บทที่ 31
ตอน รับตัวซูเย่
ทางด้านองค์ชายสาม
องค์รัชทายาทได้เสร็จมาที่ตำหนักขององค์ชายสาม ทหารวิ่งมารายงานแก่องค์ชายสามที่ยืนดูหมอหลวงตรวจหว่านเอ่อร์อยู่
“องค์ชายพ่ะย่ะคะ องค์รัชทายาทเสด็จมาพ่ะย่ะคะ”
“ท่านหมอข้าฝากท่านด้วย”
“พ่ะย่ะคะ”
ที่ห้องรับรอง
“ถวายบังคมองค์รัชทายาท” องค์ชายสามและองครักษ์คำนับพร้อมกับโดยไม่ได้คุกเข่า
“เจ้าอย่ามากพิธีกับพี่ได้มั้ย”
“ท่านพี่ พวกเราไม่ใช่เด็กแล้ว ตอนนี้พระองค์เป็นองค์รัชทายาทจะให้หม่อมฉัน....”
“พอ .....ข้าไม่อยากฟังเจ้าบ่น แล้วแม่นางหว่านเอ่อร์เป็นไงบ้าง ข้าได้ข่าวว่าเจ้าเป็นห่วงนางมาก ไม่ยอมส่งนางกลับจวนน้องสี่”
“ข่าวช่างไวนัก----เสด็จพี่เชิญนั่งเถอะ----วันนี้มาหาข้าคงไม่ใช่เรื่องจะสอบถามข้าเรื่องนี้เป็นแน่”
“ก็จริง หลายวันแล้วที่ข้าขอตัวองครักษ์เจ้า เจ้าก็ยังไม่ส่งให้ข้า ข้าเลยจะมารับตัวเขานะ”
“ออ...เรื่องนี้นี่เอง” องค์ชายสามมองมาที่ซูเย่
“เรื่องที่ข้าบอกเจ้า เจ้าตัดสินใจอย่างไร”เขาถามซูเย่
“สุดแล้วแต่องค์ชายพ่ะย่ะคะ” ซูเย่ตอบ
“ดีอย่างนั้น ก็ไปได้เลย”
“เสด็จพี่จะรีบอะไรขนาดนั้นพ่ะย่ะคะ” องค์ชายสามพูด
“ช่วงนี้ข้าคงต้องออกนอกวัง”
“ไม่ได้...มันอันตรายมาก”
“เจ้าก็อย่ากังวลไป ข้าจะออกนอกวังไม่มีใครรู้ ในตำหนักจะมีการประกาศว่าข้าป่วย”
“แต่...”
“ข้ามีองครักษ์ฝีมือดีของเจ้าทั้งคนจะกลัวอะไร เจ้าสามแผนนี้ข้าต้องรู้ว่าประชาชนเป็นอย่างไร และที่สำคัญเกลือเป็นหนอนข้าคิดว่าอยู่ในตำหนักข้า และขุนนางในราชสำนัก”
“ยิ่งท่านสงสัยคนในตำหนัก ท่านก็ยิ่งอันตราย เสด็จพ่อคงไม่ยอม”
“ข้าคุยแผนการนี้กับเสด็จพ่อแล้ว”
“ท่านพี่”
“เอาเถอะข้าไม่เป็นไรหรอก เจ้าเองก็ต้องช่วยข้าสืบด้วย”
แม้องค์ชายสามจะไม่เห็นด้วยแต่ก็รู้ว่าไม่สามารถเกลี่ยงกล่อมได้ เพราะสิ่งที่เสด็จพี่ตัดสินใจแล้วก็ยากที่จะขัด
“ดูเจ้าทำสีหน้าซิ----พวกเจ้าไม่รู้หรอกว่าข้าอิจฉาพวกเจ้ามากแค่ไหนที่ได้ใช้ชีวิตอิสระ ได้ออกไปสู่โลกภายนอก ข้าเอาแต่ว่าราชการอยู่แต่ในวัง ได้โอกาสข้าก็ต้องคว้ามันซิ ไปกันองครักษ์ซูเย่”
เมื่อพูดจบองค์รัชทายาทก็เดินออกไปทันที
“ซูเย่ ข้าฝากเจ้าดูแลเสด็จพี่ด้วย”
“พ่ะย่ะคะ”
