกคนตกใจที่ท่านการุณพูดแบบนั้น

“หากเจ้ากลับเมืองมนุษย์ องค์ชายคงสละชีวิตของเทพทิ้งหน้าที่ของตนเพราะเจ้า เจ้าคิดว่าดินแดนเจ้าจะวุ่นวายหรือมั้ยหากไร้เทพผู้พิทักษ์ ผู้สืบทอดคนสุดท้าย”

 “ผมต้องทำอย่างไร”

 “เดิมทีชีวิตเจ้าควรจะตายตั้งแต่อยู่ป่ามรกตแล้ว แต่องค์หญิงทิวาได้ช่วยเจ้าไว้โดยแลกด้วยดวงจิตนาง เจ้าคิดว่าเจ้าควรทำอย่างไร การกระทำครั้งนี้ขององค์ชายและเหล่าองครักษ์มันช่างร้ายแรงยิ่งนัก แม้องค์ชายข้าจะลดโทษให้เขาไม่ถึงตายข้าพอจะช่วยได้ แต่เหล่าองครักษ์โทษพวกเขาต้องตายเท่านั้น เจ้าจะช่วยพวกเขาอย่างไร”

วิวตกใจที่ได้ยินแบบนั้น “ขอบคุณท่านการุณที่ละเว้นโทษตายให้แก่องค์ชาย แต่หากท่านกรุณาผมขอจบเรื่องนี้ ด้วยชีวิต เพื่อแลกกับทุกชีวิตทุกคน”

 องค์ชายและองครักษ์เมื่อได้ยินสิ่งที่พูดทุกคนตกใจ ไม่มีใครยินยอม 

“ให้พวกเราตาย ดีกว่าให้เจ้ามาตายเพื่อพวกเรา” ฟางพูดขึ้น

แล้วเหล่าองครักษ์ยกดาบขึ้น ทั้งสี่พร้อมที่จะปลิดชีพตนเองทันที แต่ทว่า ท่านการุณได้กำจัดดาบของพวกเขาออกจากมือ องค์ชายหันมองทุกคนด้วยความตกใจ เขาคุกเข่าลงด้วยจนปัญญาที่จะช่วยทุกคนไว้ เหล่าองค์รักษ์คุกเข่าตาม ท่านอาเดินเข้าหาเวน

“หลานรักของข้า ข้ารู้เจ้าทุกข์ใจยิงหนัก แต่วิถีของเทพและหน้าที่ของพวกเจ้าทุกคน การตายไม่ใช่หนทางที่แก้ปัญหา” ทุกคนมองหน้าท่านอาวุโส

เวนพูด “แล้วเหตุใดวิวถึงเลือกที่จะตายได้”

ท่านอาพูด “เพราะเขาคือผู้สร้างสมดุล หนึ่งชีวิตแลกกับชีวิตพวกเจ้าทั้งสี่เพื่อมวลมนุษย์เจ้าว่าเขาเลือกผิดหรือ”

ทุกคนเงียบ “ปล่อยให้มันเป็นไปตามวิถี จะผืนไปก็ไม่มีประโยชน์”

วิวหันมองหน้าทุกคน เขายิ้มทั้งน้ำตา

ท่านการุณได้ยื่นมีด ให้กับวิว “เจ้ารู้ต้องทำอย่างไร หรือจะเปลี่ยนใจก็ได้นะ”

องค์ชายมองวิว “ข้ารั้งเจ้าไว้ไม่ได้จริง ๆ ใช่ไม่”เขาน้ำตาไหล

 “เจ้าต้องรอข้านะ” เวนพูดพร้อมกับยิ้มทั้งน้ำตา

วิวไม่หันมองหน้าใครเลย เขารับมีดจากมือของท่านการุณ    ปักมีดด้ามนั้นลงที่อกทันที แล้วร่างเหล่าทหารเทพก็หายไป เวนและทุกคนวิ่งไปยังร่างของวิวที่นอนจมกองเลือด เวนจับร่างของวิวขึ้น เขากอดวิวไว้แน่น 

“ข้าขอโทษ ข้าควรเจ้าปล่อยเจ้าเมื่อยังมีโอกาส ข้าขอโทษ”

ทุกคนนั่งล้อมร่างของวิวไว้ ฟางหันมาต่อว่าเหล่าอาวุโส

 “พวกท่านช่างโหดร้าย ไม่รักษาสัจจะ เด็กคนนี้ยอมแลกชีวิตตนถึง 2 ครั้งเพื่อคนอื่น พวกท่านเป็นเหล่าเทพอาวุโสที่ไม่สมควรได้รับการศรัทธาจากมนุษย์”

ท่านการุณพูด “อย่างนั้นเหรอ เจ้านี่ช่างปากกล้าดี”

แล้วเขาก็หายตัวไปยังแท่นที่พัก องค์ชายมองหน้าทุกคนไร้ซึ่งน้ำตา เขามองเห็นท่านหญิงส่งยิ้มให้ เขาฉุดคิด เหตุใดท่านหญิงยิ้มละ ทำให้เขาคิดถึงคำพูดหนึ่งขึ้นมา นี่คือบทพิสูจน์หรือ

ทันใดนั้น เวนได้จุมพิตวิวทันที เขาส่งมอบดวงแก้วให้วิว และทันใดนั้นเองได้เกิดแสงสว่างจ้า ภาพทุกอย่างที่เวนทำใน  6 วันนี้ได้ไหลกลับเข้าสู้ความฝันของวิว