ผมพยายามอย่างหนัก เพื่อให้รู้ให้ได้ว่า ไอ้นายพิชัยที่ว่านี่เป็นใคร

 ผมก็พยายามไปหาเพื่อนหลิน หลายๆคน แกล้งเอาสินค้าไปเสนอบ้าง

 เลียบๆถามเรื่องของหลิน แต่ไม่มีประโยชน์ครับ ไม่ได้เรื่องเลย

 ส่วนในระหว่างที่ผมออกไปหาข้อมูล ก็ให้ดรีมดูไว้หน่อย

 ถ้าหากหลินออกจากบ้านให้บอกด้วย........

นี่เป็นวันที่ 2 แล้วที่ผมยังพยายามอยู่ ไปหาเพื่อนๆเท่าที่รู้จัก

 แต่ส่วนใหญ่เป็นเพื่อนที่ทำงาน

 ไม่ค่อยมีใครรู้จักหลินช่วงที่ยังเป็นนักศึกษาอยู่ จนกระทั่งถึงตอนเย็น

 ผมกลับถึงบ้านด้วยความเหนื่อยสุดๆ แต่ก็สบายใจ

 เพราะจากการสอบถามดรีมแล้ว เมียผมไม่ได้ออกไปไหน

 ดรีมก็พยายามรบเร้าถามว่า "มีอะไร?" ผมยังไม่มีอารมณ์จะบอก

 ก็เลยปัดไปว่า "เดี๋ยวเล่าให้ฟังทีหลัง"......

และแล้ว.....ประมาณ 2ทุ่ม ขณะที่ดูทีวีอยู่ เสียงโทรศัพท์ของหลินก็ดัง.....

"ฮัลโหล...หลินค่ะ" เมียผมรับสาย ผมทำเป็นไม่สนใจ แต่หูผึ่งตลอดเวลา

"..............." หลินเงียบไป หลบออกไปคุยห่างๆหน่อย ผมก็รู้ได้ทันทีว่า 

"ไม่ปกติ"

"ค่ะ..ได้ค่ะ กี่โมงนะคะ" เสียงคุยของหลินเบามาก

 แต่ผมได้ยินถนัด ด้วยสมาธิเต็มที่

"ค่ะ เป็นพรุ่งนี้ นะคะ...ค่ะ....ค่ะ บ่ายโมงครึ่ง นะคะ ได้ค่ะ"

 หลินกำลังคุยเรื่องนัดหมายโดยไม่ได้เอะใจเลย ว่าผมจะฟังอยู่...

"ค่ะ...แล้วเจอกันค่ะ..." หลินนัดเรียบร้อยแล้ว

"จ้า.... บายจ้ะ.. พิชัย" แปล๊บบบ ..........ไล่ขึ้นมาถึงหัวเลย

 นี่แหละข้อมูลที่ผมกำลังรออยู่ ไอ้นายพิชัย

 โทรมานัดเมียผมออกไปหา พรุ่งนี้ บ่ายโมงครึ่ง............

"มีอะไรเหรอจ๊ะ" ผมถามลอยๆ ไม่ได้จะเอาคำตอบอะไร

"หือ?.. ไม่มีนี่คะ ลูกค้าโทรมานัดดูบ้านน่ะค่ะ" เมียผมตอบ

วันรุ่งขึ้น ผมออกไปทำงานตามปกติ แต่ไม่ได้ไปไหนไกลเลย

 กลัวพลาด บอกกับดรีมว่าช่วยดูหลินให้หน่อย 

ถ้าออกจากบ้านก่อน 11โมง ให้โทรบอกด้วย

 เผื่อว่าถ้าจำเป็นอาจจะต้องใช้ดรีมรั้งไว้ก่อนที่ผมจะไปถึง....

ประมาณเที่ยง ผมก็มาแอบจอดรถแถวๆบ้าน เห็นรถเมียผมยังอยู่

 แสดงว่ายังไม่ได้ออกไป ส่วนดรีมเองก็ไม่ได้โทรมาบอกด้วย

 ผมรอจนถึงประมาณเที่ยงครึ่ง หลินก็ขับรถออกจากบ้าน

 ผมก็รีบตามไปทันที.............

เธอไม่ได้ขับตรงไปที่บ้านหลังนั้น เมียผมนัดกับไอ้คุณพิชัย ที่อื่น 

"ที่ไหนอีก?" ผมต้องรู้ให้ได้ ที่ไหน? ที่ไหน? ที่ไหน? ที่ไหน?

ผมคิดเป็นคนบ้าเลยครับ แล้วก็มาถึง....ที่....สนามบิน....

ผมรู้สึกงงๆ มากขึ้น.... แต่ก็พยายามหาที่จอดรถไม่ไกลจากหลินมาก

 พอมองเห็นครับ แล้วก็รีบตามเธอไปทันที เดี๋ยวจะคลาดสายตาพอดี

 สักพักก็เห็นเธอเข้าไปในกลุ่มคนกลุ่มหนึ่ง

 เห็นนายพิชัยที่ว่ายืนอยู่ในกลุ่มด้วย......

ดูจากท่าทาง และเหตุการณ์

 ลักษณะการแต่งตัวของนายพิชัยกับท่าทีคนรอบข้าง

 ผมก็สรุปได้ไม่ยากว่าเมียผมมาส่งคุณพิชัยขึ้นเครื่องบิน

 ....ทำเอาผมรู้สึกงงกว่าเก่าอีก....

สักพักใหญ่ๆ นายพิชัยก็เข้าไปที่รอผู้โดยสาร

 โบกไม้โบกมือให้เมียผมกับคนอื่นๆที่อยู่ในกลุ่ม

 หลินยืนมองจนนายพิชัยลับตา

 ส่วนพิชัยเองก็หันกลับมามองเป็นระยะ

ในที่สุดเมียผมก็หันหลังกลับ....หลินดูท่าทางเหม่อๆ

 ระหว่างเดินไปที่รถ ผมเห็นคล้ายว่าหลินจะร้องไห้ด้วย

 ทำเอาผมไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรแล้ว.....

ผมไม่มีกะใจไปทำงานเท่าไหร่ แต่ลูกค้าที่นัดไว้โทรมาตามแล้วตามอีก

 ในที่สุดผมก็ต้องไปตามที่นัดก่อน

 ....ทำให้การเสนองานของผมดูไม่เข้าท่าเลยในความคิดผม

 แต่ลูกค้ากลับบอกว่า "ดี" อย่างที่ผมไม่เห็นรู้สึกอย่างนั้นเลย....

ผมกลับบ้านตอนเย็นก็ปาไปเกือบทุ่มนึงแล้ว..... 

หลินทำกับข้าวไว้ให้ โดยมีน้องดรีมมานั่งกินด้วย

"พี่เจ....พี่ไม่ถามเหรอว่าดรีมมาทำไม?"

 ดรีมถามหลังจากที่ผมเงียบไปพักใหญ่

"ถามทำไมล่ะ?....ก็เห็นมาบ่อยๆ..." ผมพูดเรียบๆ

"....ฮึ....ทีไม่มีธุระดันถาม.... ทีมีธุระมาคุยด้วย

 ดันไม่สนใจ" ดรีมพูดงอนๆ แต่ผมไม่ค่อยมีกะใจสนใจเท่าไหร่....

"....ดรีมเค้าจะมาบอกข่าว...." หลินพูดขึ้น.... 

"ว่า...ดรีมเค้าตัดสินใจไปเรียนต่อต่างประเทศ"

"เหรอ?..." ข่าวนี้ค่อยทำให้ผมสนใจขึ้นมาได้หน่อยนึง.... 

"ไปที่ไหน?...เมื่อไหร่เหรอ?" ผมถามขึ้นมาบ้าง...

"....ว่าจะไปอเมริกาค่ะ....พอดี...แฟนดรีมอยู่ที่นั่น..." ดรีมตอบยิ้มๆ 

"...ตอนนี้กำลังทำเรื่องอยู่ค่ะ" ทำให้ผมรู้ว่าดรีมตัดสินใจไปอยู่กับ โชค

 ที่อเมริกาและดูท่าทางดรีมยิ้มมีความสุขกับการตัดสินใจครั้งนี้ด้วย.....

"ดีนะ...." ผมบอกพร้อมยิ้มให้ดรีม......

การกินข้าวค่อยมีบรรยากาศดีขึ้นมาหน่อย

 เรื่องของดรีมทำให้ผมหยุดคิดเรื่อของหลินได้แป๊บนึง

.....เมื่อเราทานข้าวเย็นกันเสร็จ... หลินก็เก็บถ้วยชามเข้าครัวล้าง....

 ผมก็คุยกับดรีมเรื่องไปเรียนต่ออีกหน่อย....

"พี่คะ...." ดรีมพูดกับผมเบาๆ พลางหันไปมองที่ครัว

 เห็นเมียผมยุ่งอยู่ที่อ่างล้างจาน... "....ดรีมชอบพี่นะคะ...."

 คำพูดดรีมทำเอาผมเขินเลยทีเดียว.... "แล้วก็ชอบพี่หลินด้วย...."

 ผมมองหน้าดรีมยิ้มๆ.... "ดรีมคิดว่าพี่หลินเหมือนพี่สาวดรีมคนนึงค่ะ"

"ยกเว้นตอนเล่นเสียวกันใช่มั้ย?" ผมแซวเบาๆ กลัวเมียผมได้ยิน....

 ดรีมค้อนหน่อยๆ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร....

"..... ดรีมตกลงใจไปอยู่กับ โชค ค่ะ..." 

ดรีมพูดลอยๆ ตามองไปที่ทีวี ซึ่งผมไม่แน่ใจว่าดรีมดูอยู่หรือเปล่า?

"...แล้ว เค ล่ะ?" ผมถาม ...ดรีมหันหน้ามาจากจอทีวี... 

"ดรีมคุยกันแล้วค่ะ.....เค้าเข้าใจ....

เค้ารู้อยู่แล้วว่าดรีมกับโชคเป็นแฟนกัน....เค้าเข้ามาทีหลัง"

"ส่วนพี่เด่น..." ดรีมหันกลับไปที่จอทีวีอย่างเก่า.... 

"ดรีมจะไม่ให้เค้าล่วงเกินอีกแล้ว..." ดรีมพูดหนักแน่น.....

"แต่ถ้าเป็นพี่เจ... ดรีมยินดีนะคะ..." ดรีมพูดทำท่าทางทะเล้น

 ทำเอาผมหน้าตึงทีเดียว...แต่ก็ได้ไม่นาน.....

ท่าทางหน้าผมมันจะฟ้องว่ามีเรื่องไม่สบายใจ ทำให้ดรีมอ่านออก...

"พี่เจ...พี่กลุ้มเรื่องพี่หลินใช่มั้ยคะ?" ดรีมถาม

 ผมไม่ทันคิดก็พยักหน้าหงึกๆ....

"ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ.... เดี๋ยวคืนนี้ พี่ก็รู้เรื่องเองแหละ...."

 ดรีมพูดเหมือนไม่ใส่ใจ แต่ผมหันควับไปมองหน้าดรีม...

"เมื่อกี๊...ดรีมว่าอะไรนะ?" ผมถามซ้ำ....

ดรีมก็บอกว่า เมียผมเล่าเรื่องให้ฟังแล้ว 

.....ซึ่งผมก็ไม่แน่ใจว่าเป็นเรื่องเดียวกันมั้ย เพราะถามดรีมก็ไม่บอก

 บอกแต่ว่า ดรีมแนะนำหลินให้บอกผมเลย ไม่ต้องกลัว

 ดรีมยืนยันกับหลินว่าผมต้องยอมรับได้แน่.... แล้วก็เข้าใจด้วย...

"พี่เจ...สัญญานะคะ...ถ้าพี่หลินเล่าทุกอย่าง

....พี่ก็ต้องเล่าให้พี่หลินฟังเหมือนกัน ว่าทำอะไรไปบ้าง...."

 ผมมองหน้าดรีมเงียบๆ ก่อนที่ดรีมจะพูดอีกประโยค... 

"พี่เป็นลูกผู้ชายนะคะ"

ไม่ทันที่ผมจะตอบรับสัญญานั้น....หลินก็เดินเข้ามา....

"เป็นไงบ้างจ๊ะ....คุยอะไรกัน?" หลินเอามือกอดไหล่ดรีมเบาๆ

"พี่เจถามเรื่องที่ดรีมจะไปเรียนต่อค่ะ" ดรีมแก้ตัวให้... 

"ตอนนี้ก็ดึกแล้ว...ดรีมว่า ดรีมกลับก่อนดีกว่านะคะ"

 ว่าแล้วดรีมก็ลุกสะบัดตัว เดินไปที่ประตูโดยมีหลินเดินออกไปส่ง...

ผมนั่งเงียบดูทีวีแบบไม่รู้ตัวว่าตัวเองกำลังดูอะไรอยู่....

 จนหลินเข้ามานั่งข้างๆ....

 เราต่างนิ่งเงียบจนผิดปกติจนหลินลุกไปที่โต๊ะ....

ไขกุญแจ เปิดดึงอัลบัมในส่วนที่ลึกสุดออกมา....

"พี่เจ...หลินมีเรื่องจะคุยด้วย"

 เมียผมถืออัลบัมเล่มนึงที่ผมไม่เคยเห็นเลย ยื่นมาตรงหน้า

 พลางทำหน้ากังวลอย่างบอกไม่ถูก.....

ผมเปิดดูข้างในเป็นรูปของนายพิชัยถ่ายคู่กับหลิน หลายต่อหลายใบ.....

"ผู้ชายในรูปเป็นแฟนเก่าหลินเองค่ะ"

 เมียผมพูดพลางยืนนิ่งเหมือนจะดูปฏิกิริยาผม

ผมเปิดดูรูปที่หลินแอบเก็บไว้ .....หลินไม่เคยเล่าเรื่องแฟนเก่าเลย

 แล้วผมก็ไม่เคยถามด้วย เมียผมสวยจะตาย มีแฟนมาก่อนก็ไม่แปลกอะไร 

เมื่อหลินไม่เคยอยากจะเล่า ผมเลยไม่คิดจะถาม...

ผมพลิกไปถึงหน้าที่มีตัวหนังสือเขียนว่า "ปี4" 

หลินบอกว่าเป็นรูปหลิน ตอนอยู่ปี 4

 แน่นอนว่าตอนนั้นผมยังไม่ได้รู้จักกับหลินเลย

 .....เมียผมในรูปเปรี้ยวมาก ใส่เสื้อโชว์ร่องอกขาวๆ กระโปรงบานสั้นจู๋.....

แล้วหลินก็เล่าให้ฟังว่าพิชัยเป็นแฟนเก่า

 เลิกกันตอนเรียนจบเพราะพิชัยเรียนต่อต่างประเทศ .....

หลินเล่าให้ฟังหมด ทั้งเรื่องที่มีอะไรกับเค้ามาตั้งแต่สมัยเรียน.....

และหลังจากอ้ำอึ้งอยู่นานจนน่าอึดอัด....ผมก็บอกหลินว่า 

"เล่ามาเถอะ....ผมอยากรู้"