ผมเกิดที่เมืองพังงาเป็นลูกชายคนเดียวพี่ๆ สามคนผู้หญิงหมดจึงเป็นหัวแก้วหัวแหวนของพ่อแม่กับพี่ๆ แต่ปี 47 เกิดสึนามิเอาชีวิตพ่อกับพี่รองไป แม่หาเงินคนเดียวเลี้ยงลูก 3 คนเลยลำบาก ปีนั้นผม 12 จบ ป.6 พอดีน้าชดช้อยช่วยรับภาระส่งเสียผมเรียนใน กทม. พักบ้านของน้า

    น้าชดช้อยกับแม่หน้าตาผิวพรรณไม่เหมือนกันแม่ผมผิวคล้ำตาคมกลมโตเหมือนสาวแขก แต่น้าผิวขาวตาเล็กเป็นจีนแต่ว่าหุ่นดีพอกัน แม่เล่าว่าเป็นลูกแขกคนใต้ ส่วนน้าชดช้อยเป็นลูกจีนคนใต้เหมือนกัน สรุปว่ายายมีผัวสองคนนั่นแหละ แต่แม่กับน้าชดช้อยรักไม่เคยทอดทิ้งกัน

    พ่อตายตอนแม่อายุ 32 พอดี ส่วนน้าช้อย 29 ได้สามีจีนอายุสี่สิบไม่มีลูกด้วยกัน แม่เป็นม่าย 3 ปีก็แต่งใหม่ ผมโมโหเลยอยู่กับน้าไม่กลับไปเยี่ยมแม่อีก แม่แต่งงานใหม่ได้ครึ่งเดือนก็เกิดเรื่องวุ่นวายใน กทม.น้าเต็งหายไปหลังเหตุการณ์สงบ น้าช้อยตามหาผัวอยู่เกือบปีจึงได้ข่าว

    น้าเต็งโดนเมียเก่าที่เมืองจีนตามพบตัวจึงจับเอาไปโดยอาศัยช่วงเวลาเกิดเรื่องวุ่นวายใน กทม. กลับเมืองจีนโดยไม่มีใครรู้ เแต่ที่สุดน้าเต็งเขียน จม. มาบอกความจริงพร้อมยกทรัพย์สมบัติในไทยหลายสิบล้านให้ชดเชย น้าช้อยจึงเป็นแม่ม่ายเงินล้านแบบไม่รู้ตัว

    ตอนไม่ได้ข่าวน้าช้อยเสียใจมากกินไม่ได้นอนไม่หลับ ผมทำหน้าที่เพื่อนคุยเพื่อนเล่นช่วยทำให้น้าสบายใจ "ถ้าไม่ได้ต๋องเป็นเพื่อนเป็นกำลังใจ..น้าไม่รู้เหมือนกันว่าจะทนทานได้อีกนานแค่ไหน..พอรู้ข่าวแบบนี้ก็สบายใจ..และขอบใจมากพ่อหลานรักหลานขวัญของน้า"

    แกดึงผมกอดแนบติดอก หน้าซบกับนมเต็มสองเต้า ผมอายุ 15 มีความรู้สึกผู้หญิงผู้ชายแล้ว จึงดิ้นหนีเต็มที่เพราะอายไม่กล้าโดนนมผู้หญิง ทำให้น้าหัวเราะเสียงใส "หนีทำไม..อายน้าหรืออยากกินนมน้า..ว่าไงจ๊ะหลานรัก..ดูสินมของน้าน่ากินนะ"

    น้าช้อยเห็นผมเป็นเด็กถลกเสื้อเปิดนมสองเต้าไม่มีเสื้อยกทรงบังตาให้ดูใกล้ๆ นมน้าช้อยเป็นก้อนสวยหัวนมสีแดงเรื่องอนขึ้นข้างบน นมน้าช้อยประทับในความทรงจำของผมตลอดมาเมื่อรู้จักช่วยตัวเอง ถ้าไม่มีรูปโป้คนอื่นผมจะนึกนมของน้าแล้วรูดแท่งเนื้อตัวเองไปจนมีความสุข

    นับจากวันนั้นผมจะแอบดูนมน้าช้อยตอนทีเผลอ ไม่รู้ว่าน้ารู้สึกตัวหรือเปล่า เด็กผู้ชายเป็นแบบนี้แหละตอนเปิดให้ดูไม่กล้าดู พอปิดแล้วอยากเห็น แต่อย่างไรผมมุ่งมั่นเรียนตั้งใจจบปริญญาให้ได้ น้าช้อยรักผมเหมือนลูกแท้ๆ เพราะน้าไม่มีลูก เวลาผ่านไปผมเอนทรานซ์เข้ามหาวิทยาลัยสำเร็จ

    "ต๋องพรุ่งนี้กลับไปพังงากันนะ" น้าช้อยพูดหลังรู้ผลเอนฯ "ไม่..น้าไปคนเดียวผมจะเฝ้าบ้าน" "3; ปีแล้วนะ ต๋องมีแม่คนเดียวทำไมไม่ยอมไปหา" "ผมอยากมีพ่อคนเดียวเหมือนกัน" "เห็นใจเข้าใจแม่เค้าบ้างสิต๋อง แม่ต้องมีคนช่วยทำมาหากินและเป็นเพื่อนแก้เหงา"

    "ทำไมน้าไม่มีผัวใหม่ล่ะน้าทนได้ 4 ปีแล้วแต่แม่.." พูดได้แค่นี้ก้อนสะอื้นขึ้นมาจุกปาก น้าช้อยดึงตัวไปกอดผมน้ำตาร่วงเปื้อนหน้าอกเสื้อน้า "เด็กเอ๋ยเด็ก..แม่เค้าเหงาน่ะ..อีกหน่อยต๋องโตขึ้นจะเข้าใจเรื่องนี้ดี" "ทำไมน้าไม่เหงา" ผมเถียงเลยน้าช้อยกอดแน่นกว่าเดิม

    "น้ามีต๋องเป็นเพื่อนไม่เหงาทุกวันคืน..เข้าใจหรือเปล่า" ผมสะอื้นร้องไห้อีกครั้งเกลือกกลิ้งหน้ากับอกน้าช้อยจนจิตใจสงบก็พูดว่า "ถ้าน้าช้อยเป็นแม่ก็ดี ผมจะนอนกอดน้าทุกคืน..แล้วผมก็จะเล่าเรื่องสนุกของเพื่อนให้ฟัง" "ตกลงคืนนี้ต๋องนอนกับน้าเล่าเรื่องเพื่อนๆ ให้ฟังด้วย"

    กินอาหารค่ำเสร็จผมนั่งดูทีวีน้าช้อยแยกกลับขึ้นห้อง จบข่าวกีฬาผมอาบน้ำเปลี่ยนชุดนอนออกมาดูทีวีต่อ น้าช้อยหายไปเลย สี่ทุ่มผมปิดทีวีปิดไฟเดินกลับห้อง "เปลี่ยนใจไม่นอนกับน้าใช่ไหม" น้าช้อยทักจากชั้นสอง "นึกว่าน้าหลับแล้ว" "น้านอนไม่หลับกำลังรอคนกล่อม"

    น้าช้อยเดินลงบันไดมาหาผมใบหน้ายิ้มแย้มดูสวยซึ้ง แววตาน้าช้อยหวานเยิ้มเหมือนเคยเห็นจากพวกดาราดาวยั่วในหนัง "ไปนอนห้องน้าเถอะ" ผมถูกสะกดตามน้าช้อยไป กลิ่นน้ำหอมลอยมาทำใจเต้นโครมๆ กลิ่นมันคล้ายของเพื่อนสาวที่ผมชอบและแอบไปดมใกล้ๆ หลายครั้ง

    "นึกว่าน้าหลับแล้ว" ผมแก้เขินเอาคำพูดเก่ามาคุย "น้าไม่ใช่แม่ ต๋องเลยไม่ตามมาถามใช่ไหม" "เปล่าครับ..ผมนึกว่าน้าหลับจริงๆ ผมได้ยินน้าบ่นว่าเพลีย" "ใช่น้าเพลียใจเรื่องงานอยากให้ต๋องโตเรียนจบเร็วๆ จะได้ช่วยน้าทำงาน..รับปากนะว่าจบแล้วจะช่วยน้า"

    "ผมมีโอกาสมีวันนี้เพราะน้า จบแล้วผมไม่ช่วยน้าผมก็เลวกว่าสุนัขอีก..ผมให้สัญญาว่าจะช่วยทำทุกอย่างที่น้าต้องการครับ" "ดีมากงั้นขึ้นมานอนเล่าเรื่องเพื่อนๆ ให้น้าฟังก่อน" เตียงน้าช้อยใหญ่มากผมขึ้นไปนอนอีกด้านหนึ่งแบบห่างๆ แต่น้าเขยิบเข้ามาใกล้จับมือผมไว้

    ผมตอบคำถามต่างๆ ของน้าแล้วจึงตามด้วยเรื่องของเพื่อนๆ น้าช้อยนอนหัวร่อตัวงอ บางทีก็ตีผม "ทำไมต๋องทะลึ่งอย่างนั้น เพื่อนผู้หญิงนะอยู่ๆ เปิดกระโปรงเธอเล่นไม่ได้" "ก็มันเก่งท้าทั้งกลุ่มผมเลยเปิดเห็นกางเกงในเลย" "ต๋องล่ะนอนใส่กางเกงในหรือเปล่า"

    คุยเรื่องเพื่อนดีๆ น้าช้อยวกมาถามถึงกางเกงในของผมไม่ถามอย่างเดียวเอามือมาลูบหากางเกงในอีกด้วย ทำให้ผมดิ้นหนีพ้นมือน้าได้หวุดหวิด "เห็นมะ..แค่นี้ต๋องเป็นผู้ชายยังอาย..ทีหลังอย่าไปแกล้งผู้หญิงแบบนั้นนะ" "ครับน้า" ผมรับปากแล้วเล่าเรื่องคนอื่นต่ออีกพักใหญ่

    "ต๋อง.." "ครับ.." "น้าฝันว่าถ้ามีลูกจะนอนให้ลูกหนุนแขนกินนมจนหลับ..ต๋องทำแทนลูกน้าได้ไหม" "ได้ครับ.." ผมรู้สึกถึงความเหงาว้าเหว่ของน้าช้อย จึงเขยิบเอาหัวหนุนแขน น้าดึงมือผมวางบนหน้าท้อง "นอนเถอะนะ น้าง่วงแล้ว..ไม่ต้องห่วงน้าเมื่อยก็ดึงแขนออกเอง"

    กลิ่นน้ำหอมจากเรือนกายน้าทำผมเคลิ้มถึงเพื่อนสาวคนนั้น อารมณ์ล่องลอยอะไรบางอย่างในตัวเริ่มไม่ยอมอยู่นิ่ง มันเคลื่อนไหวไม่ให้ใจบังคับได้อีก น้าช้อยหายใจแรงพลิกตัวมากอด เข่าก่ายวางพาดหน้าขา แท่งเนื้อของผมกระดกตัวแข็งปั๋งขึ้นค้ำขาอ่อนน้าช้อยไว้แบบห้ามไม่อยู่

น้าช้อยนอนเงียบเหมือนไม่รู้สึกว่ามีบางสิ่งบางอย่างไปกระทบถูกขา ขณะที่ผมกลัวน้าจะรู้ว่าน้องหนูแข็งตัวจนหัวใจเต้นโครมๆ ปานหลุดออกนอกอก ค่อยๆ เอื้อมมือลอดขาน้าไปกดแท่งเนื้อให้มันอ่อนตัว แต่ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุมันดิ้นหนี ผมควานมือไล่ตามจนน้าช้อยรู้สึกตัว

    ''เป็นไรต๋องมดกัดหรือ...เกาแกรกๆ'' เสียงน้าช้อยอู้อี้ ''ไม่มีครับ'' ผมถอนมือออกแต่เจ้าตัวปัญหายังแข็งตำขาน้าเช่นเดิม ''น้านึกว่าออยมันไม่เปลี่ยนผ้าปู'' น้าช้อยเสียงอู้อี้เช่นเดิม แต่ขยับเข่าวนที่ขาผมสามสี่เที่ยวแล้วปล่อยคำถามที่ผมแทบตกเตียง ''อ้าวแล้วที่ตำขาน้าอยู่นี่มันอะไรล่ะ''

    ผมเงียบ...โธ่ใครจะกล้าบอกว่า ''น้องชายของผมเองครับ'' น้าไม่ได้ยินคำตอบแต่ยังโยกเข่าอีกสี่ห้ารอบจึงยกเข่าออก ผมโล่งใจนึกว่าน้าจะพลิกไปนอนสบายๆ อีกด้านหนึ่งแต่ที่ไหนได้ ยกเข่าออกไปน้าเอามือวางแทนกำแท่งเนื้อร้อนผ่าวของผมไว้เต็มฝ่ามือแล้วพูดด้วยเสียงปนหัวเราะ

    ''นึกว่าตัวอะไร...น้องหนูของต๋องเหรอ...ตัวใหญ่แล้วนะเนี่ย'' น้าช้อยเปลี่ยนจากน้องหนูมาวางมือบนอก ''ตื่นเต้นมากหรือต๋อง...ไม่เป็นไรทำใจสบายๆ...ของธรรมดาคนหนุ่มเป็นแบบนี้แหละ เข้าใกล้ผู้หญิงก็มีความรู้สึก...ใจสบายๆ นะต๋อง...เดี๋ยวมันหดเองแหละ...''

    ''หดซะนะ...หดซะพี่เธอเค้าตื่นเต้นมาก...ถ้าเธอไม่หดเดี๋ยวพี่หัวใจวายนะ'' น้าช้อยพูดทีเล่นทีจริงมือตบตามลำตัวน้องหนูพูดปลอบให้มันหด โธ่น้าแบบนี้มีแต่จะให้มันเบ่งบานแข็งกว่าเก่า น้าช้อยทั้งปลอบทั้งขู่มันอยู่พักหนึ่งไม่มีทีท่าว่าจะหดแกเลยลูบอกผมแทน

    ''ทำใจสบายๆ ต๋อง...เรามาคุยกันเรื่องอื่นดีกว่าน้องหนูจะได้นอน...อื้อฮือต๋องตื่นเต้นมากจริงๆ หัวใจเต้นแรงจนได้ยินออกมาข้างนอก'' ''ต๋องดีใจมากไหมที่เอนทรานซ์ได้'' น้าช้อยพูดให้ผมไปสนใจเรื่องเรียน ''มากครับ...เพราะผมจะได้ช่วยน้าประหยัดค่าเทอม'' ''ขอบใจจ้ะหลานรัก...''

    น้าช้อยพูดแล้วยื่นปากมาจุ๊บแก้มผมคราวนี้ขนลุกซู่เลย ''หลานรักของน้าช่วยประหยัดได้เยอะเหลือเกินน้าเลยคิดว่าจะหารถเก๋งเล็กๆ ไว้ขับไปเรียนดีไหม'' ''ขอบพระคุณครับ'' ผมดีใจลุกขึ้นนั่งพนมมือก้มกราบบนอก แต่น้าช้อยไม่สวมเสื้อในมือจึงได้สัมผัสเต้าเนื้อแท้ๆ