กู้ซีหวงเดินตามทางที่จิ้งจอกแดงบอกไปตลอดทั้งทาง จนในที่สุดทั้งคนทั้งจิ้งจอกก็มาถึงปากถ้ำที่ดูร่มรื่นหลังใช้เวลาเดินนานนับชั่วโมง

จิ้งจอกแดงตัวนี้สามารถเดินลากขาที่บาดเจ็บกว่าชั่วโมงเพื่อออกมาขอความช่วยเหลือ ทำให้กู้ซีหวงประหลาดใจจนนึกนับถือมันอยู่ในใจ

เมื่อกู้ซีหวงเข้าใกล้ถ้ำมากขึ้นก็รู้สึกว่าเจ้าลูกปัดไฟอย่างหวงถูที่นอนอยู่ตรงท้องน้อยนั้นเคลื่อนไหวเก่งเหลือเกิน แต่นางไม่ได้รีบถามหวงถูว่ามันเป็นอะไร สายตาของนางมองไปยังเจ้าจิ้งจอกแทน

จิ้งจอกตัวนั้นก็พลันเข้าใจความหมายของนาง มันชี้ไปยังที่ที่มีหญ้าบังอยู่ซึ่งอยู่ทางขวาของถ้ำ

กู้ซีหวงเดินตามทางที่มันบอก จากนั้นก็แหวกหญ้าออกก็เห็นพื้นที่มีหญ้าปกคลุมเต็มไปหมด

สิ่งที่นางเห็นตรงหน้าคือจิ้งจอกและซากหมาป่าสองตัวที่ตัวโตกว่าจิ้งจอกแดงนอนอยู่ตรงนั้นอย่างสงบ และมีลูกจิ้งจอกอยู่ห่างจากซากหมาป่าออกไปอีกหนึ่งช่วงแขน

เจ้าจิ้งจอกแดงกำลังมองลูกจิ้งจอกอย่างห่วงหา กู้ซีหวงจึงรู้ได้ทันทีว่าเจ้าลูกจิ้งจอกพวกนั้นก็คือลูกของเจ้าจิ้งจอกแดง ตอนนี้เจ้าลูกจิ้งจอกกำลังนอนฝันหวานอยู่ เจ้าจิ้งจอกแดงพลันส่งเสียงเรียกให้พวกมันตื่น

จากนั้นก็ไม่ผิดไปจากที่กู้ซีหวงคิดไว้ เจ้าจิ้งจอกแดงทำท่าทางคล้ายคุกเข่าพร้อมกับส่งสายตาอ้อนวอนมายังนาง พลางบ่ายหน้าไปยังเจ้าลูกจิ้งจอกและขอให้กู้ซีหวงรับเลี้ยงลูกๆของมัน

เจ้าจิ้งจอกแดงรู้ว่าตัวของมันเองคงมีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน กู้ซีหวงเป็นที่พึ่งเดียวของมันในยามนี้ หากกู้ซีหวงไม่ยินยอมช่วย เจ้าลูกจิ้งจอกน้อยที่เพิ่งลืมตาดูโลกได้ไม่นานก็คงต้องตายอย่างอนาถแน่นอน

“ฮูกๆ~” เจ้าจิ้งจอกแดงร่ำไห้ขณะหมอบคุกเข่า มันขอร้องเพียงแค่ให้กู้ซีหวงใจอ่อนและรับลูกของมันเอาไว้

กู้ซีหวงจึงพูดออกไปว่า “ข้าจะดูแลมันให้ดี” ถือว่านางรับปากแล้วนะ

เจ้าจิ้งจอกแดงส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเพื่อแสดงความขอบคุณ

ทันใดนั้นหวงถูที่อยู่ตรงท้องน้อยของกู้ซีหวงก็ยัดสมุนไพรให้นาง เพื่อเอาให้เจ้าจิ้งจอกแดงกิน ถึงแม้จะช่วยมันไม่ได้มาก แต่ก็สามารถต่อชีวิตของมันไปได้อีกหลายวัน

เจ้าจิ้งจอกแดงยิ่งซาบซึ้งในน้ำใจของนางเข้าไปอีก

กู้ซีหวงให้เจ้าจิ้งจอกแดงอยู่กับลูกจิ้งจอกตรงนอกถ้ำ ส่วนนางก็เดินเข้าไปในถ้ำตามที่หวงถูสั่ง

หวงถูอดตื่นเต้นไม่ได้ จึงรีบตะโกนบอกนางว่า “เร็วเข้าๆ ไปทางทิศตะวันออกอีกสามร้อยเมตร!”

“เจ้าจะรีบร้อนไปใย?” กู้ซีหวงพูดพลางทำปากล้อเลียนว่าจักรพรรดิยังไม่รีบร้อนแต่ขันทีกลับรีบร้อนไปก่อนแล้ว ถึงแม้ปากจะพูดออกไปแบบนั้น แต่ฝีเท้าของนางก็เร่งเร็วขึ้นตามที่มันบอก

กู้ซีหวงคิดไม่ถึงว่าเดินไปไม่ถึงสามร้อยเมตรก็จะเจอกับแอ่งน้ำร้อนที่เหมือนทะเลลาวา

กู้ซีหวงเอ่ยขึ้นว่า “ถูถู ข้างในนี้กับข้างนอกช่างแตกต่างกันราวฟ้ากับเหวจริงๆ”

มองจากด้านนอกถ้ำก็ดูร่มรื่น เดินผ่านถ้ำเข้ามาก็รู้สึกว่าเย็นสบาย แต่พอมาถึงที่ตรงนี้กลับเป็นสถานที่ที่ร้อนยิ่งกว่าเขาอัคนีที่ว่ากันว่าร้อนที่สุด

หวงถูผู้มีประสบการณ์มาก่อนก็พูดอย่างหดหู่ว่า “อย่าเชื่อแค่สายตา ไม่อย่างนั้นถ้าโดนหลอกไปขายเมื่อไหร่ เจ้าก็คงไม่รู้ตัวหรอก” นึกถึงตอนนั้นที่มันเคยหลงเชื่อคนที่หน้าตาดูใจดีแล้วก็เจ็บใจยิ่งนัก

“งั้นรึ?” กู้ซีหวงแปลกใจกับคำพูดของมัน “ถูถูของเราเคยโดนขายด้วยหรือ?”

หวงถูถามด้วยความสงสัย ‘เจ้ารู้ได้อย่างไร?’ จากนั้นก็สะบัดขนอย่างสวยงาม ‘ใครเป็นถูถูของเจ้ากัน?!’

“เจ้าร้อนรนแบบนี้เพราะข้าพูดถูกใช่หรือไม่?”

หวงถูไม่ยอมรับ ‘ข้าเปล่า!’

ไม่พูดเปล่า มันยังแสดงท่าทางที่เหมือนบอกว่า ขืนเจ้ายังกล้าพูดอะไรพล่อยๆอีก ข้าจะไม่สนใจเจ้าแล้วอย่างไรอย่างนั้น

“ว่าแต่ตอนนี้เราควรทำอะไรหรือ?” กู้ซีหวงยอมให้ความร่วมมือและเปลี่ยนประเด็นทันที

‘กระโดดลงไป!’ น้ำเสียงฟังดูสบายของหวงถูนั้นทำเหมือนว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับมัน

ถึงแม้ว่าหวงถูจะอยู่ในท้องน้อยของนางในรูปแบบของลูกปัด แต่นางกลับรู้สึกได้ว่ามันชี้ไปที่แอ่งน้ำนั้น