NC ไอ้พร้าวมาแล้ว!

แดดเที่ยงเปรี้ยงๆ สาดลงกลางทุ่งหญ้า เสียงควายร้องฮื๊อ...ดังลั่นมาตั้งแต่เช้า คุณนายจันทร์ยืนเท้าสะเอวอยู่หน้าบ้านไม้สองชั้นใต้ถุนสูง สวมผ้าถุงลายดอก เสื้อกล้ามสีขาวคอกว้างแสนบาง จนเห็นยอดเนินเนื้อข้างในเต้นตุบๆ ตามใจตน

“ขี้คร้านเหลือเกิน ไอ้ยศมันลาออกไปก็ไม่มีคนตัดหญ้าเลี้ยงควายเลย” เธอบ่นกับตัวเอง พลางมองชายคนหนึ่งที่กำลังเดินเข้าประตูรั้วบ้านมา

ชายคนนั้นสูงใหญ่ ผิวเข้ม ล่ำแบบบ้านๆ สวมเสื้อเชิ้ตสีซีดๆ เปิดกระดุมจนเห็นอกแน่นๆ กับซิกซ์แพ็คที่เหมือนจะหลุดทะลุออกมาทักทายโลกใบนี้ ใส่กางเกงขาสั้นเก่าๆ จนเห็นขาแข็งแรงดำแดด กล้ามเนื้อเป็นมัดๆ เวลาขยับตัวทีเหมือนมีอะไรในกางเกงสั่นไหวตาม

“มาหาใครวะ...หรือว่าจะมาขอเงิน?” คุณนายคิดในใจ

แต่ก่อนจะได้ไล่ คนตรงหน้าก็ยกมือไหว้พร้อมรอยยิ้มกวนๆ

“สวัสดีครับ...ได้ยินมาว่าคุณนายกำลังหาคนเลี้ยงควายอยู่ ผมชื่อพร้าว มาจากบ้านท้ายทุ่ง อยากมาสมัครงาน”

คุณนายจันทร์เหล่มองตั้งแต่หัวจรดเท้า โดยเฉพาะตรงเป้ากางเกงที่ตุงๆ จนผ้าจะปริ สายตาเธอวูบไหวก่อนแสร้งทำหน้าขรึม

“ตัดหญ้าเป็นมั้ย เลี้ยงควายเป็นรึเปล่า ไม่ใช่แค่ล่ำๆ แล้วมาหลอกสาวแก่ให้เคลิ้มนะ”

“โอ๊ยคุณนาย อย่าว่าแต่ตัดหญ้าเลย ตัดอ้อยกลางแดด ผมยังเคยมาแล้ว” ไอ้พร้าวตอบพร้อมหัวเราะ เผยฟันขาวๆ ตัดกับผิวเข้มๆ

คุณนายยิ้มมุมปากอย่างพอใจ “งั้นเอาเลย ไปตัดหญ้าหลังบ้านให้ฉันดูหน่อยสิ ถ้าถูกใจ...อาจจะมีโบนัสให้”

คำว่าโบนัสทำเอาไอ้พร้าวตาลุก เขายกจอบขึ้นพาดบ่า เดินไปลานหลังบ้านอย่างอวดดี กล้ามไหล่กระเพื่อมทุกย่างก้าว

คุณนายนั่งมองจากชานบ้าน เธอเอาผ้าพัดหน้า แต่ตายังจ้องไม่กระพริบ ไอ้พร้าวถอดเสื้อ โยนทิ้งไว้กับพื้นก่อนจะเริ่มลงมือ โอ๊ยยยย...กล้ามอก กล้ามแขน เหงื่อซึมทั่วตัว เงาวับแวววาวจนเธอแทบกลืนน้ำลายไม่ลง

“เฮ้ย...มันล่ำจริงไม่จกตา ไอ้สากบ้านนี้สงสัยจะใหญ่กว่าของผัวเก่ากูอีก...” เธอบ่นกับตัวเอง มือซุกเข้าช่องผ้าถุงโดยไม่รู้ตัว

ไอ้พร้าวตัดหญ้าไปหัวเราะไป พอเห็นคุณนายมองอยู่ก็ยิ่งโชว์ พอถึงจังหวะหนึ่ง เขาแกล้งงอหลัง หันตูดแน่นๆ ที่เต็มกางเกงให้ดูเต็มตา

พอหมดแดดเย็น คุณนายเรียกเข้าบ้าน “มากินข้าวก่อน พร้าว”

*ช่วงค่ำในครัวใต้ถุนบ้าน*

ไฟสลัวๆ จากหลอดนีออนสีส้มส่องลงบนร่างของคุณนายจันทร์ที่สวมแค่ผ้าถุงลายเก่า ไม่ใส่เสื้อใน เนื้อหน้าอกดันเสื้อกล้ามจนแทบระเบิด

“พร้าว มาช่วยตำ...น้ำพริกให้หน่อยสิ”

ไอ้พร้าวเดินเข้ามาในครัวด้วยผ้าขาวม้าพาดบ่า ร่างยังชื้นเหงื่อจากงานกลางวัน เขาหยิบครกกับสากมานั่งยองๆ ข้างๆ คุณนาย จังหวะยกสากขึ้นตำนั้น แขนแน่นๆ ขยับไปมาจนนมคุณนายสั่นระริกตาม

**ตั่บ ตั่บ ตั่บ**

เสียงตำน้ำพริกมันจัญไรยังไงก็ไม่รู้

คุณนายเหลือบมองเป้ากางเกงที่ตุงจนจะปริออกมา แล้วเอ่ยเบาๆ

“พร้าว...เหนื่อยมั้ยวันนี้?”

“ก็เหนื่อยอยู่นะคุณนาย...แต่ถ้าได้กินน้ำพริกฝีมือคุณนาย คงหายเหนื่อยเลยล่ะ”

“น้ำพริกมันรสเผ็ด...แต่น้ำของฉันมันหวานนะ...อยากชิมมั้ยล่ะ”

พร้าวชะงักมือ แล้วเงยหน้าขึ้นสบตา เธอยิ้มยั่ว ก่อนจะจับมือเขาแน่นแล้วเอาสากวางลงกับพื้น

“วันนี้ไม่ต้องตำแล้วน้ำพริก...ตำอย่างอื่นแทนก็แล้วกัน”

ไม่ทันพูดจบ คุณนายก็ลากพร้าวเข้าชิด ริมฝีปากบดขยี้กันรุนแรง พร้าวคว้าเอวแน่น ร่างกายเบียดเสียดกันท่ามกลางครัวเก่าๆ กลิ่นหอมของพริกป่นกระจายปนกับกลิ่นเหงื่อร้อนๆ ของทั้งสอง

คุณนายจันทร์กดไอ้พร้าวให้นั่งลงกับพื้นกระดานครัว มือเธอกวาดผ้าขาวม้าที่พาดบ่าเขาออกกระเด็น เผยให้เห็นแผ่นอกแน่นๆ เป็นมัดๆ ที่ร้อนผ่าวไปด้วยเหงื่อจากการทำงานทั้งวัน

“หอมเหงื่อดีจัง…ของล่ำๆ แบบมึงนี่ กูไม่ได้กินมาหลายปีแล้วนะ...” เสียงคุณนายพร่ากระเส่า ขณะเลียริมฝีปากตัวเอง

เธอขึ้นคร่อมตักเขา ผ้าถุงเลิกขึ้นอัตโนมัติ สัมผัสกับต้นขาใหญ่ๆ ของไอ้พร้าว ร้อนรุ่มไปทั้งหน้าขา มือสากๆ ของพร้าวลูบไล้ผิวเนียนๆ ของเธออย่างไม่รีบร้อน จับนมเธอบีบเบาๆ ก่อนจะก้มลงไปดูดหัวนมสีเข้มที่ชูชันรออยู่

“อื๊ออออ…ซู๊ดดดดดดด...” คุณนายจันทร์แอ่นตัวตามจังหวะ ดูด แทะ เลีย เหมือนหิวโหย

ไอ้พร้าวพลิกตัวพาเธอนอนราบกับพื้นครัว ดึงผ้าถุงลงรวดเดียว เห็นเนินโหนกนูนที่น้ำฉ่ำจนเปียกพรืด

“โอ๊ย...น้ำเยิ้มเลยคุณนาย...หิวขนาดนี้เลยเหรอ”

“อย่าพูดมาก! ถ้ามึงไม่เอามา...กูจะขึ้นเอง!”

คุณนายพลิกตัวกลับ ขึ้นคร่อมใหม่แบบแม่เสือสาว มือหนึ่งจับเจ้าสากของพร้าวตั้งขึ้น แล้วค่อยๆ กดตัวลงไปช้าๆ

**ซู๊ดดดดดดดดด...**

เสียงเนื้อกระทบเนื้อแน่นๆ ดังพั่บๆๆๆๆ จังหวะขย่มของคุณนายทั้งแรงทั้งเร็ว สะโพกแน่นๆ เด้งขึ้นลงเหมือนควบวัวกระทิง

“อ๊าาาาาา พร้าว! สากมึงมันแน่นดีจริงๆ...กูจะขาดใจอยู่แล้ว ไอ้ลูกจ้างเอ๊ยยยยย!”

ไอ้พร้าวจับเอวเธอแน่น แล้วพลิกกลับ กระแทกสวนแบบคนหื่นกระหาย ไม่พูดพร่ำ กระแทกเน้นๆ สั้นๆ แต่ลึกทุกดอก

**พั่บ! พั่บ! พั่บ!**

เสียงครางคุณนายสลับกับเสียงกระดานใต้ถุนลั่นเอี๊ยดๆ จนแมวที่นอนอยู่ยังต้องวิ่งหนี

“จะแตกแล้ว! คุณนาย...ขอกูแตกในนะ...ขอกูนะ กูจะทนไม่ไหวแล้ววววว!”

“แตกเลย! เอาให้ลึก เอาให้เต็ม! โอ๊ยยยยยยยย!”

**ฉีดเข้าพรวดเดียว...แบบไม่เหลือแม้แต่น้ำหยดสุดท้าย**

เสียงหอบหายใจดังก้องใต้ถุน ทั้งคู่กอดกันแน่น ร่างกายเปลือยเปล่าแนบชิด เหงื่อไหลเปียกพรืด ผมเผ้ายุ่งเหยิง แต่แววตาคุณนายยังเป็นประกายระยิบ

เธอเอื้อมไปหยิบสากที่ตกอยู่ข้างๆ แล้วพูดพลางหัวเราะหอบ

“ต่อไป...ตำน้ำพริกไม่ต้องใช้ไอ้นี่แล้วล่ะ ใช้ของมึงแทน...แน่นกว่าเยอะ ฮ่าๆๆ”

ไอ้พร้าวหัวเราะพลางจับนมเธอบีบเล่นอีกที “อย่าเพิ่งอิ่มนะคุณนาย...คืนนี้ผมจะตำให้หมดทั้งครกเลย”