เธอรู้ว่าเธอไม่มีอะไรต้องกลัวตราบใดที่เธอทำเช่นนี้

 

ความเข้มแข็งของคาสึกะทำให้ความคิด

 

ที่ไม่อยากทำตัวโง่เขลาต่อหน้าเด็กน้อยหายไป

 

 ความกลัวฟ้าร้องของเธอก็หายไปอย่างรวดเร็ว

 

 ด้วยความรู้สึกสบายจากริมฝีปากที่ทั้งคู่ประกบกัน

 

ลิ้นที่ถูกยัดเข้าไปในปากของเธอโดยไม่ทันตั้งตัว

 

 แทบจะช่วยชีวิตไมไมไว้ได้ เธอยินดีเอาลิ้นแตะลงบนลิ้นของเขา

 

 เพราะรู้ว่าการทำเช่นนั้นจะทำให้

 

คาสึกะมีความสุขและทำให้เขากอดเธอแน่นยิ่งขึ้น

 

 

 

เสียงลิ้นที่เร่าร้อนและเร่าร้อนของทั้งคู่

 

ที่สอดประสานกันดังก้องไปทั่วโถงทางเดิน

 

 แผ่ซ่านไปทั่วติ่งหูของไมไมด้วยความใคร่

 

 ไมไมจึงเบิกตากว้าง แนบกายแนบชิดกับคาสึกะ

 

 แสวงหาความสุขที่มากขึ้นไปอีก

 

ภาพที่เคยสลัวของไมไมกลับสว่างขึ้นอย่างกะทันหัน

 

ไฟดับจากฟ้าผ่าในที่สุดก็กลับมาเป็นปกติ

 

ในภาพที่สว่างไสวตอนนี้ ภาพบ้านที่คุ้นเคยปรากฏขึ้นในพริบตา 

 

ทันใดนั้น ปากของไมไมก็อ้าออกโดยไม่รู้ตัว

 

"หา? อะไรนะ?"

 

สติที่เลือนรางของไมไมก็กลับมามีสติอย่างรวดเร็ว

 

ไมไมรีบเอามือแตะริมฝีปากและรู้สึกตกใจ

 

ที่สัมผัสได้ถึงร่องรอยของจูบอันเร่าร้อนของทั้งคู่

 

"ฉันทำอะไรลงไปเนี่ย!?"

 

"ดูเหมือนว่าไฟฟ้าจะกลับมาแล้วสินะ"

 

คาสึกะพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่สนใจต่อความกระวนกระวายของไมไม

 

 เมื่อได้ยินเสียงใกล้หู ไมไมก็สะบัดไหล่อย่างกะทันหัน

 

 เธอพยายามถอยหนีจากคาสึกะด้วยความตื่นตระหนก

 

"มา-มาโกโตะ​คุง ปล่อยสิ! ปล่อยสิ! โอ้ ทำไมฉันถึงทำแบบนั้นล่ะ?"

 

เมื่อนึกถึงการกระทำของเธอก่อนหน้านั้น

 

 ไมไมก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือด้วยความเสียใจ

 

จากนั้นเธอก็คลายแขนออกจากหลังคาสึกะ

 

 และพยายามดันเขาออกครึ่งหนึ่ง

 

แต่คาสึกะกลับไม่คลายแขนออกจากหลังไมไม

 

 เขากลับกอดเธอแน่นขึ้น ไม่ยอมให้เธอปล่อย

 

 คาสึกะกอดไมไมที่กำลังดิ้นรนไว้แน่นและกระซิบข้างหู

 

"เธอทำไม่ได้หรอก ไมไม ฉันไม่ปล่อยเธอไปหรอก"

 

"มาโกโตะ​ ปล่อยสิ! เธอทำแบบนี้ไม่ได้นะ!"

 

"เธอเป็นคนทำไม่ใช่​เหรอ ไมไม?"

 

เสียงทุ้มต่ำของคาสึกะทำให้ไหล่ของไมไมสั่นระริกอีกครั้ง

 

เธออดไม่ได้ที่จะมองหน้าคาสึกะ แล้วเขาก็จ้องกลับมาที่เธอ

 

"ฉันไม่ได้กอดเธอนะ ไมไม เธอกอดฉันต่างหาก ใช่มั้ย?"

 

"คือ...คือ..."

 

"ฉันบอกเธอแล้วว่าทนไม่ไหวแล้ว 

 

แล้วก็ขอให้เธอปล่อยมือ เธอต่างหาก ไมไม ที่ไม่ฟังฉัน"

 

ไมไมไม่สามารถตอบโต้คำพูดเรียบๆ ของคาสึกะได้

 

หลังจากฟ้าแลบเริ่มผ่าลงมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากไฟดับ

 

 เธอตกอยู่ในอาการตื่นตระหนก 

 

ความทรงจำจึงเลือนรางราวกับความฝัน

 

ถึงอย่างนั้น เธอก็จำได้พอที่จะรู้ว่าคาสึกะไม่ได้โกหก

 

 เพราะเรื่องมันเพิ่งเกิดขึ้นไม่กี่นาทีที่ผ่านมา มันยังน้อยเกินไปที่จะลืม

 

และตราบใดที่ความทรงจำของเธอยังคงอยู่

 

 เธอไม่อาจปฏิเสธสิ่งที่อีกฝ่ายพูดได้ ไมไม​ส่ายหัวอย่างหมดหนทาง

 

"ตะ-แต่ มาโกโตะ​ นั่นมัน..."

 

 

 

"ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้ตั้งใจนะ ไมไม

 

 แต่เธอนั่นแหละที่ทำให้ฉันตื่นเต้น

 

 เธอทำเป็นว่าตอนนี้มันไม่เคยเกิดขึ้นไม่ได้"

 

คาสึกะเอื้อมมือทั้งสองข้างไปจับก้นของไมไม

 

 คว้าเนื้อของเธอไว้แน่นผ่านกระโปรงยาว 

 

เขาค่อยๆ นวดคลึงมันอย่างช้าๆ 

 

บีบเพื่อปลุกเร้าอารมณ์ของเธอ พร้อมกับกดเป้าแนบลำตัว

 

"ไมไม เธอรู้สึกได้ถึงอวัยวะเพศของฉันที่แข็งกระด้าง

 

 แม้จะอยู่ในกางเกงก็ตาม ใช่มั้ย?"

 

"ห๊ะ!? มา-ไม่ หยุดนะ มาโกโตะ​!"

 

"ไมไมเป็นคนทำ เธอต้องรับผิดชอบ"

 

คาสึกะดันสะโพกขึ้นขณะพูด มีบางอย่างแข็งๆ 

 

ถูกับท้องน้อยของเธอ

 

 ไมไมสงสัยว่าของแข็งนั่นมันคืออะไร

 

 แก้มของเธอแดงก่ำทันที

 

 

 

"นี่ มาโกโตะ​คุง ใจเย็นๆ หน่อยสิ เธอมีมิซึกิจังด้วยใช่มั้ย?

 

 ไม่ต้องไปยุ่งกับหญิงชราอย่างฉันหรอก"

 

"ไมซังไม่ใช่หญิงชรา เธอยังคงความเยาว์วัยและงดงามตลอดกาล

 

 และรูปร่างของเธอก็เทียบได้กับคาเร็นหรือมิซึกิเลย

 

 เธอเป็นผู้หญิงที่วิเศษ เปี่ยมไปด้วยเสน่ห์แบบผู้หญิง"

 

"มา-มาโกโตะ​คุง..."

 

แม้ในเวลาแบบนี้ การได้รับคำชมอย่างไม่ปิดบังเช่นนี้

 

 ทำให้ไมไมอ่อนล้าลงบ้าง

 

คาสึกะฉวยโอกาสนี้

 

 โน้มตัวเข้าไปใกล้และจับริมฝีปากของไมไมอย่างรวดเร็ว

 

"อืม!? อืม อืม อืม หยุดก่อน มาโกโตะ​--อึบ!?"

 

"นุ่มนวล นุ่มนวล—ไมซัง ฉันรักเธอ ฉันรักเธอมาตลอด นุ่มนวล บีบ ดูด—อ่า เธอน่ารักจัง น่ารักจัง ไมซัง ไมซัง"

 

ขณะที่ทั้งคู่จูบกัน เขาก็หลั่งความรักลงบนหูของไมไม

 

 และหลั่งความรักลงบนหูของเธออีกครั้ง ก่อนจะจูบเธออีกครั้ง

 

ไมไมพยายามอย่างหนักที่จะห้ามคาสึกะ

 

"อืม อืม อืม—ปุ๊! มาโกโตะ​คุง ใจเย็นๆ หน่อยสิ ฉันแต่งงานแล้ว

 

 และเธอมีแฟนคนพิเศษ ดังนั้น เอ่อ ไม่—อืม อืม จูบ จูบ จูบ! ฮ่า ฮ่า เอ่อ

 

 เธอไม่ควรทำแบบนี้ ได้โปรดเข้าใจนะ มาโกโตะ​คุง อย่า—จูบ จูบ จูบ!"

 

"จูบ! ฮ่า ฮ่า ไมซัง ไม่ว่าจะพูดกี่ครั้ง พูดอะไรก็ทำไม่ได้ 

 

คนที่ผิดก็คือไมไม คนที่พยายามยั่วยวนฉัน 

 

ทั้งๆ ที่เธอมีผู้ชายที่อายุมากกว่า—จูบ!"

 

"จูบ! อ่า ฮ่า ไม่จริงหรอก 

 

ฉันไม่ได้พยายามยั่วยวนเธอนะ... อ่า 

 

มาโกะ มาโกโตะ​—ดูด ดูด เลีย เลีย เลีย เลีย เลีย"

 

ขณะที่คาสึกะกดลิ้นของเขาลงบนลิ้นของเธออย่างไม่ลดละ

 

 ไมไมก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องพันลิ้นของเธอเข้ากับลิ้นของเขา

 

ต่างจากความรู้สึกกึ่งง่วงงุนที่เกิดขึ้นเมื่อก่อน

 

 คราวนี้พวกเขาจูบกันอย่างดูดดื่ม ไร้ความรู้สึกใดๆ

 

 สัมผัสที่หยาบกร้านของลิ้นที่พันกันนั้นปรากฏชัดให้ไมไมเห็น

 

 และเธอก็รู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกครอบงำด้วยความรู้สึกแผ่วเบา

 

ความรู้สึกที่เขากดลงบนท้องของเธอก็รู้สึกหนักแน่นและรุนแรงขึ้นกว่าเดิม

 

ไมไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องสรุปว่า

 

เป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้คาสึกะสงบลงด้วยคำพูด

 

อีกอย่าง ถ้าพวกเขาอยู่ตรงโถงทางเดินแบบนี้

 

 ลูกสาวของเธอ​ก็จะเจอพวกเขาทันทีที่ลงมาข้างล่าง

 

 เช่นเดียวกันในห้องนั่งเล่นหรือห้องครัว

 

ไมไมหลับตาแน่น รอให้คาสึกะผละออกก่อนจะพูด

 

"มาโกะคุง เข้าใจไหม มาโกโตะ​คุง โอเค โอเค

 

 ฉันจะรับผิดชอบ เอ่อ ทำให้เธอตื่นเต้น

 

 งั้นไปห้องฉันกันเถอะ ถ้าเราอยู่ที่นี่ 

 

คาเร็นกับมิซึกิจะมาหาเรา โอเคไหม"

 

เธอกังวลว่าคำเชิญของเธอไปที่ห้องนอน

 

จะทำให้คาสึกะยิ่งตื่นเต้นเข้าไปอีก

 

 แต่ไมไมก็ฝืนใจเชื่อว่ามันดีกว่าให้ลูกสาวเห็นคาสึกะพันกันแบบนี้

 

พอได้ยินคำพูดของไมไม คาสึกะก็หายใจแรงและตื่นเต้น

 

 เดินเข้ามากอดไมไม จากนั้นก็อุ้มไมไมขึ้นพาเธอไปที่ห้องนอน

 

 

 

คาสึกะเดินตรงเข้าไปในห้องของไมไมและสามี

 

 อุ้มไมไมขึ้นวางลงบนเตียงคู่อย่างง่ายดาย

 

 จากนั้นก็หายใจแรงและเริ่มถอดเสื้อผ้าของเขาออก

 

ก่อนที่ไมไมจะมีเวลาห้ามเขา คาสึกะก็ถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก

 

 ปล่อยให้เขาเปลือยกายอยู่ตรงนั้น

 

 ไมไมอ้าปากค้างเมื่อเห็นอวัยวะเพศแข็งเกร็งของคาสึกะชี้ขึ้นเพดาน

 

เธอแต่งงานกับสามีตอนอายุ 20 ปี และผ่านมา 18 ปีแล้ว

 

 เธอยังมีลูกสาววัย 17 ปีด้วย

 

 เธอไม่ไร้เดียงสาพอที่จะกรีดร้องเมื่อเห็นอวัยวะเพศของผู้ชาย

 

อวัยวะเพศของคาสึกะไม่ได้ใหญ่โตอะไรนักหรอก

 

 มันอาจจะไม่ได้ต่างจากสามีของเธอมากนัก

 

แต่ทว่า รูปร่างอันน่าสะพรึงกลัวอวัยวะเพศ

 

ของคาสึกะต่างหากที่ทำให้ไมไมอ้าปากค้าง

 

แกนของเขาสีแดงดำมีเส้นเลือดปูดโปน 

 

ลูกอัณฑะที่หนักอึ้งห้อยย้อย

 

 และหัวอวัยวะเพศที่บวมเป่งซึ่งไม่จำเป็นต้องหดกลับ

 

 ล้วนบวมและรอคอยเวลาที่จะสอดใส่

 

เข้าไปในช่องคลอดของผู้หญิงอย่างใจจดใจจ่อ

 

เพราะหัวอวัยวะเพศของเขาใหญ่โต

 

 หัวอวัยวะเพศของเขาจึงเปิดออกเหมือนร่ม

 

 ถ้ามันไปถูกับรอยพับในช่องคลอดของเธอ

 

 ไมไมอาจจะรู้สึกพึงพอใจอย่างควบคุมไม่ได้และร้องไห้โฮออกมาได้

 

 ลางสังหรณ์แบบนี้ทำให้เธอสะดุ้งสุดตัว

 

แบบนี้คงไม่ดีแน่ ไมไมคิด

 

 เป็นเพราะประสบการณ์ชีวิตสมรสกับสามีของเธอเอง

 

 เธอจึงเข้าใจถึงอันตรายของการยอมรับ

 

อวัยวะเพศของคาสึกะได้อย่างชัดเจน

 

เมื่อเห็นไมไมเป็นแบบนี้ คาสึกะก็พูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

 

"ไมไม ถอดเสื้อผ้าออกสิ

 

 เธอต้องรับผิดชอบที่ทำให้ฉันตื่นเต้นใช่มั้ย?

 

 หรือฉันควรจะถอดเสื้อผ้าออกดี?"

 

คาสึกะทำท่าจะพุ่งเข้าใส่เธอ ไมไมจึงรีบโต้กลับ

 

"ใช่ ฉันจะรับผิดชอบเต็มที่ ฉันจะใช้มือทำให้มาโกโตะ​พอใจ 

 

ดังนั้นได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วย"

 

"มือฉัน เธอบอกว่า..."

 

ไมไมอ้อนวอนคาสึกะ ครางด้วยความไม่พอใจ

 

"ได้โปรดเถอะ มาโกโตะ​ ฉันไม่อยากทรยศสามี​

 

 และฉันก็ไม่อยากให้นายทรยศมิซึกิ

 

 ฉันจะพยายามอย่างเต็มที่จนกว่านายจะพอใจ

 

 ดังนั้นโปรดยกโทษให้ฉันด้วยเถอะ"

 

"...ตกลง แต่เธอ​ต้องถอดเสื้อผ้าออก ฉันรับไม่ได้หรอก"

 

"...ตกลง"