ผมยืนคู่กับอาจารย์ได้ยินทุกคำพูด 

   "ผมให้ได้ครับ ของผมกรุ๊ป B ครับ"

   "สงสัยจะไม่ได้นะ น้องผู้หญิงเค้ากรุ๊ป A"

   "ของผมล่ะครับ" พระเอกแม่งโผล่มาพอดี 

 ไอ้เอ็มกระหืดกระหอบเข้ามา บอกว่ามันเลือดกรุ๊ป A

   พี่หมอทั้งหลายยิ้มและรีบพาไอ้เอ็มหายตัวไป

  อาจารย์ขอตัวกลับไปดูนิสิตที่เรียนอยู่และให้ผมเฝ้า "เพื่อน" ไว้   

แล้วคอยโทรบอกอาจารย์ทุกระยะ

   ผมทำตามสั่งตลอดจนตอนนี้ก็ห้าโมงกว่าแล้ว

  ยังไม่มีไอ้เอ็มและไม่มีหมอหรือพยาบาลหรือ

ใครสักคนคนไหนเดินออกมาบอกอะไรผมเลย

  ผมรออีกพักนึงไอ้เอ็มโผล่เข้ามา

   "เชี่ย หายไปตั้งชั่วโมงครึ่ง มึงไปผลิตเลือดหรือไง"

   "เปล่า จริงๆใหเลือดแป๊บเดียว แต่กูเป็นลมไปตอนให้เลือด

  หมอเลยให้กูนอนพัก นอนเพลินไปนิด... ไอ้โอ๋อ่ะ..."

ผมเอาขาถีบขาไอ้เอ็มเบาๆ ทำนองทำโทษนิดหน่อยมากกว่า

"กูคิดว่ามึงแอบไปมีไรกะไอ้โอ๋แล้ว"

"ไอ้เชี่ยมึงแม่ง จะทำได้ไง มันจะตายห่าแล้วเนี่ย.."

เกือบหกโมงครึ่ง พี่หมอก็เดินออกมา

"น้องนี่...ที่มากะเพื่อนผู้หญิงใช้มั๊ย"

เราทั้งสองพยักหน้า

  หมอมองมาที่ผมเห็นเลือดเปื้อนเสื้อก็แน่ใจได้ว่าน่าจะถูกคน

"คืองี้นะ น้องโดนของมีคมบาดเข้าใกล้ข้อมือนิดนึง

  แต่ที่แย่คือมันแทงเข้าทะลุเส้นเลือดดำ

  พี่หมอเอกซ์เรย์ดูแล้ว

 เป็นชิ้นเหล็กนิดเดียวประมาณใบคัทเตอร์ช่องนึงเล็กๆ

  แต่พี่หมอต้องผ่าแขนน้องเค้านะ เอาเหล็กออกมาแล้ว

 ต่อเส้นเสือดให้ ส่วนอื่นไม่มีเสียหายนะ

  ทีนี้คงต้องนอนให้เลือดและพักฟื้น จริงๆ

 พี่อยากขอเลือดไว้อีกถุง สำรองไว้ แต่ตอนนี้ใช้เลือดของน้องคนนี้อยู่"

"พี่หมอครับ ผมให้เลือดไอ้โอ๋ได้มั๊ย" 

"เฮ้ย ไม่ได้ดิ ของน้องมัน B ไม่เข้ากัน"

ผมไม่เข้าใจหรอกว่าเข้ากันได้หรือไม่ได้

  ผมคิดว่าเลือดมันก็คือเลือด....หรือเปล่า??

"พี่หมอเอาของผมไปเพิ่มได้นะครับ" ไอ้เอ็มเสนอตัว

"ไม่ได้แล้วน้อง ของน้องให้ได้ครั้งเดียว มากกว่านี้

 น้องจะไม่ไหวเอา...เอาเหอะ ถ้ามีใครอาสา โทรบอกพี่นะ ไม่รีบ

  ถึงตอนนี้พี่ว่าน่าจะพอ แต่ถ้าต้องการแล้วไม่มี

  พี่อาจต้องไปเอาเลือดกาชาด สองคนกลับไปก่อน

  พรุ่งนี้มาเยี่ยมได้ ตอนนี้น้องโอ๋เค้าสลบอยู่นะ

  คงเรียบร้อยดี เอ็น กระดูก ไม่มีปัญหาอะไร...โชคดีจริงๆ"

ผมโทรรายงานอาจารย์ทันที

  แล้วผมกะไอ้เอ็มก็เดินกลับคณะเพื่อมาเอาของ เกือบทุ่มแล้ว 

"เชี่ยเอ็ม...เป็นไง

  มึงกะโอ๋เป็นแฟนถูกต้องตามกฎหมายหรือยัง...จดทะเบียนแล้วยังมึง..."

"เออ โอ๋มัน...ไม่รู้ดิ ไม่เห็นมันบอกไรเลย กูขอมันเป็นแฟน

  มันก็ยิ้มบอกว่าจะเอาไปคิด ห่าไรไม่รู้เนี่ย จนแม่งจะสอบไฟนอลแล้ว

   แต่มันก็ไปไหนมาไหนกะกูราวเป็นแฟนกันนะ

 แต่มันไม่รับกูเป็นแฟนซะที"

"เออ แปลกเนอะ.... กูเห็นมึงสองคนยังคิดว่าจบแล้วซะอีก..."

"แต่กูทำตามสัญญานะ กูไปสืบเรื่องไอ้เจนมาให้มึง

   ได้ยินว่ามันอยู่นิเทศนะ มึงลองไปหาดู แต่ไม่ต้องพยายามโทร

  เบอร์โทรไอ้เจนมันเปลี่ยนไปแล้ว

  แล้วก็ไม่ต้องถามกูว่าบ้านมันอยู่ไหน ถ้ารู้....กูไปหานานแล้ว"

"เออ ขอบใจว่ะ...."

   วันรุ่งขึ้น ผมเรียนเสร็จแค่ครึ่งวัน ช่วงบ่ายไอ้เอ็มชวนไปเยี่ยมโอ๋

   ไอ้โอ๋หลับตอนพวกเราไปถึง ไม่น่าเชื่อเลย เมื่อเดือนที่แล้ว

 ผมนอนเตียง...ไอ้โอ๋ยืน แต่วันนี้...ไอ้โอ๋นอนเตียง และผมยืนข้างๆ

   ผมอยากลงไปกอดมันจัง แต่เจ้าของไอ้โอ๋มันยืนอยู่

  ผมว่าไอ้เอ็มก็อยากทำแบบผม

  แต่ผมเสือกยืนอยู่เหมือนกันไอ้เอ็มจับมือโอ๋ขึ้นมา มันปลุกโอ๋ให้ตื่นขึ้น

   "เออ กูรู้...มึงจะพูดไร ไม่เป็นไรหรอก

  มึงเกลียดหน้ากูก็บอกดีๆ อย่าฆ่าตัวตาย กูไปให้พ้นหน้ามึงเองได้"

   ผมพูดให้ไอ้โอ๋เชิงขบขัน ไอ้โอ๋ยิ้ม 

   "อ้อ เสื้อกูที่เปื้อนเลือดมึงอ่ะ ซักไม่ออกด้วยนะ

  มึงควรซื้อให้กูใหม่ด้วย 5555"

   "โอ๋กินข้าวได้มั๊ย" ไอ้เอ็มเอ่ยปากถามโอ๋อย่างอ่อนหวานผิดปกติ

   เป็นแฟนมันต้องถามกันแบบนี้แหละเอ็ม มึงทำถูกแล้ว

  เป็นคำถามที่ดีมาก เพราะมือโอ๋ติดเฝือก และน่าจะขยับลำบาก 

   "ยังเลย ต้องกินมือซ้าย ลำบาก..."

   "เออ งั้นมา เดี๋ยวป้อนให้..."

   "เอาหละ งั้นกูไปก่อน ไว้ช่วงเย็นกูมาป้อนแทน"

   "อ๋อ...มึงไปไหนไปเลย กูจัดการแฟนกูเองได้"

   เชี่ยเอ็ม..มันกีดกันผมเห็นๆ

  แต่ผมก็ควรปล่อยให้มันสองคนคุยกันมั่ง

  ผมโบกมือบ้ายบายไอ้โอ๋ ก่อนตรงดิ่งไปนิเทศ ที่คณะนั้น

  ผมเจอเด็กนิเทศหลายคน พี่ปี 4 นิเทศคนแรก

 เค้าบอกไม่รู้จักเจนปี 1 มาถามอีกคนเป็นปี 1 เค้าก็บอกว่ามีสามเจน

  ผมก็บรรยายหน้าตาไอ้เจน

  แต่เจนมันเป็นผู้หญิงมาตรฐานที่น่ารักกว่าปกติ 

 เพื่อนนิเทศเลยบอกว่า ที่ผมเล่ามา ทั้งสามคนเป็นแบบนั้นเลย 

  เพื่อนปี 1 บอกผมว่า ให้มารอที่หน้าห้องเชียร์ วันนี้ ปี 1 ต้องเข้าเชียร์

   และผมก็เจอเจนทั้งสามคน

  แต่สามคนนั้นไม่ใช่ "เจน" ไอ้เชี่ยเอ็ม ข่าวแม่งมั่วมาก....

   จากนั้น ผมไปเยี่ยมโอ๋ทุกวัน

  แต่ไปพร้อมกับไอ้เอ็มเสมอและก็เจอแม่โอ๋ทุกวัน

  แม่โอ๋รู้จักผมในฐานะคนที่พามาส่ง รพ

  รู้จักไอ้เอ็มในฐานะเพื่อนชายแสนสนิทของโอ๋  

 ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ วันจันทร์ต่อมาไอ้โอ๋มาเรียนตามปกติ

  ที่มือมันมีแค่ผ้าพันไว้ มีสายโยงแขวนไว้ที่คอ

  วันนี้โอ๋นั่งเก้าอี้ตัวเดิมแต่ไม่มีไอ้เอ็ม

  ผมก็เดินเข้าไปหาโอ๋และผลักหัวมันอย่างแรงเหมือนเดิม

   "โอ๊ย....ไอ้เชี่ยก้อง กูคอหักตายแล้วมึงจะทำไงวะ แม่งเล่นซะแรง"

   "กูก็ไปงานศพมึงไง... มานั่งทำไรวะ จะไม่เข้าเรียนเหรอ"

   "อ้าว มึงไปโลกไหนมา อาจารย์เค้างดวันนี้​

  เค้าเอาช่างมาตรวจเครื่องมือที่พวกเราใช้ทั้งหมด

  จะว่าไปวันนั้นแม่งโชคดีนะที่มันไม่ไปโดนคนอื่น"

   "มึงเป็นฮีโร่ รับเคราะห์แทนเพื่อน...ว่างั้น..."

   ไอ้โอ๋ยิ้มและยักคิ้วแทนคำตอบ มันน่ารักจริงๆ 

 ผมอยากกอดมันจัง แต่....

   "ไอ้เชี่ยเอ็มอ่ะ"

   "ของมันเรียน เพราะห้องมันตรวจไปแล้ว"

   "อ้าว..แล้วเอาไง มานั่งทำไร"

   "ก็ว่าจะรอเอ็ม"

   โห ผมตัวเย็นเลย ไอ้เอ็มใกล้ชนะผมแล้ว   

   "ก้องมาก่อน ใช้แทนไอ้เอ็มได้มั๊ยอ่ะ..."

   ไอ้โอ๋ค้อน ก่อนจะพูดว่า

   "ใช้แทนได้ดิ ไปเลย.....ไปกัน..."

   ไม่ได้พูดเฉยๆ มันลุกหยิบกระเป๋าและเอามือซ้ายดึงข้อมือผมไป

  เฮ้ย..แม่งไอ้โอ๋มึงเอาจริงดิ ไม่ได้เตรียมตัวเลยวันนี้

   "ดีเลยไปหาหมอกัน เค้านัดบ่ายนี้ แต่ตอนแรกคิดว่าเรียน

  เลยขอเลื่อนพี่หมอเค้าเป็นเย็น"

   "แล้วไปตอนนี้ได้เหรอ..."

   "ไปก่อน..."

   พี่หมออุตส่าห์มาดูให้โอ๋ พร้อมทั้งชมว่าดูแลแผลดีมาก

  ไม่มีหนองและไม่อักเสบใดๆ น่าจะหายเร็วๆนี้

  ผมพาไอ้โอ๋ไปกินขนมกะไอติม และคุยกันแบบเพื่อนที่สนิทสนม

  ก่อนมาส่งคืนไอ้เอ็มที่เดิม

   "วันเสาร์นี้ ไปหานะ...ลอกงาน"

   "เอาดิ ที่ไหน มาคณะมั๊ย"

   "เออ...เดี๋ยวนัดกัน"

   สถานที่นัดกลายเป็นคอนโดผมเอง โอ๋แอบมาโดยที่ไอ้เอ็มไม่รู้

  เธอมาถึงตั้งแต่ 8 โมง ผมยังใส่กางเกงนอนอยู่เลย 

   "แม่มาส่ง เดี๋ยวจะกลับแล้วแม่จะมารับ"

   "แม่รู้เป่าว่าอยู่กะเราสองคน"

   "แม่รู้ว่าอยู่สามคน..."

   เช้าๆก็เป็นธรรมชาติของผมที่ส่วนนั้นจะแข็งขันอวบอ้วน

 จนโอ๋เองก็คงสังเกตได้ กางเกงนอนของผมก็ผ้าสีขาว

  มองเห็นกางเกงในได้เลย

  ผมไม่ได้โชว์ใคร เพราะคอนโดผมไม่มีใครอยู่

  และผมไม่คิดว่าโอ๋จะมาหาเช้ามากขนาดนี้

   "ก้อง แกไปอาบน้ำก่อนมั๊ยอ่ะ"

   "แกอาบด้วยมั๊ยอ่ะ..."

   "ไอ้ทุเรศ จะฟันชั้นอีกหละ ไม่เอา..ไปๆ"

   ผมอาบน้ำเสร็จก็มาชวนโอ๋กินข้าว

  แต่ดูเหมือนโอ๋รีบร้อนจัง ขอเลคเชอร์ผมไปทุกเล่มและก็ถ่ายรูปเอา

 เพราะว่าเธอเขียนไม่ได้ถนัด แค่ถ่ายรูป....โอ๋มันยังทำได้ลำบากเลย

"โอ๋ แกรู้มั๊ย วันนั้น..คนที่ให้เลือดแก คือไอ้เอ็มนะ..."

   โอ๋ยืนนิ่งตัวแข็ง เหมือนโดนสาป 

   "จริงๆ เลือดของก้องกรุ๊ปบี ไอ้เอ็มกรุ๊ปเอ มันเลยให้เลือดโอ๋ได้"

   โอ๋ยังเงียบไม่พูด ยืนนิ่ง ก้มหน้า

   ไม่ถ่ายรูปสมุดเลคเชอร์ของผม

   ส่วนผมยังคงยัดขนมปังและไส้กรอกกินราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

   "คิดว่าก้องให้เลือดเราซะอีก..."

   "ม่ายยย.... เลือดไอ้เอ็ม คือทีแรกก็จะให้ แต่หมอบอกไม่ได้

  ไม่เชื่อถามอาจารย์ประพันธ์ดูแล้วกัน..."

   "อืมมม์..."

   "ทำไมถึงคิดว่าเป็นเลือดเรา

  ช่วงหลังมีอารมณ์ทางเพศมากขึ้นเหรอ 55555"

   "ไอ้บ้ากาม..."