พร้อมกับพูด เราเดินไปประชิดตัวน้องหยก

 เริ่มกออดจูบลูบคลำอยู่ภายนอกร่มผ้าที่ปิดเรือนร่างเธอ

 ไม่มีชุดชั้นในจึงทำให้การลูบไล้ได้รสชาติดีอีกแบบ

 ทำท่าจะดึงเสื้อเธอขึ้นเพื่อเปิดประตูรัก เสียงน้องหยกดังขึ้น

"อย่าเพิ่งค่ะอา อาต้องเก็บอารมณ์นี้ไว้ก่อน"

"ทำไมล่ะหยก มันเป็นของหยกทั้งหมดเลยนะจ๊ะ"

     น้องหยกปฏิเสธเราเป็นครั้งแรก ตั้งแต่มีสัญญาใจกันมา

 เธอไม่เคยหวงห้ามเราแม้แต่ครั้งเดียว แต่ครั้งนี้เธอห้าม

"ดีแล้วค่ะที่มันเป็นของหยก หยกให้อายืมใช้

 เวลาอยู่กับพี่กิ่งมันจะมีประโยชน์มาก มันจะช่วยเติมชูรสให้คำพูด

 การกระทำธรรมดาๆ ให้ดูดีมีสีสรรขึ้น"

"อาไม่เข้าใจที่หยกพูดนะ"

"มันก็เหมือนนักเขียน นักแต่งเพลง ถ้าไม่มีอารมณ์ก็แต่งไม่ออก

 แต่ถ้ามีอารมณ์ จินตนาการต่างๆก็จะหลั่งไหลมา

 ทำให้ทุกอย่างคล่องและง่ายขึ้น สำเร็จแบบมีรสชาติไงค่ะ

 หยกจึงอยากให้อาเก็บอารมณ์ความใคร่ความปรารถนานี้ เพื่อใช้กับพี่กิ่ง"

     น้องหยกพยายามอธิบายให้เราเข้าใจในเรื่องเรา เราพอฟังรู้เรื่อง

 แต่ก็ไม่แน่ใจนักในสิ่งที่เธอบอก มันจะช่วยเราได้จริงหรือ

"อาไม่ค่อยเข้าใจ แต่อาเชื่อหยก

 จะขอยืมอารมณ์ใคร่อารมณ์ปรารถนาที่อามีกับหยก

 เพื่อไปใช้กับน้องกิ่งอย่างที่หยกต้องการจ๊ะ"

"นี่ห้าโมงแล้ว เดี๋ยวพี่กิ่งก็จะถึงบ้านแล้ว

 หยกไปเข้าห้องน้ำแป๊ปนึงดูดอกไม้หยกหน่อยดีกว่า

 ว่ามีน้ำค้างเกาะหรือป่าว มังกรน้อยมาถูก้นหยกตลอดเลย

 อาไม่รู้จักดูแลลูกน้องให้ดีๆ ทำหยกเสียสมาธิหมดเลย

 เกิดผิดพลาดอะไรอย่ามาโทษหยกนะค่ะ"

     น้องหยกพูดถึงดอกไม้เธอแล้วยกชายเสื้อขึ้น

 ทำท่าก้มไปดูดอกไม้แบบจงใจให้เราเห็น

 ตั้งใจจะยั่วยุอารมณ์เราให้ลุกโชติช่วง มันได้ผลแบบที่เธอต้องการได้

 จริงๆซ๊ะด้วย ก่อนที่เธอจะไปเข้าห้องน้ำ

 ปล่อยให้มังกรน้อยเราลุกแข็งโด่อยู่คนเดียว

 ชั่วครู่เธอก็ออกจากห้องน้ำมาหาเรา

"น้องหยกเราจัดเตรียมอากับข้าวใส่จานกันเลยดีไม๊จ๊ะ ใกล้เวลาแล้วนะจ๊ะ

"ไม่ค่ะอา เก็บไว้เป็นกิจกรรมทำร่วมกับพี่กิ่ง เพื่อความใกล้ชิด

 ผูกพันและสมัคสมาน

 เราออกไปนั่งชิงช้าหน้าบ้านคุยกันรอเปิดประตูให้พี่เค้าดีกว่า ไปค่ะ"

     น้องหยกมาจับมือเราเดินออกไปนั่งชิงช้าดังที่เธอชวน

 พร้อมกับคุยต่อว่า

"ถ้าหยกเบียดสีอี๋อ๋ออามากหน่อยก็อย่าคิดมากนะค่ะ

 หยกจะปลุกอารมณ์พี่กิ่งให้ลุกโชติช่วง"

"มันจะดีเหรอหยก หยกเป็นสาวแล้วนะ เดี๋ยวพี่กิ่งเค้าคิดมากขึ้นมา

 แผนมันจะล้มทั้งกระดานนะหยก"

"ไม่ล้มแน่นอนค่ะอา

 หยกต้องการให้พี่กิ่งคุ้นเคยกับการเห็นอาหลาน

กระเซ้าเหย้าแหย่กันให้เคยชิน ก่อนที่อาจะมีอะไรกับพี่กิ่ง

 วันหน้าเราจะได้ใกล้ชิดกันได้เหมือนเดิม

 ถ้าให้เห็นหลังจากอามีอะไรกับพี่กิ่งแล้วซิค่ะ ตอนนั้นมันจะยุ่ง

 เธอจะทำใจลำบาก ให้เห็นซ๊ะตอนนี้เลยดีกว่า อย่างมากเกิดมีอะไรขึ้นมา 

หยกก็แกล้งให้พี่กิ่งตรวจหามะเร็งปากมดลูกให้หยกในเบื้องต้น

 พี่กิ่งเจอสาวพรหมจรรย์ของหยกก็เรียบร้อยค่ะ"

"อ้อ.....ที่แท้ก็กลัวอาลืมหยกนั่นเอง ร้ายกาจมากนะหลานเรา 5 5 5 5"

"มันไม่ใช่แค่นั้นค่ะอา

 การใกล้ชิดเบียดสีจะทำให้พี่กิ่งมีอารมณ์ปรารถนาลุกโชติช่วงได้

 เหมือตอนพี่เค้าดูหนังเมื่อคืนไงค่ะ

 นี่หยกกำลังจะช่วยอากระตุ้นต่อมความรักให้พี่กิ่งนะค่ะเนี่ย"

"ร้ายกาจมากน้องหยก เป็นเจ้าบุญนายคุณอาพร้อมเลย 5 5 5 5

 รู้สึกกระสุนนัดเดียวจะได้นกหลายตัวเลยนะเนี่ย 5 5 5 5"

"หยกชักน้อยใจแล้วนะค่ะ จากนางฟ้าตัวน้อยกำลังจะเป็นแม่มดร้ายกาจ

 เพราะความทุ่มเทที่จะช่วยเหลืออา จึงต้องกางแผนที่เปิดแผนการให้ดู

 พออาดูเสร็จก็ว่าหยกร้ายกาจ ร้ายกาจ"

     น้องหยกทำเป็นงอนเพราะเราปากเสีย

 ลึกๆเธอก็คงจะวิตกถึงความสูญเสียอาอันเป็นที่รัก

 ความไม่แน่นอนที่จะตามมาหลังจากที่ส่งมอบน้องกิ่งให้เราเชยชม

 เราจึงต้องขอโทษและโอ๋เธอ

"อาขอโทษนะหยก นอกจากอาโง่แล้ว อายังปากเสียอีก อาขอโทษ

 วันนี้หยกใช้ความคิดเพื่ออามาทั้งวัน 

อายังมาทำให้หยกอารมณ์เสียอีก อาขอโทษ"

     เราเอื้อมมือไปโอบไหล่เธอแล้วเขย่าเบา

 พร้อมกับเอียงหน้าไปหอมแก้มหยก กลับได้ยินน้องหยกพูดว่า

"ในใจหยกเหมือนโดนพายุเข็มอีกแล้วค่ะอา เจ็บเหลือเกิน....."

     น้องหยกพูดสั้นๆ น้ำตาไหลพราก

 เธอยังข้ามความรู้สึกหึงหวงอาไม่ได้จริง

 เราได้แต่โอบไหล่เธอเขย่าเพื่อเรียกขวัญ แล้วปลอบเธอว่า

"อาไม่ได้จากไปไหนสักหน่อย และยังรักหยกที่หนึ่งเสมอนะ

 เรื่องวันนี้อาสามารถล้มกระดานให้หยกได้ในเดี๋ยวนี้เลยนะ

 ถ้าหยกต้องการ ดีไม๊หยก"

     น้องหยกยิ่งน้ำตาพรั่งพรูออกมา แล้วโผมากอดเราสอื้นไห้

 บรรยากาศเงียบชั่วไม่กี่อึดใจ เธอป้ายน้ำตาออก

 เราช่วยเธอป้ายด้วยนิ้วหัวแม่มือ แล้วโอบกอดเธออีกครั้ง

"หยกหายแล้วอา หยกขอโทษนะค่ะ จริงๆแล้วมันก็แค่อารมณ์

 พี่กิ่งเหมาะสมกับอาแล้ว หยกจะช่วยอาต่อไปอย่างดีที่สุด

 เวลาอาให้กุญแจบ้านพี่กิ่ง อาพูดเพราะๆนะค่ะ"

     น้องหยกใช้พลังรักของเธอที่มีต่อเรา

 ข่มใจตัวเองเพื่อให้เราได้น้องกิ่งมาครอบครอง

"เดี๋ยวพี่กิ่งเข้ามา หยกจะทำให้พี่กิ่งสูญเสียความเป็นตัวของตัวเองค่ะอา"

"ทำยังไง เพื่ออะไรหรือหยก"

"หยกก็แค่จะบอกพี่กิ่งว่าหยกรอเค้าจนหิวแล้ว พี่กิ่งได้ยินก็จะเกรงใจ

 อย่างน้อยก็จะไม่ต้องขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเครื่องแต่งตัว

 จะได้อยู่ในชุดนักศึกษาน่าร้ากกก

 กระโปงสั้นมีผ่าเล็กน้อย ขาขาวจั้ว ฮิ ฮิ ฮิ อาชอบไม่ใช่เหรอค่ะ

 หยกจะให้เธอนั่งทานข้าวกับพื้นบ้าน

 ให้อาดูเธอนั่งพลิกไปพลิกมา ฮิ ฮิ ฮิ.....สวยยยย เวลาเธอจิบวายหยก

 บวกกับอารมณ์ที่หยกจะเติมให้ พร้อมกับของเก่าที่มีบ้างแล้ว

 รับรองน้องหมวยเล็กชะตาขาด 

ต้องออกจากที่ซ่อนมาเล่นจ๊ะเอ๋กับอาแน่ๆ ฮิ ฮิ ฮิ"

"โอ้.....น้องหยกจ๋า มันบดละเอียดไปรึป่าวจ๊ะ

 อาเพิ่งรู้จักกับน้องกิ่งแค่คืนเดียว น้องหยกก็จะเล่นงาน

 หมวยเล็กจนชะตาขาดเลยหรือจ๊ะ

 ที่อาฟังหยกมาทั้งวันก็เห็นความสำเร็จเกินร้อยเปอร์เซ็นต์แล้วนะจ๊ะ

 น้องหยกเมตตาหมวยเล็กบ้างซิจ๊ะ 5 5 5 5"

"ไม่ได้ค่ะ คัมภีย์บอกไว้ว่า

 เกาทันฑ์เมื่อขึ้นสายแล้วต้องเหนี่ยวให้สุดแรงน่ะค่ะอาขา ฮิ ฮิ ฮิ

 กิ่งเพชรยอมแล้วข้าพี่ทีขา 5 5 5 5

 หยกมีทีเด็ดที่หยกยังไม่ได้บอกอานะค่ะ ฮิ ฮิ ฮิ 

เอาไว้ให้อาคอยลุ้นเอาว่า หยกยามาจะทำให้กิ่งเพชรหน้าแดง

 โหยหาอาทีขายังไง 5 5 5 5"

     แม้เราจะเห็นความสำเร็จในการพิชิตใจน้องกิ่งเกินร้อยเปอร์เซ็นต์

 แต่ใจอีกส่วนหนึ่งกับรู้สึกเจ็บตามน้องหยก คำของเธอหลอนใจเรา 

"หยกเจ็บเหมือนโดนพายุเข็มอีกแล้วค่ะอา เจ็บเหลือเกิน"

 คำพูดสั้นๆของหยกกำลังทำให้เราน้ำตาตกในตามเธอ

 เธอทุ่มเธอแรงกายแรงใจเพื่อให้เรามีความสุขสุดกำลัง

 แต่สุขของเรากำลังจะอยู่บนคราบน้ำตาของเธอ เราถามตัวเองในใจว่า 

"เรายังเป็นคนอยู่หรือป่าว ที่คิดจะมีความสุขบนความทุกช์ของน้องหยก

 ใจเราอยากจะเลิกล้มแผนการทั้งหมดในขณะนั้น

 แล้วก็บอกตัวเองตามคำโบราณว่า "ตบมือข้างเดียวย่อมไม่ดัง"

 ปล่อยให้แผนน้องหยกเดินต่อไป เมื่อสำเร็จถึงขั้นตอนสุดท้าย

 เราไม่ลงมือทำเสียอย่างเดียว เรื่องทั้งหมดก็จะล้มเหลวได้เอง 

"อารักหยกเหลือเกิน หยกไม่ควรต้องเจ็บเพราะอาคนนี้ อาขอโทษ"

 เสียงใจเราร้องเสียงดังลั่น

"อาขอบใจหยกมากเลยนะจ๊ะ

 อาเห็นความสำเร็จในผลงานของหยกเกินร้อยเปอร์เซ็นต์

 แต่นั่นไม่สำคัญเท่าแรงกายแรงใจที่หยกทุ่มเทให้เพื่ออา

 อาจึงอยากให้ของขวัญสักอย่างกับหยก หยกอยากได้อะไร

 หยกบอกอามา ทุกๆอย่างที่อาให้ได้ อาจะให้หยก ที่สุดแม้ชีวิตอา

 ถ้าหยกขอ อาก็จะให้หยกนะ"

"5 5 5 5 คิดให้ดีก่อนนะค่ะคุณอาขา.....5 5 5 5"

     น้องหยกหัวเราะเสียงดัง

 แต่เรากับรู้ว่าเสียงหัวเราะแบบนั้นไม่ได้คิดจะเยาะเย้ยใคร

 แต่เป็นเสียงหัวเราะของคนที่ภูมิใจในภูมิปัญญา

ความสามารถของตนเอง และไม่แปลกใจที่ตนเอง

ควรจะได้รับรางวัลอะไรสักอย่างเป็นผลตอบแทน

"อาพูดจริงๆจะหยก แต่คงไม่ต้องถึงกับให้อาสาบานนะ 

อาไม่ชอบสาบาน ยิ่งอยู่กับหยกนานๆ

 ได้มองเห็นพลังธรรมชาติว่ายิ่งใหญ่แค่ใหน ยิ่งทำให้อาไม่อยากสาบาน

 เพราะรู้ว่า บางสิ่งบางอย่างถึงแม้ว่าเราจะอยากทำจริงๆ แต่ไม่มีวันทำได้

 เพราะเราไม่ได้ยิ่งใหญ่กว่าธรรมชาติ"

"ไม่เป็นไรค่ะ หยกเข้าใจที่อาพูด เอาเป็นว่าหยกจะขอละกัน

 แต่ไม่ได้ขอเพื่อตัวเองนะค่ะ

 หยกขอเพื่อทุกคนที่อยู่ภายใต้ชายคาบ้านหลังนี้ค่ะ"