"แม่ง ไอ้ผัวเมียคู่นี้มันจะเย็ดกันทุกวันเลยเหรอไงว่ะ"

"พี่ตุ๋นว่าอะไรน่ะค่ะ"

 เสียงหวานๆของคู่สายที่ดังขึ้นทำให้ไอ้ตุ๋น

ละความสนใจจากเสียงรบกวนนั่นหันไปคุยต่อทันที

"อ้อ ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะน้องแหวน มาคุยเรื่องของเราต่อดีกว่า

 ตกลงพรุ่งนี้ว่าไงจ๊ะ"

"อิๆๆๆ ก็ได้ค่ะ แต่พี่ตุ๋นต้องมารับแหวนที่มหาลัยน่ะ

 พรุ่งนี้แหวนจะแวะไปคืนหนังสือ"

"ก็ได้จ๊ะ แล้วเจอกันน่ะ จุ๊บๆ" คำอำลาแบ๋วๆที่ไม่ได้เข้ากับหน้ามันเลย

 แต่กระนั่นท่าทางมันจะได้ผลไม่น้อย

 เพราะเรียกเสียงหัวเราะคิกๆจากหญิงสาวปลายสายได้

 ทำผู้หญิงหัวเราะได้แบบนี้คะแนนมันคงพุ่งปรี๊ด

 ไอ้ตุ๋นเลยวางสายไปแบบหัวใจพองโต

ในขณะที่น้องแหวน หรือ

 เวโรนิก้าคู่สายของมันก็เผยยิ้มน้อยๆออกมาเช่นกันหลังวางสาย

 ก่อนที่เธอจะหันไปเผชิญหน้ากับเจ้าของสายตาคู่หนึ่ง

ที่จับต้องเธอมาตั้งแต่เมื่อกี้ 

สายตาที่บ่งบอกว่าอาฆาตแค้นเธอแค่ไหน 

สายตาของแวมไพร์มาโฮน

"ระริกระรี้เชียวน่ะ นังร่าน" มาโฮนเปิดฉากทักทายทันที

"อืมมมมม ข้าชอบชื่อนั้นน่ะ ข้าจะถือว่าเป็นคำชมละกัน มาโฮน"

 เวโรนิก้าตอบกลับอย่างกวนๆ 

ก่อนที่เธอจะเดินจากไปอย่างไปยีหระ แต่ไม่ทันที่เธอจะเปิดไปได้เท่าไหร่ 

เจ้ามาโฮนก็ปราดมาขวางเธอทันที

"ไหนว่ะวิธีอะไรของเจ้า

 ข้าไม่เห็นว่าเจ้าจะทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย

 อีกไม่กี่วันเราก็ต้องไปรายงานท่านลินคอห์นแล้วน่ะเว้ย"

"หึ .... แล้วเจ้าจะมาเดือดร้อนอะไรมาโฮน

 ขนาดข้ายังไม่เดือดร้อนอะไรเลย"

"อย่าให้มันมากนักน่ะเวโรนิก้า

 อย่าลืมสิว่าข้าเป็นหัวหน้าทีมน่ะเว้ย 

อย่ามาข้ามหน้าข้ามตากันเกินไปนัก 

ไม่งั้นข้าจะรายงานท่านลินคอห์นแน่"

"โฮะๆๆ" แวมไพร์สาวหัวเราะออกมาอย่างขบขัน

 ก่อนที่เธอจะเดินใช้ไหล่กระแทก

จนทำเอาเจ้ามาโฮนถึงกลับกระเด็นไปอีกทาง 

ก่อนเธอจะหันมาทิ้งคำพูด

 "เอาท่านลินคอห์นมาขู่ข้าเหรอ เจ้าลืมไปแล้วจริงๆเหรอว่าข้าเป็นใคร หึๆ"

"เอ้า เฮ้ย แต่งตัวจะไปไหนว่ะ"

 เสียงไอ้ตุ๋นร้องดังลั่นบ้านเมื่อเห็นภาพเพื่อนรักของมัน

ลุกขึ้นมาแต่งเนื้อแต่งตัวเตรียมตัวออกไปข้างนอกแบบนี้

"กูจะแวะไปหาพี่แพร" นายอาร์ตตอบเสียงเรียบ แต่คนฟังนี่ดิ

 ถึงกับร้องเสียงสูงอย่างไม่เชื่อหู

"เฮ้ยๆๆๆๆ มึงว่าไรน่ะ แล้วเมียมึงว่าไง เขายอมให้มึงไปง่ายๆงี้น่ะเหรอ"

"วิเวียนอยู่ข้างล่าง กูไม่ได้บอกเขา ..... เรื่องนี้ยังไงก็กูต้องไปว่ะ

 อีกไม่นานกูต้องไปโลกโน้นแล้ว กูไม่อยากไปแบบมีห่วง"

 ได้ยินคำตอบแบบนี้ ไอ้ตุ๋นก็ได้แต่พยักหน้าช้าๆ

 ตอนนี้เพื่อนรักมันรู้สึกยังไงมันเข้าใจดี

"เออ กูเข้าใจ ....... เออ มึง เอางี้ดิ

 เดี๋ยวกูจะเอารถออกไปพอดี

 เดี๋ยวมึงไปกับกูก่อน แล้วค่อยไปต่อรถเอา"

 ไอ้ตุ๋นตอบพร้อมชูกุญแจขึ้นมา

 มันเองก็แต่งตัวเตรียมไปข้างนอกเหมือนกัน

"อือหืออออ รถคันนี้ นัดเด็กไว้เหรอมึง" 

นายอาร์ตเอ่ยแซวทันที เขาจำได้ว่านั่นมันรถ BMW

 สุดหรูของพ่อไอ้ตุ๋นมัน รถคันนี้มันมีประวัติ

 ถ้าลองสาวคนไหนได้นั่งแล้วเสร็จไอ้ตุ๋นมันทุกราย

"เออ .... ไม่ต้องแซวเลยมึง รีบไปดีกว่าเดี๋ยวแม่มึงมาก็ไม่ได้ไปกันพอดี"

หลังจากเอาเพื่อนไปปล่อยแล้ว ไอ้ตุ๋นก็มุ่งหน้าไปที่มหาลัยทันที 

ตอนนี้ใจมันลอยไปถึงที่หมายก่อนแล้ว 

เท้ามันก็เลยเผลอเหยียบซะเต็มที่

 เล่นเอาไอ้ตุ๋นเกือบจะเสยรถคันอื่นตั้งหลายที แต่มันก็คุ้ม

 เพราะทำให้มันมาถึงที่หมายเร็วกว่าเดิมเยอะ ทันที่เข้ามาในมหาลัย

 มันก็ขับพุ่งไปที่ตึกห้องสมุดทันที

"น้องแหวนจ๊ะ ตอนนี้อยู่ที่ไหนเหรอ 

พี่ขับมาจอดที่หน้าห้องสมุดแล้วเนี่ย"

 มันโทรถามทันที

"ค่า ......... ตอนนี้แหวนอยู่ข้างใน พี่ตุ๋นรอนั่นแหละ 

แหวนเสร็จแล้ว กำลังจะออก"

 เสียงหวานๆของน้องแหวนตอบกลับมา แหม

 แค่เสียงก็เล่นเอามันควยลุกซะแล้ว

ไม่กี่อึดใจนัก หญิงสาวที่มันเฝ้ารอก็ออกมา

 ทันที่มันเห็นเธอนั้นมันก็รู้ได้ทันทีว่า

ที่มันอุตส่าห์เฉียดตายมาเนี่ยมันช่างคุ้มค่าเหลือเกิน

 เธออยู่ในชุดกระโปรงสั้นสีขาวสะอาด 

อวดเรียวขาขาวสวยสะดุดตา ตัดกับเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีดำฟิตเปรี๊ยะ

 ที่รัดหน้าอกคู่งามจนชูชันดูสวยเด่นสะดุดตา

 เล่นเอาไอ้ตุ๋นที่นั่งอยู่ในรถถึงกลับกลืนน้ำลายดังเฮือก

 แต่นี่ไม่ใช่เวลามาตะลึง มันรีบคว้าช่อดอกไม้ลงจากรถทันที 

ใช่แล้ว นัดเดททั้งทีมันต้องทำคะแนนซะหน่อย

"กุหลาบขาวสำหรับคนสวยๆจ๊ะ"

 ไอ้ตุ๋นยิ้มหวานพร้อมกับส่งช่อกุหลาบแสนงามให้หญิงสาวตรงหน้า

 ช่อดอกไม้สวยๆแบบนี้ไม่ว่าสาวคนไหนมาเห็นก็ต้องดีใจแน่ๆ .........

 แต่ไม่ใช่กับเธอ น้องแหวนของมันแทนที่จะรับช่อดอกไม้ไป

 เธอกลับยืนนิ่งราวกับต้องมนต์ซะอย่างนั้น

'ฮือ ๆๆๆๆ ข้าก็แค่ ... ข้าก็แค่ มาหาดอกกุหลาบ'

.

.

"น้องแหวนๆๆ เป็นอะไรหรือเปล่า"

 ไอ้ตุ๋นร้องเรียกเป็นการใหญ่ เวรละสิ ทำไมอยู่ๆน้องแหวนนิ่งไปเลยเนี่ย

 หรือน้องแหวนไม่ชอบดอกกุหลาบว่ะ

"แหวนไม่เป็นอะไรหรอกค่า แค่มึนๆนิดหน่อย อุย ...... ดอกไม้สวยจัง"

 แวมไพร์สาวฉีกยิ้มหวานตอบ 

พร้อมกับเอื้อมมือไปรับช่อดอกไม้มาอย่างทะนุถนอม

 เพราะได้เห็นกุหลาบขาวที่ไม่ได้เห็นมานานละมั้ง

 ความทรงจำเก่าๆก็เลยผลุดขึ้นมา

"แล้วไป พี่ก็นึกว่าน้องแหวนไปโดนใครเขาวางยามาซะอีก"

 ไอ้ตุ๋นพูดหยอกล้อหวังทำคะแนนต่อทันที

 ก่อนจะพาหญิงสาวไปนั่งที่รถ จากนั้นก็ขับออกไปอย่างรวดเร็ว

ระหว่างอยู่ในรถ ไอ้ตุ๋นก็สังเกตเห็นความผิดปกติบางอย่าง 

น้องแหวนของมันพูดน้อยลงกว่าเดิมอย่างเห็นได้ชัด 

เธอเอาแต่จ้องมองช่อกุหลาบในมือ

พร้อมกับทำหน้าราวกับกำลังคิดอะไรอยู่ 

จนกระทั่งรถติดไฟแดงพอดี มันจึงใช้จังหวะนี้เอ่ยถาม

"น้องแหวน คิดอะไรอยู่เหรอครับ"

แต่เธอก็ไม่ตอบอะไร ได้แต่หันมายิ้มหวานๆให้แทน นั่นสิ

 เธอคิดอะไรอยู่น่ะ คิดถึงเรื่องเก่าๆที่ผ่านมาเนิ่นนานแบบนั้นอยู่ทำไม 

แวมไพร์สาวค่อยๆหลับตาลงช้าๆ 'ทำเรื่องนี้ให้มันจบๆไปดีกว่า'

พริบตานั้นเธอก็ลืมตาขึ้น พร้อมๆกับไอมาน่าที่แผ่กระจายออกจากร่าง

 แค่พริบตาเดียวไอมาน่าก็ลอยฟุ้งเต็มรถ

 พลังมาน่านั้นยิ่งอยู่ในพื้นที่แคบเท่าไหร่

 อานุภาพก็จะยิ่งรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น

 เมื่อเธอหันไปมองชายหนุ่มอีกครั้ง 

ก็ต้องเห็นเขาหน้าแดงก่ำเพราะความเงี่ยน

 ท่อนเอ็นก็แข็งปูดจนแทบทะลุกางเกงออกมา

 เรียกว่าตกอยู่ใต้พลังของเธอโดยสมบูรณ์

"อุยยยย เป็นเหี้ยไรว่ะกู ทำไมอยู่ๆก็เงี่ยนมาแบบนี้ว่ะ"

 ไอ้ตุ๋นบ่นลั่นในใจพร้อมๆกับบิดกายไปมา

เพื่อว่ามันจะบรรเทาความเงี่ยนลงบ้าง แต่มันก็ไม่ช่วยอะไรเลย

 แถมยิ่งมีหญิงสาวสุดเซ็กซี่มานั่งโชว์เรียวคู่สวย

 ยิ่งทำให้อารมณ์ของมันกระเจิงไปไม่เป็นท่า

 ภาพพจน์ของมันที่อุตส่าห์ปั้นแต่งให้ดูเป็นสุภาพบุรุษเต็ม

 ตอนนี้ไม่เหลือแล้ว

 กลายเป็นไอ้บ้ากามที่อยากจับเธอมาเย็ดให้หายอยาก

"มองอยู่นั่นแหละ พี่ตุ๋น"

 เสียงหวานๆสุดเซ็กส์ซี่ของหญิงสาวเอ่ยอย่างเย้ายวน

 หญิงสาวไม่เพียงถอยหนีจากสายตาหื่นกระหายคู่นั้น

 เธอยังจับมือไอ้ตุ๋นมาวางทาบบนต้นขาขาวๆของเธอ 

ไอ้ตุ๋นเองก็ไม่รอช้า มันใช้มือสากๆของมันลูบไล้ไปมาทันที

"ซี๊ดดดดด" หญิงสาวครางอย่างสุดเสียว

 เมื่อไอ้ตุ๋นเปลี่ยนเป้าหมายต้นขาขาวๆอวบอิ่ม

 มาเป็นเนินหีสีชมพูสะอาดตา หลังจากลูบไล้ไปมาๆอยู่ชั่วครู่

 ไอ้ตุ๋นก็จัดแจงแหย่นิ้วเข้าไปในร่องเสียวทันที

 นิ้วที่ใหญ่โตแข็งแรงทั้งสองนิ้วเข้าไปคับแน่นในร่องสวาท 

ไม่แค่นั้น มันยังจู่โจมจุดเสียวภายใน

 เล่นเอาแวมไพร์สาวผู้เจนจัดในเกมส์กามถึงกับสะดุ้งโหยง

 พร้อมกับร้องครางดังลั่นกว่าเดิม

"อ๊างงงงงส์ อย่างนั้นแหละ อือออออ ทำแรงๆเลย"

แต่แล้วไอ้ตุ๋นก็เล้าโลมเธอไม่ได้นาน เมื่อไฟเขียวแดงแว๊บขึ้นมา

 มันจึงต้องถอนมือออกเพื่อมาช่วยประครองรถ เล่นเอาแวมไพร์สาวต้องบ่นอุบมานิดหน่อยที่โดนขัดความสุขแบบนี้

 แต่ไอ้ตุ๋นนี่ดิ .... มันกลับหน้าเครียดกว่าเดิมขึ้นมาซะอย่างนั้น

"น้องแหวน ..... พี่ขอโทษ" เสียงหงอยๆอย่างรู้สึกผิด

"หืม ........ มาขอโทษแหวนทำไม แหวนไม่ได้โกรธพี่ซะหน่อย"

"พี่ฉวยโอกาสกับน้องแหวน" เสียงของมันยังสำนึกผิดไม่หาย