ตอนที่ 33: ยอดนักรู้ทั่วหยุนไห่

กู้จื่อหมิงกระโดดขึ้นรถด้วยความตื่นเต้นสุดขีด เขาไม่คิดเลยว่ารถคันนี้จะไม่ได้ล็อก ทำให้เขาได้โอกาสเหมาะ ๆ แบบนี้

“ฮี่ ๆ ถ้าฉันขับรถคันนี้ออกไป ยังไงก็ไม่มีใครจับได้แน่”

“บรู๊มมม บรู๊มมม”

“สมรรถนะดีสุด ๆ รถหรูจริง ๆ ไม่รู้ว่าเป็นของไอ้ซวยคนไหนกันนะ”

เขาสตาร์ทรถเตรียมจะขับออกไป แต่ทันใดนั้น ก็มีคนหนึ่งนั่งลงที่เบาะข้างคนขับ

“เอ็งเป็นใครวะ” เขาหันไปมองด้วยสีหน้าไม่พอใจ แต่พอเห็นหน้าชัด ๆ เขาก็หน้าซีดทันที

“เธอ...เธอ...เธอ...” เขาชี้มือสั่นเทา

หลิงจื่อมองเขาอย่างเย็นชา “ขับรถ”

“ฮ่า ๆ ๆ... น้องชาย รถคันนี้เป็นของเธอสินะ งั้นฉันขอตัวก่อน” เขากำลังจะเปิดประตูลงจากรถ แต่หลิงจื่อกลับคว้าคอเสื้อเขาไว้แน่นแล้วดึงกลับมา

“ฉันบอกให้ขับ” เธอพูดเบา ๆ แต่ในแววตามีแรงกดดันที่ปฏิเสธไม่ได้

ในใจของกู้จื่อหมิงคิดทันทีว่า วันนี้กูซวยจริง ๆ เตะเหล็กเข้าให้แล้ว

เมื่อครู่เขาเพิ่งโดนจับได้ว่าขโมยของ พอหนีมาได้ ก็มาเจอกับเจ้าเทพมรณะนี่อีก

เขายังไม่ลืมว่าก่อนหน้านี้ไม่นานอีกฝ่ายหักแขนชายร่างใหญ่ด้วยมือเดียว ลองนึกถึงแขนขาเล็ก ๆ ของตัวเองแล้ว ก็ได้แต่คิดว่าไม่รอดแน่

หลิงจื่อดึงตัวเขาเข้ามาใกล้ แล้วค่อย ๆ เอามือแตะที่คอของเขา น้ำเสียงเย็นเยียบ “บอกมาสิ ว่าฉันควรฆ่าผู้ร่วมมือของฉันแบบไหนดี”

กู้จื่อหมิงกลืนน้ำลายเย็นเฉียบ มองเธอทั้งที่เหงื่อซึมทั่วหลัง “เอ่อ...น้องชาย ฉันรู้ว่าฉันผิดแล้ว ขอเถอะ เอามือออกก่อนได้ไหม ค่อยคุยกันดี ๆ”

“ขับ” หลิงจื่อเหวี่ยงเขาไปข้างหนึ่งแล้วจ้องเขม็ง “ให้เวลาสามวินาที”

“ครับๆๆ!!” กู้จื่อหมิงรีบสตาร์ทรถด้วยความกลัวแล้วขับออกจากลานจอดรถทันที

หลิงจื่อนั่งอยู่เบาะข้าง ยังไม่ทันออกจากลานดี เธอก็เห็นเฟิงอวี้หลินกำลังถูกพาไปขึ้นรถจากกระจกมองหลัง

“รู้จัก ‘ท่านเฟิง’ คนนั้นไหม” หลิงจื่อถามขึ้นทันที

“คำถามละ 100 หยวน” กู้จื่อหมิงพูดอย่างภาคภูมิใจ “บอกเลยนะ ฉันคือ ‘นักรู้ทั่วหยุ่นไห่’ อยากรู้อะไรก็ถามมาเลย”

“ในโรงพยาบาลมีสมุนไพรอยู่กี่ชนิด” หลิงจื่อปรายตามองอย่างเฉยชา

“...” กู้จื่อหมิงเบ้ปาก ชอบจี้จุดจริง ๆ

“ตอบมา”

พอได้ยินเสียงเย็นเยียบของเธอ เขารีบหดคอ “ท่านเฟิงชื่อว่าเฟิงอวี้หลิน เป็นชาวหยุนไห่ เป็นประธานของกลุ่มบริษัท L และยังเป็นประธานหอการค้าอีกด้วย ได้ยินว่าประธานาธิบดียังต้องให้เกียรติเขา และเขาอาจจะเป็นประธานาธิบดีคนต่อไปด้วย ตำแหน่งของเขาสูงส่งมาก”

“ดวงตาหลิงจื่อวูบไหว คาร์นิวัลครั้งก่อน เขาถูกล่าจนต้องหนี แถมยังบอกว่าตัวเองคือคนที่พยายามลอบสังหารประธานาธิบดีอีก

“แล้วเจ้ารู้จักเยว่ฉานไหม” เธอถามขึ้นอีกครั้ง

กู้จื่อหมิงเม้มปาก  เฮ้อ...ถ้าเปิดเพจดูดวงหาเงินคงรวยไปแล้ว มาอยู่กับเจ้านี่ไม่ได้เงินแถมต้องตอบคำถามฟรีอีก เศร้าจริง!

“เยว่ฉานเป็นหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยประธานาธิบดี เป็นคนดูแลความปลอดภัยของประธานาธิบดีโดยเฉพาะ แต่สถานะนี้มีน้อยคนนักที่จะรู้ เขายังมีอีกสถานะหนึ่งคือเป็นสารวัตรตำรวจในหยุนไห่”

หลิงจื่อเข้าใจแล้ว ไม่น่าแปลกใจที่เยว่ฉานถึงไล่ตามเฟิงอวี้หลินคืนนั้น

“พาฉันไปโรงพยาบาล”

“โรงพยาบาลไหน”

“โรงพยาบาลหลวง”

“น้องชายเป็นอะไรเหรอ ดูไม่เห็นป่วยเลย” เขามองหลิงจื่ออย่างสงสัย

หลิงจื่อปรายตามองเขา “ถ้ายังถามอีก นายได้เข้าโรงพยาบาลแน่”

กู้จื่อหมิงรีบหุบปากทันที คนคนนี้ขู่เก่งเกินไปแล้ว อยู่ด้วยกันอย่างสงบไม่ได้เหรอ?!