บทที่ 10 หลู่หนิงเปิดเผยความจริง

หลู่เซิง รู้สึกเบื่อหน่ายกับการยืนนาน จึงย่อกายลงนั่งรอคอย แม่เฒ่าหมอผี

มิถึงครึ่งชั่วยาม หลู่ต้าหัว ก็นำพา แม่เฒ่าหมอผี มาถึง

ยามเมื่อชาวบ้านแห่งหมู่บ้านหลิวเยว่เห็นว่า หลู่ต้าหัว ได้นำพา แม่เฒ่าหมอผี มา พวกเขาจึงพากันมามุงดูที่หน้าเรือนอีกครา

ฉู่ซือหาน และ ฉู่หยุน ที่เพิ่งเสร็จสิ้นการไต่สวน ณ เรือนของ หลี่เจิ้ง เมื่อได้ยินข่าวนี้ ก็มิรอช้ารีบรุดมาสังเกตการณ์

"แท้จริงแล้ว ตระกูลหลู่ มีวิญญาณร้ายสิงสู่อยู่จริงหรือ?" ผู้คนต่างซุบซิบนินทา

"ข้ามิแน่ใจนัก แต่เสียงกรีดร้องของ หลู่หนิง เมื่อวานนี้ ช่างน่าหวาดผวาเสียยิ่งกระไร"

"ใช่แล้ว! พวกเราอาศัยอยู่ข้างเรือน แม้แต่ลามีชีวิตที่ปกติหลับใหลราวกับตาย ก็ยังตื่นตระหนกด้วยเสียงของนางยามเที่ยงคืน"

ผู้หนึ่งกล่าวติดตลกว่า "ป้าหยาง ท่านกำลังกล่าวถึงสามีของท่านอยู่ใช่หรือไม่?"

เมื่อได้ยินดังนั้น สตรีผู้นั้นก็เพียงแต่หัวร่อแล้วพยักหน้า

ในอีกด้านหนึ่ง ดวงตาของ ฉู่ซือหาน พลันเย็นเยียบลงเมื่อได้ยินบทสนทนาเหล่านั้น

ฉู่หยุน สังเกตเห็นถึงความผิดปกติเช่นกัน "นายท่าน ท่าน หลิวฮูหยิน ได้กล่าวว่าท่านได้เชิญนักพรตมาเพื่อสืบหาว่าคุณหนูหลู่หายไปที่ใดมิใช่หรือ?"

สายตาของ ฉู่ซือหาน มืดครึ้มลงและกล่าวว่า "จงเงี่ยหูฟังต่อไป"

ฉู่หยุน รับคำด้วยน้ำเสียงต่ำและตั้งใจสังเกตการณ์ต่อไป

เมื่อ แม่เฒ่าหมอผี มาถึง พวกเขาจึงช่วยกันยกแท่นบูชาที่ล้มคว่ำขึ้น

จากนั้นเติมทรายลงในกระถางธูปอีกครั้งและปักธูปลงไปสองสามดอก

หลู่ต้าหัว นำแอปเปิลที่ซื้อมาวางไว้บนโต๊ะ

แม่เฒ่าหมอผี จุดธูปขึ้น แล้วขอให้ หลู่ต้าหัว และ หลิวฮูหยิน จุดธูปคนละดอก หลังจากนั้นก็นั่งลงหน้าแท่นบูชาและพึมพำภาษาประหลาดขณะเขย่าขาและหาวหวอดๆ

เนื่องจาก หลู่เซิง ได้รับการฝึกฝนมาแต่เพียงวิชาอาคม นางจึงมิเข้าใจในสิ่งที่ แม่เฒ่าหมอผี กำลังกล่าว

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง แม่เฒ่าหมอผี จุดธูปสามดอก ฉู่ขึ้นสู่ฟ้า และเดินวนรอบเรือนตระกูลหลู่

ผู้คนที่เฝ้าดูอยู่ต่างก็รู้สึกถึงความผิดปกติ จึงกลั้นหายใจและเฝ้าดูต่อไป

แม่เฒ่าหมอผี ส่ายศีรษะให้ หลู่ต้าหัว และสูดลมหายใจเข้าอย่างแรง

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง จึงพึมพำว่า "มีกลิ่นอายแห่งการฆาตกรรมที่รุนแรงและวิญญาณร้ายกำลังติดตามท่าน โชคดีที่ผู้มีเมตตาได้ช่วยสะสางให้ท่านแล้ว"

นางหยุดไปครู่หนึ่งแล้วหาวก่อนจะกล่าวต่อว่า "กล่าวตามตรง หากท่านกล่าวความจริง ท่านอาจจะรอดพ้นจากเคราะห์กรรมได้ แต่หากท่านดื้อรั้นปฏิเสธที่จะยอมรับความผิดพลาด ท่านก็คงต้องชดใช้ด้วยชีวิต"

เมื่อ หลู่ต้าหัว, หลิวฮูหยิน, และ หลู่หนิง ได้ยินคำกล่าวเหล่านั้น พวกเขาก็ตกตะลึงงัน

แม่เฒ่าหมอผี ถอนหายใจและส่ายศีรษะ จากนั้นเดินไปยังแท่นบูชาและปักธูปสามดอกลงในกระถางธูป

หลังจากหยิบเหรียญเงินในชามแล้ว นางก็หันหลังกลับและกล่าวกับ หลู่ต้าหัว ว่า "สวรรค์ย่อมมองเห็นทุกสิ่งที่ท่านกระทำ ความจริงย่อมถูกเปิดเผยในที่สุด จงระวังตัวไว้ให้ดี"

นี่เป็นครั้งที่สองที่มีผู้เตือนให้พวกเขาระวังตัว

หลังจาก แม่เฒ่าหมอผี จากไป ผู้คนต่างก็เริ่มคาดเดา

แม่เฒ่าหมอผี ได้กล่าวว่ามีกลิ่นอายแห่งการฆาตกรรมที่รุนแรงในตระกูลหลู่ ราวกับว่านางกำลังกล่าวว่าตระกูลหลู่ ได้ฆ่าคน

"ท่านแม่ ท่านแม่! ดวงวิญญาณของ หลู่เซิง กลับมาแล้วหรือ? นางกำลังจะมาแก้แค้นพวกเราใช่หรือไม่?"

หลู่หนิง หวาดกลัวจนสติฟั่นเฟือน

ร่างกายของนางสั่นเทา และจ้องมองไปยังความว่างเปล่าเบื้องหน้า "นางกลับมาแล้ว! นางกลับมาแล้ว! พวกเราฆ่านาง ดังนั้นนางต้องกลับมาเอาชีวิตพวกเราแน่ๆ"

"หลู่หนิง!"

หลิวฮูหยิน ที่ตกใจพยายามห้ามไม่ให้นางกล่าวสิ่งใดอีก

อย่างไรก็ตาม หลู่หนิง ก็คุกเข่าลงบนพื้นและโขกศีรษะซ้ำๆ ไปในทิศทางของทะเลสาบ การโขกศีรษะแต่ละครั้งรุนแรงกว่าครั้งก่อน

นางพึมพำขณะสะอื้น "โปรดยกโทษให้ข้า โปรดยกโทษให้ข้า! ข้ารู้ว่าข้าผิด ข้ามิได้ฆ่านาง ท่านแม่ต่างหากที่ทำให้ลมหายใจของนางขาดห้วงด้วยผ้าห่ม!"

คำกล่าวเหล่านั้นทำให้ทุกคนตกตะลึง แม้แต่ หลู่ต้าหัว ก็ยังเหลือบมอง หลิวฮูหยิน ด้วยความไม่เชื่อ

"ข้า… ข้า…"

หลิวฮูหยิน เซถอยหลัง นางมิอาจกล่าวสิ่งใดได้