NC กินหอยในครัว...

แดดบ่ายยังแรงอยู่ แต่ลมเย็นๆ พัดผ่านใต้ถุนบ้าน ทำให้ในครัวบ้านกำนันตุ้มยังพอมีเงาร่มให้หายเหนื่อย

"แตง" นั่งอยู่บนม้าหินหน้าครก ใส่เสื้อกล้ามตัวบางที่ไม่ได้ใส่ชั้นใน และผ้าถุงลายดอกที่มันเปียกๆ ติดเนื้อเพราะเพิ่งอาบน้ำเสร็จ

กลิ่นหอมของสบู่ยังไม่ทันจาง กลิ่นปลาร้าก็เริ่มโชยจากครกที่เธอตำอยู่

เธอใช้สากตำปลาร้าอย่างไม่รีบร้อน

แต่ในหัวกลับไม่คิดถึงรสชาติ…

เธอกำลังคิดถึงท่อนลำของพี่ตุ้มที่เมื่อวานเพิ่งอัดเธอจนน้ำทะลักร่อง…

“ซี้ด…เมื่อไหร่มันจะมาอีกนะ อยากโดนเย..ข้างครกนี่แหละ จะให้พี่เขาแทงจนน้ำปลาร้ากระเด็นเลย…”

แตงหัวเราะเบาๆ กับตัวเอง แล้วก้มลงตำปลาร้าต่อ

แต่จังหวะนั้นเอง... เสียงฝีเท้าหนักๆ ก็ดังขึ้นจากข้างหลัง

เธอชะงักมือ ไม่ต้องหันก็รู้ว่าใครมา

“หอมว่ะ… ไม่รู้ปลาร้าหรือ.ห.มึงกันแน่ อีแตง…”

เสียงทุ้มต่ำกระซิบใกล้ๆ หู

เธอยิ้มกว้าง หันไปมองพี่ตุ้มที่ยืนอยู่ในกางเกงขาสั้นตัวเดียว ไม่ใส่เสื้อ กล้ามแน่นๆ กับเหงื่อที่ไหลตามแผงอก ทำให้เธอรู้เลยว่า…

**“ของกำลังแข็ง”**

“ถ้ามาพูดแบบนี้ แปลว่าอยากกินทั้งปลาร้าและ.ห.หนูใช่มั้ยคะพี่…”

“เออ ไปประชุมในอำเภอมาเบื่อฉิบหาย ขอ..ห..มึงให้กูดูดแก้เบื่อหน่อย…”

ยังไม่ทันจะได้หยิบตะหลิวอะไรเลย พี่ตุ้มคว้าเอวเธอไว้แล้วดันเธอลงกับพื้นกระเบื้องหน้าครก

ผ้าถุงถลกขึ้นทันที ปากร่องยังเปียกและแฉะ

มือพี่ตุ้มไม่รอช้า เอานิ้วแหวกกลีบออกแล้วเอาหน้าเข้าไปซุก!

“อื๊ออออออออออ!! พี่!! อย่าดูดตรงนั้น…อ๊าาาาาา!!”

แตงกรีดร้องลั่นครัว ร่างกระตุก มือขยุ้มผมพี่ตุ้มแน่น

ลิ้นเขาตวัดอย่างรัวราวกับหิวโหย มือก็จับขาเธอถ่างออกกว้าง

ปลาร้าถูกเตะกระเด็นกลิ้งออกไปทางบันได แต่ตอนนี้ไม่มีใครสนใจมันแล้ว

“อีแตง! กลีบ.ห.มึงแม่งหวานฉิบหาย! กูจะเลียให้กลีบแหกเลย!”

“ซี้ดดดด…แตก…แตกแล้วววว…หนูน้ำแตกแล้วพี่!!!”

น้ำเสียวพุ่งใส่หน้ากำนันตุ้ม เขาเลียไม่หยุดแม้จะโดนฉีดใส่หน้า

แตงสั่นรัว เหมือนโดนไฟช็อต แต่ยังไม่จบ…

พี่ตุ้มลุกขึ้น ถอดกางเกงขาสั้นออก แล้วควัก..ค..ออกมา เต็มลำ เต็มมือ ขาว ยาว ใหญ่ พาดมาถึงสะดือ

“กูจะเย..มึงข้างครกนี่แหละ จะให้.ห.มึงจำกลิ่นปลาร้าไปจนตาย!”

เขายกขาเธอขึ้นพาดกับขอบม้าหิน แล้วเสียบเข้าไปสุดลำในจังหวะเดียว

“พั่บ!!!”

“อ๊ากกกกกก!!! พี่!! สุดลำเลย!! ทะลุไปถึงคอหอยแล้ววววววว!!”

เธอครางสุดเสียง หัวสั่นตามแรงกระแทก

ตุ้มซอยไม่หยุด เสียงเนื้อกระแทกเนื้อดังก้องไปทั้งครัว

เสียงครกกระทบพื้น เสียงจานหล่น เสียงปลาร้าหก — ทุกอย่างไร้ความหมายเมื่ออยู่ใต้แรงเงี่ยxของพี่กำนัน

“ซี้ดดดด…ห.มึงแม่งแน่นเหมือนเดิมเลยอีแตง!! กูจะเย..ให้บานไปเลย!!!”

“เอาเลยพี่!! เย..หนูให้เยี่ยวราดเลย!!! หนูจะเป็นของพี่คนเดียววววววว!!”

มือเธอจิกกระเบื้องแน่น ร้องเสียงหลงทุกจังหวะที่โดนซอย

“ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!!”

“อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!! แตกแล้วววววววววว!!!”

พี่ตุ้มปล่อยน้ำข้นขาวพุ่งทะลักเข้าโพรงร้อนอีกครั้ง ร่างเขาสั่นกระตุกเหนือร่างของแตง

เธอเกร็งแน่น ปากอ้าค้าง น้ำตาไหลเพราะเสียวจนแทบขาดใจ

“อื้อออ… พี่คะ… เย.หนูเหมือนหมาเลย…”

“มึงมันก็ร่านอ่ะดิ อีแตง… แล้วกูก็ชอบคนร่านๆแบบมึงนี่แหละ…”

เขากระซิบก่อนจะฟุบหน้าลงกับอกเธอ หอบหายใจถี่

กลิ่นเหงื่อ กลิ่นน้ำเงี่ยx และกลิ่นปลาร้าผสมกันจนฟุ้งเต็มครัว

แต่ไม่มีอะไรหอมไปกว่า “กลิ่นร่านของอีแตง” สำหรับพี่ตุ้มอีกแล้ว