"ต้องมีไรที่ไม่ปกติ เล่ามาเลยโอ๋"

   "แกมันรู้มากอ่ะ แกว่า ไอ้เอ็มเปลี่ยนไปมั๊ย"

   "เปลี่ยนไป??? อืมมม์ ไม่นี่ ก็เห็นปกติเหมือนเดิม"

   "ไม่ปกติหรอก วันๆมีแต่โทรหาคนชื่อเจน"

   ผมถึงขั้นขนลุกเลยทีเดียว เฮ้ย..ไรวะ...

  จิตใจที่ดีงามของผมบอกว่า

 ไอ้เอ็มมันกำลังช่วยตามหาเจนให้ผมตามคำสัญญา

  แต่จิตใจอันชั่วร้ายกำลังบอกผมว่าไอ้เอ็ม

จะแทงข้างหลังผมทะลุหัวใจ โอ๋ไม่รู้จักเจน จึงไม่รู้ว่าเจนคือใคร

   "อ๋อ.. เจนคือเพื่อนเราสองคน สมัย ม 6

   แล้วเราติดต่อมันไม่ได้อีก เลยบอกว่าช่วยกันหาเจน

  เพราะรู้ว่าเจนเรียนที่เดียวกันแต่ไม่รู้คณะไหน ไม่มีไรหรอกม้าง"

   "เหรอ...เอ็มไม่เคยเล่าไรเลยอ่ะ

  ขนาดนั่งคุยกะเราอยู่ลุกขึ้นไปรับโทรศัพท์เจนด้วยเนี่ยนะ"

   "ห๊า มันมีเบอร์โทรเจนได้ไงอ่ะ ก็มันเพิ่งบอกว่าไม่มีเลย

  ถึงตามหาตัวกันอยู่เนี่ย"

   "ไม่ใช่ทีเดียวนะ หลายทีแล้วก้อง ไอ้เอ็มมันต้องแอบคบใครแน่นอน..."

   คบใครก็ได้ แต่คบคนชื่อเจนไม่ได้สิโอ๋ ไอ้เอ็มทำงี้ได้ไงวะ 

   "มีวันนึงนะ ไอ้เอ็มถึงกะมาบอกเราว่า

  โอ๋...วันนี้เราไปหาเจนนะ คือชั้นยืนตัวเย็นเลยอ่ะ"

   "แกเคยถามมั๊ยอ่ะ เจนคือใคร"

   "ถามไรวะ ต่อหน้าแฟน พูดชื่อผู้หญิงคนอื่นเนี่ยนะ

  แล้วยังมีหน้ามาขอชั้น "ไปหาเจน" ด้วย ชั้นนั่งเหวอเลย"

   "อ้าว แกก็ถามมันดิ เจนไหน..."

   ผมกำลังชั่งใจ ว่าผมควรบอกโอ๋มันดีมั๊ยว่า

 เจนคือคนที่ผมติดตามอยู่ คนที่ผมรักและคิดถึงเสมอไม่แพ้ซาย่า

   เก๋เคยเตือนผมว่า ผมไม่น่าทำงี้กะพี่เจนนะ ไม่ค่อยแฟร์

  มีสาวญี่ปุ่นด้วยมีพี่เจนด้วย มันจะดีเหรอ

  จะว่าไปผมชอบไอ้เจนก่อนซาย่าซะอีก

  แต่เจนมาทิ้งให้ผมเหงา แล้วซาย่าเข้ามาเวลานั้นพอดีเลย

  ผมยังไม่สามารถตัดใจจากเจนได้ แต่ก็รักซาย่ามาก

  ผมหวังว่าวันหนึ่ง...เวลาคงแก้ปัญหาให้ผมได้

   "เราเลยบอกเลิกมัน...."

   "เฮ้ย แก...บ้ากันไปใหญ่แล้ว" ผมโวยวายใส่ไอ้โอ๋

   "ไม่รู้อ่ะ มีความรู้สึกไอ้เอ็มมันไม่จริงใจกะเรา พอเราบอกเลิกนะ

  มันโกรธเราใหญ่เลย หาว่าไม่ฟังเหตุผล"

   "อ้าว แล้วเชี่ยเอ็มมันบอกมั๊ยอ่ะ เจนเป็นใคร"

   "มันอ้างว่าเป็นเพื่อนก้อง เพื่อนก้อง...แล้วเอ็มไปยุ่งอะไรอ่ะ

  ก็ให้ก้องไปหาดิ"

   "ม่ายๆๆๆๆ เจนเป็นเพื่อนเราสองคนเลย"

   "แล้วไงอ่ะ ก็ไอ้เอ็มมันมีโอ๋แล้วนะ แต่มันยังจะ "ไปหาเจน"

  โอ๋ยอมมันทุกอย่างเลยนะ มันยังทำแบบนี้อีก"

   แล้วโอ๋ก็น้ำตาไหล โอ๊ย..กูจะตายเพราะน้ำตาผู้หญิงนี่หละ

  โอ๋ไม่ได้ร้องไห้ธรรมดา แต่แบบว่าบึ้มเลย 

 น้ำตาน้ำมูกน้ำลายไหลหมด ผมทนไม่ได้ที่จะเห็นผู้หญิงร้องไห้

  ผมลุกขึ้นแล้วไปกอดไอ้โอ๋มัน มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดแน่นอนถ้า "เจน"

 หมายถึง "เจน" ที่ผมอยากเจอ แต่ถ้าเจนเป็นเจนอื่น

  ผมก็คงต้องถีบไอ้เหี้ยเอ็มหละ

   "ใจเย็นโอ๋ แก เชื่อเรานะ ก้องว่าเจนคือเพื่อนของเอ็มและก้อง

   มันอาจจะช่วยก้องตามหาอยู่"

   "ก้อง....แล้วก้องทำไมไม่ตามหาเอง ทำไมไอ้เอ็มต้องออกหน้าล่ะ"

   เออ จริงแฮะ ทำไมกูไม่ตามหาเองล่ะ

  แล้วทำไมไอ้เอ็มออกหน้าออกตาขนาดนั้นล่ะ

  ตอนนี้ความคิดส่วนชั่วร้ายเริ่มบอกผมว่าไอ้เอ็มไม่น่าไว้วางใจ

  แต่พอผมไม่ตอบ เจนก็ร้องไห้สะอึกสะอื้น

  ประหนึ่งว่าสิ่งที่เธอคิดถูกต้องแล้ว

   "ยังมีที่วุ่นวายกว่านั้นด้วย"

   "อะไรอีก..."

   "พี่หมอเทพ ขอโอ๋เป็นแฟน"

   ผมแทบหงายหลัง

  พี่หมอเทพคือคนที่ต่อเส้นเลือดให้ไอ้โอ๋ที่เราไปเจอวันนี้แหละ

  กล้ามากๆ รู้งี้แสดงตัวเป็นแฟนดีกว่า

   "อ้าว แล้วแกไปตอบรับพี่หมอเค้าเหรอ"

   "เปล่า แต่ตั้งแต่เกิดเหตุวันนั้น พี่หมอโทรมาหาเราตลอด

  เรารู้เลย....โทรมาจีบเรา ชวนไปกินข้าวหลายครั้งแล้ว

 วันนี้ก็นัดเรา บอกให้มาคนเดียวก็ได้ โอ๋ไม่แน่ใจ

 เลยชวนก้องไปไง โคตรอึดอัดเลย"

   "เออ....แล้วไมไม่ชวนเอ็ม"

   "โกรธมันแล้ว..."

   น้ำเสียงไม่ใช่โกรธ น้ำเสียงแบบนี้เรียกว่างอน

   "แล้วโอ๋ว่าไงอ่ะ"

   "เราชอบคนอื่น..."

   "ใครอีกหละวะ มึงนี่..วุ่นวายชิบหาย"

   "ก็.....ก้องไง..."

   ผมถึงกับผงะในคำพูดของมัน กระเด็นถอยหลังไปสามก้าว

  เบิ่งตาโตจ้องมองไอ้โอ๋อย่างไม่เชื่อในคำพูดของมัน

  นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่มันสารภาพกะผม  

แม้ผมสนิทกะมัน ชอบมัน แต่คงเป็นแฟนกะโอ๋ไม่ได้

  ผมจะผิดกะไอ้เอ็มมาก ผิดกะเจน และผิดกะซาย่า

  วุ่นวายมากมายหนักเข้าไปอีก

   "เฮ้ย โอ๋ คือ เอ่ออออ...ม่ายได้ดิ แกชอบชั้นเป็นเพื่อนได้

  แต่ชอบเป็นแฟนไม่ได้นะโอ๋ ก็เคยบอกแกแล้วอ่ะ

  ไม่อยากทำลายน้ำใจแกนะ  

แต่ก็ไม่อยากทำลายไอ้เอ็มด้วยเหมือนกัน ชั้นก็ชอบแกนะ

  แต่แกต้องชอบไอ้เอ็ม..."

   ไอ้โอ๋ไม่ได้สนใจอะไร มันดึงผมไปกอดแน่น

  ที่ยิ่งไปกว่านั้นคือมันเริ่มดึงหน้าผมเข้าไปและจูบปากผม

  ไอ้โอ๋ไม่ใช่คนไม่เคยเรื่องแบบนี้จะว่าไปมันระดับแนวหน้ารู้งาน

  และผมเข้าใจสิ่งที่โอ๋ทำอยู่ตอนนี้คือ...

กำลังเชื้อเชิญผมหากผมปล่อยตัวปล่อยใจ ผมคงต้องผิดกะไอ้เอ็ม

  แต่ถ้าผมไม่ทำไร ผมก็ผิดกะผมเองและผิดกะโอ๋ด้วย   

เอาไงดีวะกู...

"ไมอ่ะ ก้องไม่อยากทำกะโอ๋แล้วเหรอ เบื่อโอ๋แล้วดิ"

"เฮ้ย ไม่ใช่ แต่ แกมันยังเป็นแฟนไอ้เอ็ม...."

"ชั้นเลิกกะมันแล้วไง... ชีวิตโอ๋นะ...ก้องอย่าคิดมาก 

 ถ้าเป็นเพื่อนกัน ก็ไม่ต้องคิดไร วันนี้โอ๋ต้องการก้อง  

ก็...ตามใจโอ๋หน่อยแล้วกันนะ"

   เธอคือโอ๋ตัวจริงเสียงจริง สาวมั่นมากของผม

  ผมอ่ะตามใจได้เสมอแหละ แต่เริ่มจะเบื่อเรื่องราวที่ตามมาแล้ว

  อย่างพี่แพรก็เสือกปล่อยตัวปล่อยใจไปเย็ดพี่แพรเข้า

 ผลที่ตามมาถึงกะนอน รพ. แต่เอ๊ะ..เมื่อกี้ไอ้โอ๋ว่าไงนะ

  มันเลิกกะไอ้เอ็มนี่ สัญญาก็โดนฉีกอ่ะดิ 55555 คิดได้แล้ว

 ผมเดินหน้าเต็มตัว โอ๋ดึงผมเดินเข้าไปในห้อง

  ผมตามมันเข้า คืนนี้ฝนตกอีกด้วย ฟ้าฝนเป็นใจให้โอ๋กะผมเหลือเกิน...

   ผมจูบมันหนักหน่วง ผมเองก็คิดถึงไอ้โอ๋ไม่น้อย

  หลังจากสัญญากะไอ้โอ๋ครั้งนั้น ก็หลายเดือนแล้วกว่าจะถึงวันนี้

  แค่ปากเราประกบกันเท่านั้น

  มันก็บอกได้เลยว่าเราคิดถึงกันมากขนาดไหน

  ไอ้เพื่อนหลังสวนของผมมันบอกผ่านปากและลิ้นของมันให้ผมรับรู้

   ไอ้โอ๋มันมีไมตรีกะผมมาก

  ผมกลัวเหลือเกินว่าผมจะเสือกใจอ่อนอีกและทำให้ทุกอย่างพังพินาศ

   "โอ๋...แกคิดดีๆนะเว้ย ชั้น เอ่อ...."

   "เอางี้นะ ก้อง... เราเป็นเพื่อนกัน มีไรกัน ไม่ผูกพันกัน

  แกทำให้ชั้นได้มั๊ย แกไม่ต้องห่วง 

 ตอนนี้ชั้นถือว่าเลิกกะไอ้เอ็มไปแล้ว แกไม่ผิดอะไร"

   สายตาของไอ้โอ๋เยิ้มฉ่ำไปด้วยน้ำตาที่เพิ่งร้องไห้มาเมื่อกี้

  มันมองผมอย่างเว้าวอนราวกับมันจะรู้ว่าผมแพ้สายตาแบบนี้

   ผมจูบมันอีกครั้ง คราวนี้หนักหน่วงรุนแรงเต็มความคิดถึง

  ไอ้โอ๋ถึงกับเซถอยหลังไปจนสะดุดโซฟาล้มลงไปบนนั้น

   "แกมันเพื่อนชั้น ชั้นทำให้แกได้ทุกอย่าง...ไอ้โอ๋"

   ผมพูดก่อนที่จะดึงเสื้อยืดของมันขึ้น

  ไม่มีเสื้อในหรือยกทรงที่ปิดบังนมของไอ้โอ๋เลย

  ผมลงไปสูดดมความหอมของไอ้โอ๋ที่ผมคิดถึงมาหลายเดือน

  ผมไม่อยากเชื่อ ว่าเพื่อนคนนี้เวลาเดินด้วยกัน

 จับมือยังทำไม่ได้ แต่ตอนนี้มันกำลังนอนรอผมเย็ดมันอยู่

   ผมคืบหน้าลงไปถึงกางเกงนอนของมันซึ่งไม่ลำบากเลย

แม้แต่น้อย กางเกงในสีฟ้าของมันก็ไม่ช่วยเหนี่ยวรั้งผมไว้นานนัก

  ผมมาถึงส่วนนั้นของไอ้โอ๋แล้ว ทุกอย่างของโอ๋ยังเหมือนเดิม

  แม้โอ๋จะผ่านผู้ชายมามากมาย แต่มันเป็นคนสะอาด

  ส่วนนั้นของมันมีร่องรอยการใช้งาน

  แต่ไม่ถึงกับสึกหรอหรือเปลี่ยนแปลงมากมาย แต่ช่วงที่ผ่านมา

  ผมไม่รู้ว่าไอ้เอ็มใช้งานโอ๋มากมายแค่ไหน

   "โอ๊ย อู๊ยยยย เสียวก้อง เสียวจัง แกเก่งอ่ะ เลียตรงนั้นให้เราด้วย"

   ผมเงยหน้าขึ้นและยิ้ม ผมพอจะรู้ว่าไอ้เอ็มไม่ชอบจูบ

 ไม่ชอบใช้ลิ้น แต่สำหรับผมแล้ว

 การใช้ลิ้นคือการชิมความหอมหวานของสาวๆ  

ผมเล่นหีไอ้โอ๋ไม่ยั้ง ทั้งลิ้นทั้งนิ้ว เลียไปทั่วๆ

 และนิ้วก็ช่วยบี้แตดไอ้โอ๋ไปด้วย ไอ้โอ๋นอนไม่ติดโซฟา

 บิดตัวตลอดเวลาด้วยความเสียว ผมเงี่ยนมากแล้ว

  ผมมีอารมณ์ตั้งแต่ผมได้เลียนมไอ้โอ๋

  ผมถอดเสื้อผ้าผมออก ปล่อยควยให้แสดงพละกำลังเต็มที่

   ถึงแม้จะเห็นมานับครั้งไม่ถ้วน 

 แต่โอ๋ก็ยังมองจ้องมันตาไม่กระพริบ